Taxidepsa opu vazi o nus I travelled anywhere you can think of Se erimus se okeanus in deserts and in oceans Erotes gnorisa pollus I met a lot of loves Ma san esena. but like you... Xehastika se kryes agalies I was forgotten in cold hugs K vrethika se lathos strofes I found myself in wrong turns Agapes eniosa polles I felt lots of loves Ma san esena. But like you... San esena kamia. Noone like you... Oti ke na pis, oti ke na po Whatever you say, whatever I say Imaste ftiagmeni o enas gia ton allo We are made for each other Oti ke na pis, oti ke na po Whatever you say, whatever I say Kamia.san esena. Noone like you... Oti ke na pis, oti ke na po Whatever you say, whatever i say Imaste ftiagmeni o enas gia ton allo We are made for each other Oti ke na pis, oti ke na po Whatever you say, whatever I say Kanenas. san k mena. noone like me... K an vrahike to soma poly And if th body was too wet Ston ilio stegnose to proi The sun dried it i the morning Ke dipla mu gnosti anapnoi And beside me a breath i know Eho esena.eho esena xana. I have you.i have you again... Oti ke na pis, oti ke na po Whatever you say, whatever I say Imaste ftiagmeni o enas gia ton allo We are made for each other Oti ke na pis, oti ke na po Whatever you say, whatever I say Kamia.san esena. Noone like you... Oti ke na pis, oti ke na po Whatever you say, whatever i say Imaste ftiagmeni o enas gia ton allo We are made for each other Oti ke na pis, oti ke na po Whatever you say, whatever I say Kanenas. san k mena. noone

Ζω Την κάθε μέρα όπως έρθει Τρένο η ζωή μας που όλο τρέχει Να την προλάβω προσπαθώ κι εγώ Ζω Χωρίς εσένα βρήκα τρόπους Έβαλα πια καινούργιους στόχους Μα την αλήθεια όμως αρνούμαι να τη δω Σ 'όποιον ρωτάει θα πω τα συνηθισμένα Είμαι καλά χωρίς εσένα Έχεις πια ξεχαστεί και δεν κάναμε μαζί Σ 'όποιον ρωτάει θα πω τα συνηθισμένα Φτάνω το ψέμα μου ως το τέρμα Άλλον λέω έχω βρει Μα η αλήθεια είναι αυτή Κανείς σαν εσένα... Ζω Δεύτερες σκέψεις πια δε θέλω Δε με τρομάζει πια το μέλλον Όπου με πάει η ζωή θα πω Ζω Βγαίνω με φίλους και παρέες Κάνω ενέργειες ακραίες Τον εαυτό μου έχω χάσει από καιρό Σ 'όποιον ρωτάει θα πω τα συνηθισμένα Είμαι καλά χωρίς εσένα Έχεις πια ξεχαστεί και δεν κάναμε μαζί Σ 'όποιον ρωτάει θα πω τα συνηθισμένα Φτάνω το ψέμα μου ως το τέρμα Άλλον λέω έχω βρει Μα η αλήθεια είναι αυτή Κανείς σαν εσένα... Σ 'όποιον ρωτάει θα πω τα συνηθισμένα Είμαι καλά χωρίς εσένα Έχεις πια ξεχαστεί και δεν κάναμε μαζί Σ 'όποιον ρωτάει θα πω τα συνηθισμένα Φτάνω το ψέμα μου ως το τέρμα Άλλον λέω έχω βρει Μα η αλήθεια είναι αυτή Κανείς σαν εσένα... Κανείς σαν εσένα

Βρέχει, έλα και κανε μου παρεα κι αγκαλιά, σώμα με σώμα, να μην ποτίζεται του φόβου μας το χώμα και να ζεσταίνουν οι ανάσες την καρδιά· σκληρή η αλήθεια που τη λένε μοναξιά. Βρέχει, τους κεραυνούς και τις σιωπές ποιος τα αντέχει· πονούν τα λάθη μαζί με τα σωστά, τώρα πια. Πες μου αν με αρνείσαι, ή η αγάπη μου είσαι κι αν ακόμα σ'έχω, να ξέρω αν ζω. Σαν παιδί που κλαίει κι η βροχή μου φταίει, σε αθωώνω για να επιζώ. Πες μου αν με σβήνεις, ή τη φλόγα πίνεις και μεθάς με μένα όπως εγώ. Μα άμα βρει μαχαίρι, το δικό σου χέρι, πώς να κάνει ξέρει το Ένα, μισό. Βρέχει, ο ουρανός είναι μεγάλος κι εχθρικός. Κάνω ένα βήμα, όμως ξανάρχεται του πανικού το κύμα· αλλάζεις χρώματα και κρύβεις κάθε φως, αν κάποιου άλλου τώρα είσαι θησαυρός. Πες μου αν με αρνείσαι, ή η αγάπη μου είσαι κι αν ακόμα σ'έχω, να ξέρω αν ζω. Σαν παιδί που κλαίει κι η βροχή μου φταίει, σε αθωώνω για να επιζώ. Πες μου αν με σβήνεις, ή τη φλόγα πίνεις και μεθάς με μένα όπως εγώ. Μα άμα βρει μαχαίρι, το δικό σου χέρι, πώς να κάνει ξέρει το Ένα, μισό. Άκου, Είν' η φωνή μου που παλεύει από κάπου, μέσα σου να'ρθει, του πόθου συνεργός· πες μου πώς...

Ήμουν απ' τη φύση μου παιδί Ονειροπαρμένο Έψαχνα στα σύννεφα βροχή Ποτέ μου δεν την είχα φοβηθεί Κι έτρεχα ο ήλιος πριν να βγει Να τον περιμένω Χάζευα ορίζοντες μακριά Κι είχα για πυξίδα στο μυαλό μου την καρδιά Πάθημα Το κάθε λάθος μάθημα Που κάθε παραστράτημα Είχε μια τιμή Πάθημα Και μάθημα το μάθημα Ψήλωνα σ' ανάστημα Πέταγα στη γη Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Κι έτσι όπως παρέμεινα παιδί Ονειροπαρμένος Σκάρτος χαρακτήρας δηλαδή Που πάντα αψηφάει τη λογική Όσο προκαλούσα τη ζωή Ήμουν κερδισμένος Κι όταν το σκεφτόμουν δυο φορές Γινόντουσαν φαρμάκι στην καρδιά μου οι χαρές Πάθημα Το κάθε λάθος μάθημα Που κάθε παραστράτημα Είχε μια τιμή Πάθημα Και μάθημα το μάθημα Ψήλωνα σ' ανάστημα Πέταγα στη γη Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Ημούν απ τη φύση μου παιδί Ονειροπαρμένο