Του καθενός μου Του φίλου μου του κόσμου Είναι ο σταυρός δικός μου Γιατί είμαι θύμα Σ' αυτόν εδώ τον κόσμο Και μ' έχουν όλοι κτήμα. Τον κόσμο μάνα το κόσμο πήρα σβάρνα Σε μια ζωή ζητιάνα Να βρω ευθύνη και τη δικαιοσύνη Να μάθω ποιος τη δίνει. Το πρόσωπό μας Μες το μαρτύριο μας Αυτό δεν ειν' δικό μας Και στους καθρέφτες Δικές μας λεν κουβέντες Οι ψεύτες και οι κλέφτες. Τον κόσμο μάνα το κόσμο πήρα σβάρνα Σε μια ζωή ζητιάνα Να βρω ευθύνη και τη δικαιοσύνη Να μάθω ποιος τη δίνει. Τον κόσμο μάνα το κόσμο πήρα σβάρνα Σε μια ζωή ζητιάνα Να βρω ευθύνη και τη δικαιοσύνη Να μάθω ποιος τη δίνει.

Ποια ιστορία ο καθένας κουβαλά Στων δυο ματιών την από μέσα την πλευρά; Πώς να μπορέσω με το σώμα μου να βρω Αυτό που κρύβεις στης ψυχής σου τον βυθό; Δε με ενδιαφέρει μάτια μου Να με κοιτάς μ' αγάπη Αυτή η αγάπη το 'μαθα δεν είναι κανενός. Αντί για αγάπη δείξε μου Του κόσμου αυτό το κάτι Που φέγγει μόνο μια φορά στα μάτια καθενός. Ποια ιστορία κουβαλάει κάθε Χριστός Όταν βαραίνει μες στα μάτια του ο σταυρός; Πώς να χωρέσεις στη ζωή του αλλουνού Όταν σε θέλει με τα μάτια του κενού; Δε με ενδιαφέρει μάτια μου Να με κοιτάς μ' αγάπη Αυτή η αγάπη το 'μαθα δεν είναι κανενός. Αντί για αγάπη δείξε μου Του κόσμου αυτό το κάτι Που φέγγει μόνο μια φορά στα μάτια καθενός. Δε με ενδιαφέρει μάτια μου Να με κοιτάς μ' αγάπη Αυτή η αγάπη το 'μαθα δεν είναι κανενός. Αντί για αγάπη δείξε μου Του κόσμου αυτό το κάτι Που φέγγει μόνο μια φορά στα μάτια καθενός.

Κοιτάω παλιές φωτογραφίες Μικρές δικές μας ιστορίες Χαμόγελα που κλείστηκαν σ' ένα χαρτί Διαβάζω κάρτες, γράμματά σου Και στο ψυγείο σημειώματά σου Κι απ' ό, τι σε θυμίζει παίρνω ζωή Μα δεν τελειώσαμε Δε γίνεται σου λέω, δεν τελειώσαμε Το χρόνο απλά για λίγο τον παγώσαμε Αυτό θυμάμαι, αυτό είπες πριν χαθείς Και μου το ορκίστηκες Μα απ' τη ζωή μου τώρα εξαφανίστηκες Για την αγάπη μου ποτέ δεν πείστηκες Μα ακόμα δεν τελειώσαμε εμείς Μα αντέχω ακόμα και ας γίνομαι λιώμα Πληγωμένη καρδιά μου, κάνε υπομονή Μα αντέχω σου λέω κι ας χτυπιέμαι, ας κλαίω Μέσα στην αγκαλιά μου κάποια μέρα θα 'ρθει Τραγούδια γράφω που πονάνε Κι από τα μάτια μου κυλάνε Δυο καταιγίδες δάκρυα που σε ζητούν Κι όταν η νύχτα ξημερώνει Τρομάζω αν δεν είσαι μόνη Κι αν άλλα χείλη για καλημέρα σε φιλούν Μα δεν τελειώσαμε Δε γίνεται σου λέω, δεν τελειώσαμε Το χρόνο απλά για λίγο τον παγώσαμε Αυτό θυμάμαι, αυτό είπες πριν χαθείς Και μου το ορκίστηκες Μα απ' τη ζωή μου τώρα εξαφανίστηκες Για την αγάπη μου ποτέ δεν πείστηκες Μα ακόμα δεν τελειώσαμε εμείς Μα αντέχω ακόμα και ας γίνομαι λιώμα Πληγωμένη καρδιά μου, κάνε υπομονή Μα αντέχω σου λέω κι ας χτυπιέμαι, ας κλαίω Μέσα στην αγκαλιά μου κάποια μέρα θα 'ρθει Μα δεν τελειώσαμε Δε γίνεται σου λέω, δεν τελειώσαμε Το χρόνο απλά για λίγο τον παγώσαμε Αυτό θυμάμαι, αυτό είπες πριν χαθείς Και μου το ορκίστηκες Μα απ' τη ζωή μου τώρα εξαφανίστηκες Για την αγάπη μου ποτέ δεν πείστηκες Μα ακόμα δεν τελειώσαμε εμείς

Όλα τα λόγια, τ' ακριβά μου τελειώσανε Λόγο δεν είχαμε, στα ίδια να γυρνάμε Ούτε εγώ, ούτ' η αγάπη καταφέραμε Μαζί κι οι τρεις στα ίδια μέτρα να χωράμε Είδα, στον ύπνο μου, μια θάλασσα να καίγεται Και από πάνω της, τα σύννεφα να λιώνουν Κι από ένα αστέρι, ένα γκρίζο δάκρυ έτρεξε Είπα να δεις, πως όλα τώρα εδώ τελειώνουν Μη ξαναρθείς, ποτέ ποτέ σε τέτοιο όνειρο Το μαξιλάρι σου το άδειο, δε φοβάμαι Μη ξαναρθείς, θάλασσα δάκρυ και φωτιά Είν' όλα μέσα μου βαθιά κι όταν κοιμάμαι Μη ξαναρθείς, ποτέ ποτέ ούτε σε όνειρο Μη ξαναρθείς γιατί τα όνειρά μου πνίγεις Ούτε στιγμή, δε θέλω πια άλλο να σκέφτομαι Πως θα ξανάρθεις πάλι, για να ξαναφύγεις Θα 'θελα μια σου, ανάσα, να φυλάκιζα Για να 'χω κάτι, από αγάπη, να θυμάμαι Σημαντική, ήσουν μονάχα μέσα στ' όνειρο Αυτή η αλήθεια με τρομάζει, αυτή φοβάμαι Μη ξαναρθείς, ποτέ ποτέ σε τέτοιο όνειρο Το μαξιλάρι σου το άδειο, δε φοβάμαι Μη ξαναρθείς, θάλασσα δάκρυ και φωτιά Είν' όλα μέσα μου βαθιά, κι όταν κοιμάμαι Μη ξαναρθείς, ποτέ ποτέ, ούτε σε όνειρο Μη ξαναρθείς γιατί τα όνειρά μου πνίγεις Ούτε στιγμή, δε θέλω πια άλλο να σκέφτομαι Πως θα ξανάρθεις πάλι Για να ξαναφύγεις, για να ξαναφύγεις

Χθες συνάντησα τυχαία ένα φίλο σου παλιό και μου μίλησε για σένα που είχα χρόνια να σε δω και περίμενα ν' ακούσω πως στο βάθος της καρδιά σου θα υπάρχω πάντα εγώ. Πόσο λάθος είχα κάνει το κατάλαβα μετά που με χτύπησε στην πλάτη και μου είπε φιλικά άκου φίλε μη σε νοιάζει, τη ζωή της έχει φτιάξει τώρα πια!. Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου σα να έχασα τον κόσμο ξαφνικά. Δεν περίμενα ποτέ πως θα πονέσω τόσο πολύ χρόνια μετά. Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου χίλια έγινα κομμάτια τελικά. Δε φαντάστηκα ποτέ πως θα το πάρω τόσο πολύ προσωπικά, προσωπικά... Ξέρω κάποτε σου είπα της αγάπης το γυαλί έχει μέσα μου ραγίσει και σε πόνεσα πολύ. Ξέρω είχες στο φινάλε το δικαίωμα να φτιάξεις τη δική σου τη ζωή. Κάτι λόγια που μου είπαν χθες το βράδυ φιλικά σαν αντίλαλος γυρνάνε στο μυαλό μου τελικά άκου φίλε μη σε νοιάζει, τη ζωή της έχει φτιάξει τώρα πια!. Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου σα να έχασα τον κόσμο ξαφνικά. Δεν περίμενα ποτέ πως θα πονέσω τόσο πολύ χρόνια μετά. Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου χίλια έγινα κομμάτια τελικά. Δε φαντάστηκα ποτέ πως θα το πάρω τόσο πολύ προσωπικά, προσωπικά...

Αχ και να σ' έβλεπα κάπου τυχαία τώρα Σαν πυροτέχνημα στα σκοτεινά Αχ και να σ' έβλεπα στο διπλανό αμάξι Ή στα φανάρια, στο πλήθος που περνά Αχ και να ερχόσουνα μεσ' τη ζωή μου κάπως Θα 'χε ένα λόγο να ανάψει ο ουρανός Θα 'χε ένα λόγο να ανάψει ο ουρανός Να με τραβήξει στο φως Εγώ είμαι που επιμένω Στα αναπάντητα τηλεφωνήματα μου Aναπάντητα αφήνεις τα όνειρα μου Αναπάντητα τα χρόνια που θα ζω Εγώ είμαι που επιμένω Tόσες νύχτες σου χτυπάω απ' το βυθό μου Που ακόμα κι αν καλούσα τον εχθρό μου Θα απαντούσε, για να πει ένα σ' αγαπώ Εδώ που ζω δεν υπάρχουν μεγάλες μέρες Ούτε υπάρχουν μεγάλες βροχές Είν' οι στιγμές μου στα βλέφαρα πια κλεισμένες Και οι χαρές μου ευθείες, πια γραμμές Αχ και να ερχόντουσαν πίσω τα καλοκαίρια Αχ και να ερχόσουνα πίσω κι εσύ Αχ και να ερχόσουνα πίσω κι εσύ Να 'χε ένα βλέμμα η ζωή Εγώ είμαι που επιμένω Στα αναπάντητα τηλεφωνήματα μου Aναπάντητα αφήνεις τα όνειρα μου Αναπάντητα τα χρόνια που θα ζω Εγώ είμαι που επιμένω Tόσες νύχτες σου χτυπάω απ' το βυθό μου Που ακόμα κι αν καλούσα τον εχθρό μου Θα απαντούσε, για να πει ένα σ' αγαπώ Εγώ είμαι που επιμένω Tόσες νύχτες σου χτυπάω απ' το βυθό μου Που ακόμα κι αν καλούσα τον εχθρό μου Θα απαντούσε για να πει, ένα σ' αγαπώ

Αυτά τα μάτια που με κοιτούσαν συνεχώς τα ίδια μάτια σήμερα με κοιτάνε αλλιώς Αυτά τα χέρια που με ζεσταίναν σαν φωτιές σαν δυο μαχαίρια στο σώμα αφήνουν χαρακιές Μη φύγεις Μη φύγεις Καράβι που έμπασε νερά μοιάζει αβοήθητο η καρδιά Μη φύγεις μη φύγεις δεν ξέρω πώς ν'αντισταθώ σ'αυτό που με τραβάει στο βυθό Πόσα χρόνια χάλασα στη δική σου θάλασσα κόντρα στης αγάπης μας τα κύματα Τι φουρτούνες ζήσαμε κι όμως επιζήσαμε τώρα αν φύγεις θα'μαστε δυο θύματα Αυτά τα χείλη που με φιλούσανε γλυκά τα ίδια χείλη θα με προδόσουν τελικά Μη φύγεις Μη φύγεις Καράβι που έμπασε νερά μοιάζει αβοήθητο η καρδιά Μη φύγεις μη φύγεις δεν ξέρω πώς ν'αντισταθώ σ'αυτό που με τραβάει στο βυθό Πόσα χρόνια χάλασα στη δική σου θάλασσα κόντρα στης αγάπης μας τα κύματα Τι φουρτούνες ζήσαμε κι όμως επιζήσαμε τώρα αν φύγεις θα'μαστε δυο θύματα Πόσα χρόνια χάλασα στη δική σου θάλασσα κόντρα στης αγάπης μας τα κύματα Τι φουρτούνες ζήσαμε κι όμως επιζήσαμε τώρα αν φύγεις θα'μαστε δυο θύματα