O Marmaromenos Vasilias - Haris Alexiou & Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Εγώ ο μικρός, ο αμνός του θεού ξεχασμένος στο νότο, γεννημένος αλλού. Ξέρω πάντα η Τροία θα 'ναι μίλια μακριά κι η ωραία Ελένη θα 'ναι τώρα γριά. Βγαίνω στο δρόμο ορκισμένος να μπω στα παλάτια του ήλιου να μπορέσω να πω το τραγούδι του τράγου με φωνή φονική και να κλάψω μετά, να χαθώ στη σιωπή. Ο βασιλιάς της σκόνης... Θα περάσουν τα χρόνια, θα γυρίσει ο τροχός όλα θα 'ναι σαν πρώτα, όλα θα 'ναι αλλιώς. Θα σε ψάχνω στους δρόμους που γυρνούσες, μα εσύ θα 'χεις γίνει σκιά, θα' χουν όλα χαθεί. Ένα βράδυ θα φέγγει το φεγγάρι τρελό θ' απλωθεί η σκιά σου σ' ένα δρόμο στενό. Τα ταξίδια, οι φίλοι, οι αγκαλιές, τα φιλιά σ' ένα κόσμο θαμπό μακριά, μακριά. Ο βασιλιάς της σκόνης... Από του δράκου τη χρόνια, περάσαν χρόνια τώρα μπορεί να μην θυμάσαι τίποτα αλλά η ρόδα της ζωής γυρνά αιώνια και μόλις λιώσουνε τα χιόνια να 'ρθεις να με βρεις. Ο βασιλιάς της σκόνης...

Όταν ξυπνάς κάθε πρωί πάρε και τ'όνειρο μαζί Γιατί μπορεί να χρειαστεί Πάρε μαζί λίγη χαρά για να σου κάνει διαφορά μεσ' στο χαμό και τη φθορά... Κι όταν όλα πάνε στραβά φώναξέ με δεν ειν' αργά Από τη γη, στον ουρανό κι απ'το απίθανο, στο πιθανό Μέσα στο χάος, την άκρη θα βρω Πάλι καρδιά μου καλά να σε δω Ότι θες, είναι εδώ ότι ζεις, να το ζω Μ'αγαπάς και γι' αυτό βασιλιάς είμαι εγώ... Όταν θα πας να κοιμηθείς ανοιξ'τα μάτια της ψυχής Την ομορφία μην αρνηθείς...

Αν μου 'χε μείνει αντοχή θα έτρεχα σε σένα Είμαι σαν τα άδεια τρένα που κουβαλάν σιωπή Αν μου 'χε μείνει και θυμός θα έκαιγα τα βράδια Ανάσες και σημάδια να μείνω ζωντανός Μα δεν μου 'χει μείνει κάτι έφυγες κι απλά Στης καρδιάς μου το παλάτι άλλη δε χωρά Βασιλιάς της μοναξιάς μου έγινα κι εγώ Και σαν το φυλακισμένο τραύματα μετρώ Δεν θα σου διαμαρτυρηθώ Εξήγησε μου μόνο πριν να τρελαθώ Αφού η καρδιά σου ήταν σ' άλλον ουρανό Πες μου γιατί τα χείλη 'λεγαν σ' αγαπώ Αν μου 'χε μείνει αντοχή θα έτρεχα σε σένα Δεν έχω και κανένα τα νέα μου να πω Αν μου 'χε μείνει και θυμός θα σ' έβριζα με μίσος Μ' αυτό το τρόπο ίσως μπορεί και να κρυφτώ Μα δεν μου 'χει μείνει κάτι έφυγες κι απλά Στης καρδιάς μου το παλάτι άλλη δε χωρά Βασιλιάς της μοναξιάς μου έγινα κι εγώ Και σαν το φυλακισμένο τραύματα μετρώ Δεν θα σου διαμαρτυρηθώ Εξήγησε μου μόνο πριν να τρελαθώ Αφού η καρδιά σου ήταν σ' άλλο ουρανό Πες μου γιατί τα χείλη 'λεγαν σ' αγαπώ Δεν θα σου διαμαρτυρηθώ Εξήγησε μου μόνο πριν να τρελαθώ Αφού η καρδιά σου ήταν σ' άλλο ουρανό Πες μου γιατί τα χείλη 'λεγαν σ' αγαπώ Πες μου γιατί τα χείλη 'λεγαν σ' αγαπώ

Δεν είμαι θάλασσα δεν είμαι ούτε και στεριά δεν είμαι ούτε αέρας είμαι ό, τι άλλαξα και ό, τι βρήκα και φορώ στη στιγμή μιας μέρας Δεν είμαι θάλασσα δεν είμαι ούτε και βουνό δεν είμαι και κανένας δεν κατάλαβα γιατί θα πρέπει να εξηγώ είμαι η στιγμή μιας μέρας Αυτό είμαι εγώ κι αν θες να 'ρθεις, να έρθεις θα 'σαι ο κόσμος μου εσύ κι εγώ καθρέφτης Ναι, είμαι εγώ κι αν θες να 'ρθεις, να έρθεις θα 'μαι καθρέφτης σου εγώ για πάντα ψεύτης Δεν είμαι σύννεφα δεν είμαι ούτε ουρανός δεν έχω και φεγγάρι τι θες να σου 'δινα πώς θες να γίνω όλα αυτά που η ζωή θα πάρει Δεν είμαι μάγισσα ούτε πριγκίπισσα λοιπόν δεν είμαι παραμύθι δεν κατάλαβα γιατί να έχω ρόλο εγώ είμαι η στιγμή που λείπει Αυτό είμαι εγώ κι αν θες να 'ρθεις, να έρθεις θα 'σαι ο κόσμος μου εσύ κι εγώ καθρέφτης Ναι, είμαι εγώ κι αν θες να 'ρθεις, να έρθεις θα 'μαι καθρέφτης σου εγώ για πάντα ψεύτης (Αυτό είμαι εγώ κι αν θες να 'ρθεις, να έρθεις θα 'σαι ο κόσμος μου εσύ) Αυτό είμαι εγώ κι αν θες να 'ρθεις, να έρθεις θα 'σαι ο κόσμος μου εσύ κι εγώ καθρέφτης Ναι, είμαι εγώ κι αν θες να 'ρθεις, να έρθεις θα 'μαι καθρέφτης σου εγώ για πάντα ψεύτης

Βγες απ' το σακάκι που σου πήρα βγες απ' την αγάπη που σου είχα βγες από τα χέρια που σ' αγκάλιαζαν ως χθες από το χρώμα που 'χει η θάλασσα βγες Βγες απ' την μπαλάντα που αγαπήσαμε κι οι δυο απ' το για πάντα όταν σου είπα σ' αγαπώ Βγες Εδώ τελειώνει δυο ανθρώπων η καρδιά εδώ απ' τ' αστέρια της γκρεμίζεται η βραδιά Βγες απ' τα νησιά που πήγαμε μαζί τα σινεμά που δάκρυσε η ψυχή από το βλέμμα που σου γιάτρεψε πληγές από το δέρμα που σε λάτρεψε βγες Βγες απ' τη μπαλάντα που αγαπήσαμε κι οι δυο απ' το για πάντα όταν σου είπα σ' αγαπώ βγες εδώ τελειώνει δυο ανθρώπων η καρδιά εδώ απ' τ' αστέρια της γκρεμίζεται η βραδιά Βγες απ' τη μπαλάντα που αγαπήσεμε κι οι δυο απ' το για πάντα όταν σου είπα σ' αγαπώ βγες εδώ τελειώνει δυο ανθρώπον η καρδιά εδώ απ' τ' αστέρια της γκρεμίζεται η βραδιά