آه دردای من رو سر قلم روز تولدت گریه هدیه دادم بابا میدونی که عند ضد حالم بابا میدونی که عشقه اشتباهم ولی تنها چیزی که نیست زشت نوشته هامن گفتی میکنی افتخار بهم با این که مسیرم اشتباهه اگه میشنیدی اعترافه منو میدیدی که سخت بوده اجتنابش آه دائم درگیره عشقِ کاذب این قصه ها ولی بوده مثکه لازم به اصطلاح یه دیونه که میدونه أ قشره خاصه میگن من آدم بدی ام بابا أ گذشتمم پشیمونم شدیدا بابا جدیدا بابا با آدمی که تو آینه ست غریبم بابا ولی دنیامو میچینم به سلیقم بابا آره قربون دستای پیرت یادم نمیره پنج سال پیش که روز اسباب کشی با یه دختره بودم شما کمرت گرفت پِی شهرته بودم اتفاقا تابستون کوتاهه رو گذاشتیم به خیال خودم مخ زده بودم بام راه اومدی قربون قدمات بابا ببین کجا برد منو این کلمات بابا روز تولدت گریه هدیه دادم بابا میدونی که عند ضد حالم بابا میدونی که عشقه اشتباهم ولی تنها چیزی که نیست زشت نوشته هامن روز تولدت گریه هدیه دادم بابا میدونی که عند ضد حالم بابا میدونی که عشقه اشتباهم ولی تنها چیزی که نیست زشت نوشته هامن منو ببخش من بد شدم عوض شدم دیگه نیستم خودم تیرگی ها پرن دورم گفتی که باید دندون پزشک شی عشقمو به رپ کردی قبول که زشت نی پریروزا دوستم زنگ زد میگفت که موزیکمو شنیده تو دندون پزشکی نیست چیزی نزدیکم الا دردم خودمو أ جمع هاشون منها کردم طرفدارا میگن گم کردی خودتو من یه چی بهتر از خودم پیدا کردم الان رفیقام دکترن من عمل دارم ولی نگا اینا در عوض با هر کدوم یک از کارام خاطره دارن بشون نزدیکم با این که فاصله دارم الکی نبوده حاصل کارم نه الکی نی حاصل کارم بابا کم ندید نامردی چشمم بعضی وقتا میخوام نامرئی بشم بگو روز تولدت گریه هدیه دادم بابا میدونی که عند ضد حالم بابا میدونی که عشقه اشتباهم ولی تنها چیزی که نیست زشت نوشته هامن روز تولدت گریه هدیه دادم بابا میدونی که عند ضد حالم بابا میدونی که عشقه اشتباهم ولی تنها چیزی که نیست زشت نوشته هامن منو ببخش من بد شدم عوض شدم دیگه نیستم خودم تیرگی ها پرن دورم اینو میخوام بهت صادقانه بگم زور زدم به یه کاره صادقانه بشم مرد بشم تشکیل خانواده بدم اما نشد قصم شد عاشقانه یکم الان دیگه نمونده اعصاب برام لبخند زوری میزنم تو عکس با فنام شصتا دوا میارن که مست یا خراب بشم که یادم این دردا نیان گفتی تند نرو حق داشتی مرد رپ که معلوم نی فرداش چی هَ انگار هرچی که تلاش میکردم زندگی میشده متلاشی تر الان عوضیا پرن دورم اَ قدیما کلا همه اخویا شدن دیگه رفتنیا گمن بابا قلمِ من دست من نیست خدا مینویستش با خط تقدیر منو ببخش من بد شدم عوض شدم دیگه نیستم خودم تیرگی ها پرن دورم

Aad Guray Nameh Jugaad Guray Nameh Sat Guray Nameh Siri Guru Dayvay Nameh Aad Guray Nameh Jugaad Guray Nameh Sat Guray Nameh Siri Guru Dayvay Nameh Aad Guray Nameh Jugaad Guray Nameh Sat Guray Nameh Siri Guru Dayvay Nameh Aad Guray Nameh Jugaad Guray Nameh Sat Guray Nameh Siri Guru Dayvay Nameh Aad Guray Nameh Jugaad Guray Nameh Sat Guray Nameh Siri Guru Dayvay Nameh Aad Guray Nameh Jugaad Guray Nameh Sat Guray Nameh Siri Guru Dayvay Nameh Aad Guray Nameh Jugaad Guray Nameh Sat Guray Nameh Siri Guru Dayvay Nameh Aad Guray Nameh Jugaad Guray Nameh Sat Guray Nameh Siri Guru Dayvay Nameh

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم ناز بنیاد نکن تا نکنی بنیادم شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه شور شیرین منما تا نکنی فرهادم می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر سرمکش تا نکشد سر به فلک فریادم زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم طرّه را تاب مده تا ندهی بر بادم رخ برافروز که فارغ کنی برگ گلم قد برافراز که از سرو کنی آزادم یار بیگانه مشو یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم زلف را حلقه مکن زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم تا نکنی در بندم تا ندهی بر بادم بر بادم، بر بادم زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم

(اگر دستم رسد روزی، که انصاف از تو بستانم) (چراغ عهد ماضی را، چنین دستی برافشانم) چنانت دوست می دارم چنانت دوست می دارم که گر روزی فراق افتد تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم (تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم) من آن مرغ سخندانم، که در خاکم رود صورت (که در خاکم رود صورت) هنوز آواز، هنوز آواز هنوز آواز و می آید به معنی از گلستانم رفیقانم سفر کردند هر یاری به اَقْصایی که هر کو رفت در عالم شنید آواز پنهانم (تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم) من آن مرغ سخندانم، که در خاکم رود صورت چنانت دوست می دارم چنانت دوست می دارم که گر روزی فراق افتد تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم (تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم) هنوز آواز و می آید به معنی از گلستانم هنوز آواز و می آید به معنی از گلستانم

(تقدیم به همه کردها) لای لای لا لا لای لا لای لای لا لا لا لا لا لا لای خانباجی مه ڕۆ خانباجی مه ڕۆ گوڵباجی چاوت ڕه شه به خوماره وه خانباجی لێوت په ڕی هه ناره وه خانباجی خانباجی مه ڕۆ خانباجی مه ڕۆ گوڵباجی لای لای لا لا لای لا لای لای لا لا لا لا لا لا لای خانباجی مه ڕۆ خانباجی مه ڕۆ گوڵباجی چاوت ڕه شه به خوماره وه خانباجی لێوت په ڕی هه ناره وه خانباجی خانباجی مه ڕۆ گوڵباجی مه ڕۆ خانباجی لای لای لا لا لای لا لای لای لا لا لا لا لا لا لای تو خوت قولی دە مه بێ وفا نیم بئ وفایی گه نه تو چائی خوئی قه سه مت ئەدتم تو شای دالاهوو یا میوانیم گەی یا میوانیم گەی یا میوانم بوو خدای بالی سر آگا لدڵ ها آگا لدڵ گم بسوز خانمان قه سه مت ئەدتم تو شای دالاهوو یا میوانیم گەی یا میوانم بوو یا میوانیم گەی یا میوانم بوو لای لای لا لا لای لا لای لای لا لا لا لا لا لا لای

از اینجا تا به بیرجند سه گُداره گُداره اولی نقش، نقش، نقش و نگاره گُداره دومی مخمل بپوشُم گُداره سومی دی، دی، دیداره یاره گل زردُم همه دردُم ز جفای تو شکوه نکردُم تو بیا تا دور تو گردُم، آآآآآآآآآآی ای یار جانی یار جانی دوباره بر نمی گردد دیگر جوانی ای بانوی من، بانوی من بیا یک دم بنشین رو، رو، رو زانوی من بیا تا گندم یک خوشه باشیم بیا تا آب یکرو، رو، رودخونه باشیم یکی صوفی شویم اندر خرابات یکی جارو کش می، می ، میخانه باشیم گل زردُم همه دردُم ز جفای تو ِِشِکوه نکردُم تو بیا تا دور تو گردُم، آآآآآآآآآآی ای یار جانی یار جانی دوباره بر نمی گردد دیگر جوانی ای بانوی من بانوی من بیا یک دم بنشین رو، رو، رو زانوی من ای یار جانی یار جانی دوباره بر نمی گردد دیگر جوانی ای بانوی من بانوی من بیا یک دم بنشین رو، رو، رو زانوی من

ای ساربان ای کاروان لیلای من کجا می بری بـا بـردن،لیلای مـن،جان و دل مـرا می بری ای ساربان کجا می روی لیلای من چرا می بری ای ساربان کجا می روی لیلای من چرا می بری در بستـن،پیمـان مـا،تنهــا گـواه مــا شــد،خـــدا تا جهان،بر پا بُـوَد،این عشق ما مانـد به جا ای ساربان کجا می روی لیلای من چرا می بری ای ساربان کجا می روی لیلای من چرا می بری تمامی دینم ز دنیای فانـی،شراره ی عشقی که شد زندگانی به یاد یاری،خوشا قطره اشکی،ز سوز عشقی،خوشا زندگانی همیشه خدایا،محبت دلها،بـه دلهـا بماند،بسان دل ما که لیلی و مجنون،فسانه شود حکایت ما،جاودانه شود تــو اکنــون ز عشقـم گـریزانی غمــم را ز چشمــم نمــی خـوانی از این غم،چه حالم،نمی دانی پس از تو نمـونم بـرای خـدا،تـو مـرگ دلـم را ببیـن و برو چو طوفان سختی ز شاخه غم،گل هستی ام را به چین و برو که هستم من آن تک درختی،که در پای طوفان نشسته همـه شـاخـه هـای وجـودش،ز خشـم طبیـعـت شکسته ای ساربان ای کاروان لیلای من کجا می بری غمگیبـا بـردن لیلای مـن،جان و دل مـرا می بری ای ساربان کجا می روی لیلای من چرا می بری ای ساربان کجا می روی لیلای من چرا می بری