Ta Oneira Tha Gyrisoun - Natassa Bofiliou, Themis Karamouratidis & Odysseas Ioannou

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου Και το μετά απ' το μετά γνωρίζω Αν είχα θάρρος για να πω το έλα Τώρα δε θα' χα τη φωτιά στο αίμα Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη τρέλα Αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο Σα να χορεύουνε με τη σιωπή μου Κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο Που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη Και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει Να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει Ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει Τίποτα σημαντικό Ζω μονάχα εν λευκώ Τιποτα σημαντικό Ζω μονάχα εν λευκώ Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου Καλά τα λεν' οι έγχρωμοι μου φίλοι Το πρόβλημά μου η υπερβολή μου Κι ότι αργεί απάντηση να στείλει Αν είχε θάρρος να φανεί ο λόγος Τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος Αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε Κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις Κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε Πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει Κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος Και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση Πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο Κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα Εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω Μ' αυτόν τον τόνο του λευκού στο βλέμμα Του λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω Με μια ελπίδα να' ναι σαν κι εμένα Τίποτα σημαντικό Ζω μονάχα εν λευκώ Τίποτα σημαντικό Ζω μονάχα εν λευκώ Τίποτα σημαντικό Ζω μονάχα εν λευκώ Τίποτα σημαντικό Ζω μονάχα εν λευκώ

Μέχρι το τέλος η ψυχή κι όμως πηγαίνει και πιο κει καλά που βρέθηκες εσύ να μου την ταξιδέψεις και μη σε νοιάζουν τα λεφτά αν μ' αρνηθείς ως τις εφτά θα περισσέψουν αρκετά τριάντα θα ξοδέψεις όχι που τρέμω το σταυρό αλλά που δεν μπορώ να βρω χρυσά καρφιά που να αξίζουν τη θυσία δε φεύγω για παλικαριά αλλά που μού 'πεσε βαριά μες τον Παράδεισο η τόση προδοσία δε σού ζητάω να πληρωθώ μονάχα όταν σταυρωθώ άσε με ν' αναμετρηθώ μ' αυτά που σέ πονάνε κι άμα γυρίσεις νικητής θα χεις καρδιά να κοιμηθείς αυτούς που φεύγουνε νωρίς ποτέ δεν τούς ξεχνάμε όχι που τρέμω το σταυρό αλλά που δεν μπορώ να βρω χρυσά καρφιά που να αξίζουν τη θυσία δε φεύγω για παλικαριά αλλά που μού 'πεσε βαριά μες τον Παράδεισο η τόση προδοσία Μέχρι το τέλος η ψυχή κι όμως πηγαίνει και πιο κει...

Σ'εχω βρει και σε χάνω, δανεική παρουσία Έχω τόσα να κάνω και δεν έχουν ουσία Όπου είσαι πηγαίνω, δίχως λόγο να πάω Με τους φίλους σου βγαίνω, επαφή να κρατάω Κάποιες μέρες ακούω στη σιωπή τη φωνή σου Πάνε μέρες που λείπεις κι είμαι ακόμα μαζί σου Σε ρωτάω τι έχεις και σου λέω "Καλημέρα" Σ'αγαπάω, μην τρέχεις, είσαι ακομα εδώ πέρα Προσπαθώ να ξεχάσω, όμως κάτι συμβαίνει Ό, τι όμορφο πιάσω, να το δεις περιμένει Σ'εχω βρει και σε χάνω Σ'εχω βρει και σε χάνω Σ'εχω βρει και σε χάνω, σταθερή μου αξία Η ζωή μου σε τάξη κι η καρδιά σ'αταξία Έχεις γίνει συνήθεια και το μόνιμο θέμα Σου δανείζω αλήθεια, να πληρώνεις το ψέμα Κάποιες νύχτες στους δρόμους σε τρακάρω τυχαία Είναι αμάξια οι μόνοι και οι σχέσεις τροχαία Στα παλιά μας τα στέκια όπως πάντα συχνάζω Είχα πει πως θ'αλλαξω κι όσο αλλάζω, σου μοιάζω Σ'εχω βρει και σε χάνω Σ'εχω βρει και σε χάνω Σ'εχω βρει και σε χάνω