اگه حتی بین ما فاصله یک نفسه، نفس منو بگیر
برای یکی شدن، اگه مرگ من بسه، نفس منو بگیر

ای تو هم سقف عزیز، ای تو هم گریه من، گریه هم فاصله بود
گریه آخر ما، آخر بازی عشق، ختم این قائله بود

حدس گُر گرفتنت در تنور هر نفس، غم نه، اما کم که نیست
هم شب تازه تو، ترکش پرتیر عشق، سنگ سنگر هم که نیست

خوب دیروز و هنوز، طرحی از من بر صلیب روی تن پوشت بدوز
وقت عریانی عشق با همین طرح حقیر در حریق تن بسوز

پلک تو فاصله دست و کاغذ و غزل من و عاشقانه بود
رستن از پیله خواب ای کلید قفل شعر خواب شاعرانه بود

اگه حتی بین ما فاصله یک نفسه، نفس منو بگیر
برای یکی شدن، اگه مرگ من بسه، نفس منو بگیر

از ته چاه سکوت تا بلندای صدا یار ما بودی عزیز
در تمام طول راه با من عاشق ترین هم صدا بودی عزیز

حدس رو گردان شدن از من و از راه ما باور بی یاوری
روز انکار نفس روز میلاد تو بود مرگ این خوش باوری

خوب دیروز و هنوز، طرحی از من بر صلیب روی تن پوشت بدوز
وقت عریانی عشق با همین طرح حقیر در حریق تن بسوز

ای تو هم سقف عزیز، ای تو هم گریه من، گریه هم فاصله بود
گریه آخر ما، آخر بازی عشق ختم این قائله بود

ای تو هم سقف عزیز، ای تو هم گریه من، گریه هم فاصله بود
گریه آخر ما، آخر بازی عشق ختم این قائله بود

تو بگو غیبت دست
تو بگو غیبت دست، غیبت هرچه نفس
بین ما، بین ما فاصله نیست
غیبت آخر تو
غیبت آخر تو کوچ مرغان صدا
ختم این، ختم این غائله نیست
ختم این، ختم این غائله نیست

اگه حتی بین ما فاصله یک نفسه، نفس منو بگیر
برای یکی شدن
برای یکی شدن، اگه مرگ من بسه
اگه مرگ من بسه، نفس منو بگیر
نفس منو بگیر
نفس منو بگیر