Stin Argatia - George Dalaras

Ψέμα και υποκρισία και εγωισμός ο δικός σου χαρακτήρας σκάρτος κι φθηνός ψέμα και υποκρισία, ένοχη ψυχή μέσα στις πληγές τις δέκα άλλη μια κι εσύ. Χίλιες φορές να πούλαγες το άδειο σου κορμί λιγότερη για σένα θα ένοιωθα ντροπή χίλιες φορές να ήσουνα μια πόρνη αληθινή μα είσαι το χειρότερο, πουτάνα στην ψυχή. Ψέμα και υποκρισία και εγωισμός όλα μέσα σου κρυμμένα ήταν δυστυχώς μια ζωή αχαριστία και χωρίς θεό ούτε οίκτο δεν αξίζεις ούτε σεβασμό.

Χρυσό Κωνσταντινάτο στο λαιμό Μ' αγαπάς και σ' αγαπώ Μες στου Αιγαίου το νερό κολυμπώ Μη μ' αφήσεις να πνιγώ Τι παιδί που έχω εγώ Σα διαμάντι σε φυλώ Στην υγειά μας, πίνω στην υγειά μας Ζω για 'σένα και ζεις κι εσύ για 'μένα Στην υγειά μας, πίνω στην υγειά μας Σ' αναμένω σε κάρβουνα αναμμένα Λένε κανείς δεν είναι κανενός Είσαι στη ζωή μου φως Για 'σένα αγόρι μου θα κάνω χαμό Άστα όλα κι έλα εδώ Τι παιδί που έχω εγώ Κάτω πέφτω και χτυπώ Στην υγειά μας, πίνω στην υγειά μας Ζω για 'σένα και ζεις κι εσύ για 'μένα Στην υγειά μας, πίνω στην υγειά μας Σ' αναμένω σε κάρβουνα αναμμένα Γεια μας, γεια μας (βόηθα Παναγιά μας) Όλα τέλεια κι οι πίκρες μακριά μας Γεια μας, γεια μας, ματαξαναγειά μας Με κατάντησες και πίνω Στην υγειά μας, πίνω στην υγειά μας Ζω για 'σένα και ζεις κι εσύ για 'μένα Στην υγειά μας, πίνω στην υγειά μας Σ' αναμένω σε κάρβουνα αναμμένα Στην υγειά μας, πίνω στην υγειά μας Ζω για 'σένα και ζεις κι εσύ για 'μένα Στην υγειά μας, πίνω στην υγειά μας Σ' αναμένω σε κάρβουνα αναμμένα

Το γέλιο και το δάκρυ σου κοιμούνται αγκαλιά Αχ να μπορούσα να κρεμάσω ανάμεσά τους δυο φιλιά Στην άκρη του παράδεισου Θ' ανοίξω με τα χέρια Καινούργιο δρόμο για να ρθω Κι αν δε θυμάσαι τ' όνομά σου Θα σου το πω Θ' ανοίξω τα συρτάρια Κρυμμένο χρόνο για να βρω Κι αν δε θυμάσαι τ' όνομά μου Θα σ' αγαπώ Στην άκρη του παράδεισου Τα γνώριμα τα σώματα ξυπνάνε χωριστά Αχ να μπορούσα να τα δω σ' ένα κρεβάτι ταιριαστά Στην άκρη του παράδεισου Θ' ανοίξω με τα χέρια Καινούργιο δρόμο για να ρθω Κι αν δε θυμάσαι τ' όνομά σου Θα σου το πω Θ' ανοίξω τα συρτάρια Κρυμμένο χρόνο για να βρω Κι αν δε θυμάσαι τ' όνομά μου Θα σ' αγαπώ Στην άκρη του παράδεισου

Ξέρεις πάντα την κατάλληλη στιγμή Τι'ναι αυτό που την ψυχή μου ηρεμεί Οτιδήποτε κι αν πάω να σκεφτώ Με διαβάζεις σαν βιβλίο ανοιχτό Βλέπεις μέσα μου αυτό που μ'ενοχλεί Και το κάνεις πια να μη μ'απασχολεί Ξέρεις πάντα τη μικρή τη διαφορά Που με πάει από την λύπη στη χαρά Ξέρεις πάντα τη μικρή τη διαφορά Στην καρδιά μου μιλάς τα φτερά μου κρατάς Ανοιχτά να πετάξω ψηλά Στην καρδιά μου μιλάς το κουμπί μου πατάς Για να πάνε τα πάντα καλά Μη σταματάς σου λέω να ψάχνεις αφορμές Πιο μαγικές κοίτα να κάνεις τις στιγμές Στην καρδιά μου μιλάς Ξέρεις πάντα πως ξεχνάω στο λεπτό Τα παράπονα που μάζευα καιρό Με το ένστικτο μπορείς να αισθανθείς Πότε, πού και πώς μ' αρέσει να φερθείς Είσαι μέσα στο δικό μου το μυαλό Και προβλέπεις στο επόμενο λεπτό Ξέρεις πάντα τη μικρή τη διαφορά Που με κάνει να αισθάνομαι καλά Ξέρεις πάντα τη μικρή τη διαφορά Στην καρδιά μου μιλάς τα φτερά μου κρατάς Ανοιχτά να πετάξω ψηλά Στην καρδιά μου μιλάς το κουμπί μου πατάς Για να πάνε τα πάντα καλά Μη σταματάς σου λέω να ψάχνεις αφορμές Πιο μαγικές κοίτα να κάνεις τις στιγμές Στην καρδιά μου μιλάς τα φτερά μου κρατάς Ανοιχτά να πετάξω ψηλά Στην καρδιά μου μιλάς το κουμπί μου πατάς Για να πάνε τα πάντα καλά Μη σταματάς σου λέω να ψάχνεις αφορμές Πιο μαγικές κοίτα να κάνεις τις στιγμές Στην καρδιά μου μιλάς Στην καρδιά του μιλάς Στην καρδιά του μιλάς Στην καρδιά του

Love goes away hides itself under the snow Fleeing from the fires Those fires that have been chasing it for years Either they are ours, or strangers' or old And they leave us alone In deserted roads Castaways in the fury of fire For so many years the anger of the world Have been closing and opening deeper wounds In Agrigento they pulled my eye off In Syracuse they steal hearts And they leave us alone In deserted roads Castaways in the fury of fire .

Έκλεισα τις κλειδαριές που' χα αφήσει στο κορμί και στην ψυχή μου Κι είπα εκατό φορές πως κανένας δε θα μπει μες στη ζωή μου Αν εσύ δεν έρθεις, μη φανεί κανείς... Κι έτσι είχα φωνάξει, πριν να μ'αρνηθείς... Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι... Ή έτσι θα ζήσω ή σκοτώνομαι... Έκλεισα τις κλειδαριές και κανένας άλλος μέσα μου δε θα 'ρθει Θα μετράω τις πληγές έτσι πια εξαργυρώνονται τα λάθη Κι είν' η θύμησή σου, το κρεβάτι μου... Είσαι τ' όνειρό μου κι η απάτη μου... Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι... Ή έτσι θα ζήσω ή σκοτώνομαι... Κι εσύ που ρίχνεις τις ζαριές και σπας τις κλειδαριές, τι ξέρεις από φόβο; Δειλά και ύπουλα γλιστράς, καθρέφτες δεν κοιτάς... Εσύ δεν ξέρεις ν' αγαπάς! Έκλεισα τις κλειδαριές Πιο κοντά μου θα σε φέρνει η απουσία. Της ελπίδας οι φωνές δίνουνε και στη σιωπή σου άλλη αξία Ό, τι μεγαλώνει μέσα μου είσαι εσύ... Δεν κοιτάω, σε βλέπω, σε ρωτάω γιατί... Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι... Ή έτσι θα ζήσω ή σκοτώνομαι...

Στης ανάγκης τα θρανία και στης φτώχειας το σχολειό μάθαμε την κοινωνία και τον πόνο τον παλιό Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας γιατί τ' άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας Το σεργιάνι μας στον κόσμο ήταν δέκα μέτρα γης Όσο πιάνει ένα σπίτι και ο τοίχος μιας αυλής Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας γιατί τ' άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας

Αχ η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη αχ η ζωή που χάθηκε στη σκόνη Αχ το φεγγάρι που έσβησε τ' ασημένιο φεγγάρι η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη Η μέρα μου έρημη κίτρινη μέρα χαρές που βουλιάξατε πνιγμένες χαρές μου Ζωή μου που καίγεσαι στον κίτρινο αέρα η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη η ζωή που χάθηκε στη σκόνη