Ap' Tin Arhi Tou Kosmou - LARGO

Πάλι απ' την αρχή για τις μέρες που ακόμα κυλούν Πάλι απ' την αρχή για τα λάθη που εδώ θα σβηστούν Πάλι απ' την αρχή κι αν συγγνώμη δε θες να μου πεις Μη μιλάς μόνο αγκάλιασέ με Πάλι απ' την αρχή σε μια χώρα που αιμορραγεί Πάλι απ' την αρχή μια κουβέντα ίσως είν' αρκετή Πάλι απ' την αρχή μίλησέ μου μονάχα εσύ Μυστικές ώρες θύμισέ μου Όσα έχω πάντα ήτανε δικά σου Μα η ζωή μου πια δεν είναι αρκετή Οι καλύτερες στιγμές μου ήταν κοντά σου Να τις ζήσω θέλω πάλι απ' την αρχή Πάλι απ' την αρχή για τις νύχτες που ακόμα κυλούν Πάλι απ' την αρχή στις στιγμές που ουρανούς αντηχούν Πάλι απ' την αρχή πάντα θα 'ναι κοντά μας γιατί Είν' αρχή και τέλος η αγάπη Πάλι απ' την αρχή να να να να Είν' αρχή και τέλος η αγάπη Πάλι απ' την αρχή σε μια χώρα που αιμορραγεί Πάλι απ' την αρχή μια κουβέντα ίσως είν' αρκετή Πάλι απ' την αρχή μίλησέ μου μονάχα εσύ Μυστικές ώρες θύμισέ μου Πάλι απ' την αρχή

Του καθενός μου Του φίλου μου του κόσμου Είναι ο σταυρός δικός μου Γιατί είμαι θύμα Σ' αυτόν εδώ τον κόσμο Και μ' έχουν όλοι κτήμα. Τον κόσμο μάνα το κόσμο πήρα σβάρνα Σε μια ζωή ζητιάνα Να βρω ευθύνη και τη δικαιοσύνη Να μάθω ποιος τη δίνει. Το πρόσωπό μας Μες το μαρτύριο μας Αυτό δεν ειν' δικό μας Και στους καθρέφτες Δικές μας λεν κουβέντες Οι ψεύτες και οι κλέφτες. Τον κόσμο μάνα το κόσμο πήρα σβάρνα Σε μια ζωή ζητιάνα Να βρω ευθύνη και τη δικαιοσύνη Να μάθω ποιος τη δίνει. Τον κόσμο μάνα το κόσμο πήρα σβάρνα Σε μια ζωή ζητιάνα Να βρω ευθύνη και τη δικαιοσύνη Να μάθω ποιος τη δίνει.

Όλο με κοιτάς σαν να με ρωτάς πες μου μ'αγαπας; με ρωτάς πόσο; τόσο! εσύ πάλη πόσο; Μέχρι το τέλος του κόσμου Μέχρι να χάσω το φως μου Μέχρι στο ουρανό να μην πετάνε ποια πουλια Μέχρι το τέλος του κόσμου έλα πάρε με αγκαλια Όλο αυτό μου λες πες μου πες μου πες πες αν με θες πες μου πες μου πόσο; .τοσο! εσύ πάλη πόσο.; Μέχρι το τέλος του κόσμου Μέχρι να χάσω το φως, μου Μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε ποια πουλιά . Μέχρι το τέλος του κόσμου έλα πάρε με αγκαλια Στο πα και μην κλαις φόβους και απειλές μακριά σου, μακριά σου εγώ τα έδιωξα τίποτα μη λες τώρα μόνο τα φιλιά σου έλα δοσμου μέχρι το τέλος του κόσμου Μέχρι το τέλος του κόσμου Μεχρι τα χασω το το φως μου Μέχρι να κλείσουν όσα ξέρω πράγματα ανοιχτα Μέχρι το τέλος του κόσμου έλα κρατάμε σφηχτα Μέχρι το τέλος του κόσμου Μέχρι να χάσω το φως μου Μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε ποια πουλιά Μέχρι το τέλος του κοσμου Μέχρι να χάσω το φως μου Μέχρι στον ουρανό μα μην πετάνε ποια πουλιά Όλο με κοιτάς σαν να με ρωτάς πες μου με αγαπας σου απανταω Ναι!

Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει μες τα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες μες τα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά κι έχει στ' αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες κι ειν' το κρεβάτι της λημέρι του φονιά Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες το κοχύλι κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι και μήτε πόρτα θα 'βρεις μήτε κλειδαριά Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά