Του καθενός μου Του φίλου μου του κόσμου Είναι ο σταυρός δικός μου Γιατί είμαι θύμα Σ' αυτόν εδώ τον κόσμο Και μ' έχουν όλοι κτήμα. Τον κόσμο μάνα το κόσμο πήρα σβάρνα Σε μια ζωή ζητιάνα Να βρω ευθύνη και τη δικαιοσύνη Να μάθω ποιος τη δίνει. Το πρόσωπό μας Μες το μαρτύριο μας Αυτό δεν ειν' δικό μας Και στους καθρέφτες Δικές μας λεν κουβέντες Οι ψεύτες και οι κλέφτες. Τον κόσμο μάνα το κόσμο πήρα σβάρνα Σε μια ζωή ζητιάνα Να βρω ευθύνη και τη δικαιοσύνη Να μάθω ποιος τη δίνει. Τον κόσμο μάνα το κόσμο πήρα σβάρνα Σε μια ζωή ζητιάνα Να βρω ευθύνη και τη δικαιοσύνη Να μάθω ποιος τη δίνει.

Όλο με κοιτάς σαν να με ρωτάς πες μου μ'αγαπας; με ρωτάς πόσο; τόσο! εσύ πάλη πόσο; Μέχρι το τέλος του κόσμου Μέχρι να χάσω το φως μου Μέχρι στο ουρανό να μην πετάνε ποια πουλια Μέχρι το τέλος του κόσμου έλα πάρε με αγκαλια Όλο αυτό μου λες πες μου πες μου πες πες αν με θες πες μου πες μου πόσο; .τοσο! εσύ πάλη πόσο.; Μέχρι το τέλος του κόσμου Μέχρι να χάσω το φως, μου Μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε ποια πουλιά . Μέχρι το τέλος του κόσμου έλα πάρε με αγκαλια Στο πα και μην κλαις φόβους και απειλές μακριά σου, μακριά σου εγώ τα έδιωξα τίποτα μη λες τώρα μόνο τα φιλιά σου έλα δοσμου μέχρι το τέλος του κόσμου Μέχρι το τέλος του κόσμου Μεχρι τα χασω το το φως μου Μέχρι να κλείσουν όσα ξέρω πράγματα ανοιχτα Μέχρι το τέλος του κόσμου έλα κρατάμε σφηχτα Μέχρι το τέλος του κόσμου Μέχρι να χάσω το φως μου Μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε ποια πουλιά Μέχρι το τέλος του κοσμου Μέχρι να χάσω το φως μου Μέχρι στον ουρανό μα μην πετάνε ποια πουλιά Όλο με κοιτάς σαν να με ρωτάς πες μου με αγαπας σου απανταω Ναι!

Love goes away hides itself under the snow Fleeing from the fires Those fires that have been chasing it for years Either they are ours, or strangers' or old And they leave us alone In deserted roads Castaways in the fury of fire For so many years the anger of the world Have been closing and opening deeper wounds In Agrigento they pulled my eye off In Syracuse they steal hearts And they leave us alone In deserted roads Castaways in the fury of fire .

Έκλεισα τις κλειδαριές που' χα αφήσει στο κορμί και στην ψυχή μου Κι είπα εκατό φορές πως κανένας δε θα μπει μες στη ζωή μου Αν εσύ δεν έρθεις, μη φανεί κανείς... Κι έτσι είχα φωνάξει, πριν να μ'αρνηθείς... Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι... Ή έτσι θα ζήσω ή σκοτώνομαι... Έκλεισα τις κλειδαριές και κανένας άλλος μέσα μου δε θα 'ρθει Θα μετράω τις πληγές έτσι πια εξαργυρώνονται τα λάθη Κι είν' η θύμησή σου, το κρεβάτι μου... Είσαι τ' όνειρό μου κι η απάτη μου... Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι... Ή έτσι θα ζήσω ή σκοτώνομαι... Κι εσύ που ρίχνεις τις ζαριές και σπας τις κλειδαριές, τι ξέρεις από φόβο; Δειλά και ύπουλα γλιστράς, καθρέφτες δεν κοιτάς... Εσύ δεν ξέρεις ν' αγαπάς! Έκλεισα τις κλειδαριές Πιο κοντά μου θα σε φέρνει η απουσία. Της ελπίδας οι φωνές δίνουνε και στη σιωπή σου άλλη αξία Ό, τι μεγαλώνει μέσα μου είσαι εσύ... Δεν κοιτάω, σε βλέπω, σε ρωτάω γιατί... Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι... Ή έτσι θα ζήσω ή σκοτώνομαι...

Στης ανάγκης τα θρανία και στης φτώχειας το σχολειό μάθαμε την κοινωνία και τον πόνο τον παλιό Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας γιατί τ' άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας Το σεργιάνι μας στον κόσμο ήταν δέκα μέτρα γης Όσο πιάνει ένα σπίτι και ο τοίχος μιας αυλής Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας γιατί τ' άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας