Νιώθω κάτι, πώς να το εξηγήσω Όταν είσαι εσύ κοντά μου Μου αρέσεις, γιατί να σου το κρύψω Και παίρνω θάρρος να στο δείξω, εγώ Σε κοιτάω, και σου χαμογελάω Τ' όνομα σου, εγώ ρωτάω Βρίσκω τρόπους, για να σε προσεγγίσω Τ' αξίζεις να το προσπαθήσω, πολύ Έχω κάτι εγώ να σου 'πω Να μου κάνεις μια χάρη ζητώ Άσε με, άσε με Μαζί σου εγώ να ζήσω Άσε με, άσε με Να σε γνωρίσω Άσε με, άσε με Θέλω να σε γνωρίσω Σ' έχω ερωτευτεί Άσε με, άσε με Μαζί σου εγώ να ζήσω Άσε με, άσε με Να σε γνωρίσω Άσε με, άσε με Θέλω να σε γνωρίσω Σ' έχω ερωτευτεί Το μυαλό μου, το έχεις κυριεύσει Δεν αντέχω, για σένα λιώνω Συνεχίζω, μέχρι να σ' αποκτήσω Και να μου πεις ότι με θέλεις, κι εσύ Έχω κάτι εγώ να σου 'πω Να μου κάνεις μια χάρη ζητώ Άσε με, άσε με Μαζί σου εγώ να ζήσω Άσε με, άσε με Να σε γνωρίσω Άσε με, άσε με Θέλω να σε γνωρίσω Σ' έχω ερωτευτεί Άσε με, άσε με Μαζί σου εγώ να ζήσω Άσε με, άσε με Να σε γνωρίσω Άσε με, άσε με Θέλω να σε γνωρίσω Σ' έχω ερωτευτεί Άσε με, άσε με Μαζί σου εγώ να ζήσω Άσε με, άσε με Να σε γνωρίσω Άσε με, άσε με Θέλω να σε γνωρίσω Σ' έχω ερωτευτεί Άσε με, άσε με Μαζί σου εγώ να ζήσω Άσε με, άσε με Να σε γνωρίσω Άσε με, άσε με Θέλω να σε γνωρίσω Σ' έχω ερωτευτεί

Βρέχει, έλα και κανε μου παρεα κι αγκαλιά, σώμα με σώμα, να μην ποτίζεται του φόβου μας το χώμα και να ζεσταίνουν οι ανάσες την καρδιά· σκληρή η αλήθεια που τη λένε μοναξιά. Βρέχει, τους κεραυνούς και τις σιωπές ποιος τα αντέχει· πονούν τα λάθη μαζί με τα σωστά, τώρα πια. Πες μου αν με αρνείσαι, ή η αγάπη μου είσαι κι αν ακόμα σ'έχω, να ξέρω αν ζω. Σαν παιδί που κλαίει κι η βροχή μου φταίει, σε αθωώνω για να επιζώ. Πες μου αν με σβήνεις, ή τη φλόγα πίνεις και μεθάς με μένα όπως εγώ. Μα άμα βρει μαχαίρι, το δικό σου χέρι, πώς να κάνει ξέρει το Ένα, μισό. Βρέχει, ο ουρανός είναι μεγάλος κι εχθρικός. Κάνω ένα βήμα, όμως ξανάρχεται του πανικού το κύμα· αλλάζεις χρώματα και κρύβεις κάθε φως, αν κάποιου άλλου τώρα είσαι θησαυρός. Πες μου αν με αρνείσαι, ή η αγάπη μου είσαι κι αν ακόμα σ'έχω, να ξέρω αν ζω. Σαν παιδί που κλαίει κι η βροχή μου φταίει, σε αθωώνω για να επιζώ. Πες μου αν με σβήνεις, ή τη φλόγα πίνεις και μεθάς με μένα όπως εγώ. Μα άμα βρει μαχαίρι, το δικό σου χέρι, πώς να κάνει ξέρει το Ένα, μισό. Άκου, Είν' η φωνή μου που παλεύει από κάπου, μέσα σου να'ρθει, του πόθου συνεργός· πες μου πώς...

Ήμουν απ' τη φύση μου παιδί Ονειροπαρμένο Έψαχνα στα σύννεφα βροχή Ποτέ μου δεν την είχα φοβηθεί Κι έτρεχα ο ήλιος πριν να βγει Να τον περιμένω Χάζευα ορίζοντες μακριά Κι είχα για πυξίδα στο μυαλό μου την καρδιά Πάθημα Το κάθε λάθος μάθημα Που κάθε παραστράτημα Είχε μια τιμή Πάθημα Και μάθημα το μάθημα Ψήλωνα σ' ανάστημα Πέταγα στη γη Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Κι έτσι όπως παρέμεινα παιδί Ονειροπαρμένος Σκάρτος χαρακτήρας δηλαδή Που πάντα αψηφάει τη λογική Όσο προκαλούσα τη ζωή Ήμουν κερδισμένος Κι όταν το σκεφτόμουν δυο φορές Γινόντουσαν φαρμάκι στην καρδιά μου οι χαρές Πάθημα Το κάθε λάθος μάθημα Που κάθε παραστράτημα Είχε μια τιμή Πάθημα Και μάθημα το μάθημα Ψήλωνα σ' ανάστημα Πέταγα στη γη Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Ημούν απ τη φύση μου παιδί Ονειροπαρμένο