Erê eyi be zullf û rûxisar senemî çîn mahtabm Demeke û xendeke û nîgaht nmek û mezeyi şerabm Min leber nîgaht bmirm, to ser û ẍemzekeyi celabm Pêm billê gullekeyi beharî! le to ta be keyi cuda bm? Werewe, be şertî caran, rojî sed cart fîda bm Le wêraneyi dllî şêwawm şiywen û waweyla û rorro Awrêk berbote henawm dête der le henasem bo so Bûme efsaneyi wllatan şar be şar, mall be mall, ko be ko Çawî mest goşeyi ebrot, dû dîniyan krdm leser to Ya bmke pîrî meyxane, ya murîdî xaneqa bm Roḧekem rwî xot binwêne ta bekeyi kuşiteyi nazt bm Dameket we tekeluf bêne ta nemirdûm hawrrazt bm Carêkî be kerem bmdwêne be fîdayi deng û awazt bm Meylî ebroyi to qet nabm ẍemzedeyi çawekeyi bazt bm Min ke hatm qîbilem gorrî yaxwa kafr bê celadm

از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه اِنی رَایت دهراً من هِجرک القیامَه دارم من از فراقش در دیده صد علامت لَیست دُموع عَینی هذا لَنا العلّامَه عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی هر چند کآزمودم از وی نبود سودم مَن جرّب المُجرّب حلَّت به النَدامَه گفتم ملامت آید گر گِرد ِدوست گردم و الله ِما رَاینا حُباً بِلا مَلامه عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا فی بُعدها عذاب فی قُربها السلامه حافظ چو طالب آمد جامی به جان شیرین حتی یَذوق مِنهُ کاسا مِنَ الکَرامه عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی گر اوفتد به دستم آن میوه ِ رسیده بازآ که توبه کردیم از گفته و شنیده روزی کرشمهای کن ای یار برگزیده یاران چه چاره سازم با این دلِ رمیده شمشاد خوش خرامش در ناز پروریده چون قطرههای شبنم بر برگ گل چَکیده وان رفتن خوشش بین وان گام ِ آرَمیده چون قطرههای شبنم بر برگ گل چَکیده صد ماه رو ز رَشکش جَیب ِ قُصَب دریده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده

(اگر دستم رسد روزی، که انصاف از تو بستانم) (چراغ عهد ماضی را، چنین دستی برافشانم) چنانت دوست می دارم چنانت دوست می دارم که گر روزی فراق افتد تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم (تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم) من آن مرغ سخندانم، که در خاکم رود صورت (که در خاکم رود صورت) هنوز آواز، هنوز آواز هنوز آواز و می آید به معنی از گلستانم رفیقانم سفر کردند هر یاری به اَقْصایی که هر کو رفت در عالم شنید آواز پنهانم (تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم) من آن مرغ سخندانم، که در خاکم رود صورت چنانت دوست می دارم چنانت دوست می دارم که گر روزی فراق افتد تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم (تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم) هنوز آواز و می آید به معنی از گلستانم هنوز آواز و می آید به معنی از گلستانم

(تقدیم به همه کردها) لای لای لا لا لای لا لای لای لا لا لا لا لا لا لای خانباجی مه ڕۆ خانباجی مه ڕۆ گوڵباجی چاوت ڕه شه به خوماره وه خانباجی لێوت په ڕی هه ناره وه خانباجی خانباجی مه ڕۆ خانباجی مه ڕۆ گوڵباجی لای لای لا لا لای لا لای لای لا لا لا لا لا لا لای خانباجی مه ڕۆ خانباجی مه ڕۆ گوڵباجی چاوت ڕه شه به خوماره وه خانباجی لێوت په ڕی هه ناره وه خانباجی خانباجی مه ڕۆ گوڵباجی مه ڕۆ خانباجی لای لای لا لا لای لا لای لای لا لا لا لا لا لا لای تو خوت قولی دە مه بێ وفا نیم بئ وفایی گه نه تو چائی خوئی قه سه مت ئەدتم تو شای دالاهوو یا میوانیم گەی یا میوانیم گەی یا میوانم بوو خدای بالی سر آگا لدڵ ها آگا لدڵ گم بسوز خانمان قه سه مت ئەدتم تو شای دالاهوو یا میوانیم گەی یا میوانم بوو یا میوانیم گەی یا میوانم بوو لای لای لا لا لای لا لای لای لا لا لا لا لا لا لای

از اینجا تا به بیرجند سه گُداره گُداره اولی نقش، نقش، نقش و نگاره گُداره دومی مخمل بپوشُم گُداره سومی دی، دی، دیداره یاره گل زردُم همه دردُم ز جفای تو شکوه نکردُم تو بیا تا دور تو گردُم، آآآآآآآآآآی ای یار جانی یار جانی دوباره بر نمی گردد دیگر جوانی ای بانوی من، بانوی من بیا یک دم بنشین رو، رو، رو زانوی من بیا تا گندم یک خوشه باشیم بیا تا آب یکرو، رو، رودخونه باشیم یکی صوفی شویم اندر خرابات یکی جارو کش می، می ، میخانه باشیم گل زردُم همه دردُم ز جفای تو ِِشِکوه نکردُم تو بیا تا دور تو گردُم، آآآآآآآآآآی ای یار جانی یار جانی دوباره بر نمی گردد دیگر جوانی ای بانوی من بانوی من بیا یک دم بنشین رو، رو، رو زانوی من ای یار جانی یار جانی دوباره بر نمی گردد دیگر جوانی ای بانوی من بانوی من بیا یک دم بنشین رو، رو، رو زانوی من

ای ساربان ای کاروان لیلای من کجا می بری بـا بـردن،لیلای مـن،جان و دل مـرا می بری ای ساربان کجا می روی لیلای من چرا می بری ای ساربان کجا می روی لیلای من چرا می بری در بستـن،پیمـان مـا،تنهــا گـواه مــا شــد،خـــدا تا جهان،بر پا بُـوَد،این عشق ما مانـد به جا ای ساربان کجا می روی لیلای من چرا می بری ای ساربان کجا می روی لیلای من چرا می بری تمامی دینم ز دنیای فانـی،شراره ی عشقی که شد زندگانی به یاد یاری،خوشا قطره اشکی،ز سوز عشقی،خوشا زندگانی همیشه خدایا،محبت دلها،بـه دلهـا بماند،بسان دل ما که لیلی و مجنون،فسانه شود حکایت ما،جاودانه شود تــو اکنــون ز عشقـم گـریزانی غمــم را ز چشمــم نمــی خـوانی از این غم،چه حالم،نمی دانی پس از تو نمـونم بـرای خـدا،تـو مـرگ دلـم را ببیـن و برو چو طوفان سختی ز شاخه غم،گل هستی ام را به چین و برو که هستم من آن تک درختی،که در پای طوفان نشسته همـه شـاخـه هـای وجـودش،ز خشـم طبیـعـت شکسته ای ساربان ای کاروان لیلای من کجا می بری غمگیبـا بـردن لیلای مـن،جان و دل مـرا می بری ای ساربان کجا می روی لیلای من چرا می بری ای ساربان کجا می روی لیلای من چرا می بری