Piso - Georgios Sabanis

Tomando Valium en el escenario, hay birra y coca Nunca llego a horario, no me rompan las pelotas Solo rockeo Bapestas, el Dillom no anda en ojotas Escabiando algo en los lugares donde te rebotan Tanqueray con tonic, you know what i mean 'Toy hacien lobby como si fueran Los Sims Bohemian Groove, puta, 'till i get a better deal Rockeando 'to los shows soy como los Dead Kennedys Mmmh, buena pussy suena como fetuccini 'Toy haciendo mucha plata, Mario Pergolini, uh Me la fumo en pipa y la levanto en pala Las milis aman a Dillom como a Tame Impala Bitches sniffin' cocaine Me aburren como Coldplay Si juego no hago fairplay A mi puta le va el roleplay Soy un boludo con plata Antes dormía entre las ratas Buscaba roña con gente Que si me agarra me mata Es muy fácil que me quieran ahora que no tengo sarna No vuelvo a esa shit ni aunque me apunten con un arma Es noche de viernes 13 y nos mandamos en punga Vamos pa' Recoleta y saqueamo' un par de tumba Soy un slayer player y ese hater miente Mi plata se mueve sola es independiente Tengo voces en mi mente que me mienten, mienten Me convencen pa' que vaya a matar gente, gente Soy un slayer player y ese hater miente Mi plata se mueve sola es independiente Tengo voces en mi mente que me mienten, mienten Me convencen pa' que vaya a matar gente Escabio más que Barney Tu puta anda horny Ella fuma como Marley Quiero brain y no soy zombie Voy manejando en pedo, choco todo, es un derby Mi compi cayó en cana, toca el piano como Herbie La cartera es Balenci' y la zapas son Raf Simons Mi compis fuman grasa y no te hablo de tocino, uh Raperos con el asterisco rojo, Red Hot Chili Peppers Bajando en ascensor hasta el infierno, piso 13

Μόνος και πάλι απόψε μοναξιά έλα και κόψε κάθε ελπίδα μέσα απ' τη ζωή Λείπεις και σ' αναζητάω όπου μ' άγγιξες πονάω μ' άφησες σημάδια μέσα στη ψυχή Γύρνα πίσω θα πεθάνω έχω αρχίσει και τα χάνω πίνω και καπνίζω σαν τρελός Ψάχνω κάποια να σου μοιάζει μα καμιά δε σου ταιριάζει ήσουνα για μένα ο Θεός Τον εαυτό μου ξεγελάω λέω πως δε σ' αγαπάω για σένα κάνω πως αδιαφορώ Μα μέρα νύχτα σε ζητάω όπου μ' άγγιξες πονάω γύρισε κοντά μου μόνος δεν μπορώ Γύρνα πίσω θα πεθάνω έχω αρχίσει και τα χάνω πίνω και καπνίζω σαν τρελός Ψάχνω κάποια να σου μοιάζει μα καμιά δε σου ταιριάζει ήσουνα για μένα ο Θεός

Θες να μας τινάξεις στον αέρα Σ' ένα λεπτό Με μία σφαίρα Μια κακιά στιγμή που θα περάσει Είναι όλο αυτό Μη δίνεις βάση Μην τεντώνεις το σκοινί Θα πέσουμε κι δυο Στον γκρεμό Γιατί σε ξέρω Γιατί δε θέλω Να ρθει το τέλος Θα κάνω πίσω εγώ Εγωισμός είναι Αν μ' αγαπάς μείνε Μια μπόρα είναι Είναι η ζωή μας εδώ Θα κάνω πίσω εγώ Πώς θες να τρακάρουμε για όλα Μετωπική η καραμπόλα Κάθε σχέση μπαίνει σε τυφώνα Σ' ένα μικρό βαρύ χειμώνα Μην τεντώνεις το σχοινί Θα πέσουμε και οι δυο Στον γκρεμό Γιατί σε ξέρω Γιατί δε θέλω Να 'ρθει το τέλος Θα κάνω πίσω εγώ Εγωισμός είναι Αν μ' αγαπάς μείνε Μια μπόρα είναι Είναι η ζωή μας εδώ Θα κάνω πίσω εγώ Γιατί σε ξέρω Γιατί δε θέλω Να 'ρθει το τέλος Θα κάνω πίσω εγώ Εγωισμός είναι Αν μ' αγαπάς μείνε Μια μπόρα είναι Είναι η ζωή μας εδώ Θα κάνω πίσω εγώ Θα κάνω πίσω εγώ Θα κάνω πίσω εγώ

Βρέχει, έλα και κανε μου παρεα κι αγκαλιά, σώμα με σώμα, να μην ποτίζεται του φόβου μας το χώμα και να ζεσταίνουν οι ανάσες την καρδιά· σκληρή η αλήθεια που τη λένε μοναξιά. Βρέχει, τους κεραυνούς και τις σιωπές ποιος τα αντέχει· πονούν τα λάθη μαζί με τα σωστά, τώρα πια. Πες μου αν με αρνείσαι, ή η αγάπη μου είσαι κι αν ακόμα σ'έχω, να ξέρω αν ζω. Σαν παιδί που κλαίει κι η βροχή μου φταίει, σε αθωώνω για να επιζώ. Πες μου αν με σβήνεις, ή τη φλόγα πίνεις και μεθάς με μένα όπως εγώ. Μα άμα βρει μαχαίρι, το δικό σου χέρι, πώς να κάνει ξέρει το Ένα, μισό. Βρέχει, ο ουρανός είναι μεγάλος κι εχθρικός. Κάνω ένα βήμα, όμως ξανάρχεται του πανικού το κύμα· αλλάζεις χρώματα και κρύβεις κάθε φως, αν κάποιου άλλου τώρα είσαι θησαυρός. Πες μου αν με αρνείσαι, ή η αγάπη μου είσαι κι αν ακόμα σ'έχω, να ξέρω αν ζω. Σαν παιδί που κλαίει κι η βροχή μου φταίει, σε αθωώνω για να επιζώ. Πες μου αν με σβήνεις, ή τη φλόγα πίνεις και μεθάς με μένα όπως εγώ. Μα άμα βρει μαχαίρι, το δικό σου χέρι, πώς να κάνει ξέρει το Ένα, μισό. Άκου, Είν' η φωνή μου που παλεύει από κάπου, μέσα σου να'ρθει, του πόθου συνεργός· πες μου πώς...

Ήμουν απ' τη φύση μου παιδί Ονειροπαρμένο Έψαχνα στα σύννεφα βροχή Ποτέ μου δεν την είχα φοβηθεί Κι έτρεχα ο ήλιος πριν να βγει Να τον περιμένω Χάζευα ορίζοντες μακριά Κι είχα για πυξίδα στο μυαλό μου την καρδιά Πάθημα Το κάθε λάθος μάθημα Που κάθε παραστράτημα Είχε μια τιμή Πάθημα Και μάθημα το μάθημα Ψήλωνα σ' ανάστημα Πέταγα στη γη Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Κι έτσι όπως παρέμεινα παιδί Ονειροπαρμένος Σκάρτος χαρακτήρας δηλαδή Που πάντα αψηφάει τη λογική Όσο προκαλούσα τη ζωή Ήμουν κερδισμένος Κι όταν το σκεφτόμουν δυο φορές Γινόντουσαν φαρμάκι στην καρδιά μου οι χαρές Πάθημα Το κάθε λάθος μάθημα Που κάθε παραστράτημα Είχε μια τιμή Πάθημα Και μάθημα το μάθημα Ψήλωνα σ' ανάστημα Πέταγα στη γη Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Ημούν απ τη φύση μου παιδί Ονειροπαρμένο