Mukhtar Nameh Sword

آه دردای من رو سر قلم روز تولدت گریه هدیه دادم بابا میدونی که عند ضد حالم بابا میدونی که عشقه اشتباهم ولی تنها چیزی که نیست زشت نوشته هامن گفتی میکنی افتخار بهم با این که مسیرم اشتباهه اگه میشنیدی اعترافه منو میدیدی که سخت بوده اجتنابش آه دائم درگیره عشقِ کاذب این قصه ها ولی بوده مثکه لازم به اصطلاح یه دیونه که میدونه أ قشره خاصه میگن من آدم بدی ام بابا أ گذشتمم پشیمونم شدیدا بابا جدیدا بابا با آدمی که تو آینه ست غریبم بابا ولی دنیامو میچینم به سلیقم بابا آره قربون دستای پیرت یادم نمیره پنج سال پیش که روز اسباب کشی با یه دختره بودم شما کمرت گرفت پِی شهرته بودم اتفاقا تابستون کوتاهه رو گذاشتیم به خیال خودم مخ زده بودم بام راه اومدی قربون قدمات بابا ببین کجا برد منو این کلمات بابا روز تولدت گریه هدیه دادم بابا میدونی که عند ضد حالم بابا میدونی که عشقه اشتباهم ولی تنها چیزی که نیست زشت نوشته هامن روز تولدت گریه هدیه دادم بابا میدونی که عند ضد حالم بابا میدونی که عشقه اشتباهم ولی تنها چیزی که نیست زشت نوشته هامن منو ببخش من بد شدم عوض شدم دیگه نیستم خودم تیرگی ها پرن دورم گفتی که باید دندون پزشک شی عشقمو به رپ کردی قبول که زشت نی پریروزا دوستم زنگ زد میگفت که موزیکمو شنیده تو دندون پزشکی نیست چیزی نزدیکم الا دردم خودمو أ جمع هاشون منها کردم طرفدارا میگن گم کردی خودتو من یه چی بهتر از خودم پیدا کردم الان رفیقام دکترن من عمل دارم ولی نگا اینا در عوض با هر کدوم یک از کارام خاطره دارن بشون نزدیکم با این که فاصله دارم الکی نبوده حاصل کارم نه الکی نی حاصل کارم بابا کم ندید نامردی چشمم بعضی وقتا میخوام نامرئی بشم بگو روز تولدت گریه هدیه دادم بابا میدونی که عند ضد حالم بابا میدونی که عشقه اشتباهم ولی تنها چیزی که نیست زشت نوشته هامن روز تولدت گریه هدیه دادم بابا میدونی که عند ضد حالم بابا میدونی که عشقه اشتباهم ولی تنها چیزی که نیست زشت نوشته هامن منو ببخش من بد شدم عوض شدم دیگه نیستم خودم تیرگی ها پرن دورم اینو میخوام بهت صادقانه بگم زور زدم به یه کاره صادقانه بشم مرد بشم تشکیل خانواده بدم اما نشد قصم شد عاشقانه یکم الان دیگه نمونده اعصاب برام لبخند زوری میزنم تو عکس با فنام شصتا دوا میارن که مست یا خراب بشم که یادم این دردا نیان گفتی تند نرو حق داشتی مرد رپ که معلوم نی فرداش چی هَ انگار هرچی که تلاش میکردم زندگی میشده متلاشی تر الان عوضیا پرن دورم اَ قدیما کلا همه اخویا شدن دیگه رفتنیا گمن بابا قلمِ من دست من نیست خدا مینویستش با خط تقدیر منو ببخش من بد شدم عوض شدم دیگه نیستم خودم تیرگی ها پرن دورم

از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه اِنی رَایت دهراً من هِجرک القیامَه دارم من از فراقش در دیده صد علامت لَیست دُموع عَینی هذا لَنا العلّامَه عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی هر چند کآزمودم از وی نبود سودم مَن جرّب المُجرّب حلَّت به النَدامَه گفتم ملامت آید گر گِرد ِدوست گردم و الله ِما رَاینا حُباً بِلا مَلامه عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا فی بُعدها عذاب فی قُربها السلامه حافظ چو طالب آمد جامی به جان شیرین حتی یَذوق مِنهُ کاسا مِنَ الکَرامه عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی گر اوفتد به دستم آن میوه ِ رسیده بازآ که توبه کردیم از گفته و شنیده روزی کرشمهای کن ای یار برگزیده یاران چه چاره سازم با این دلِ رمیده شمشاد خوش خرامش در ناز پروریده چون قطرههای شبنم بر برگ گل چَکیده وان رفتن خوشش بین وان گام ِ آرَمیده چون قطرههای شبنم بر برگ گل چَکیده صد ماه رو ز رَشکش جَیب ِ قُصَب دریده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده