Migufty, "Bi to hicham Ba man bemun hamishe Nabashi man mimiram Gol bi goldoon nemishe" Che eshtebahi kardam Harfato bavar kardam Che eshtebahi kardam Harfato bavar kardam Ye ruz e sard e paeez Goldooneto shekasty Mese aroose golha To golkhune neshasty Bahar miyad dobare Bazam toro miyaran Mese gole zinati To golkhone mikaran Bazam be goldoonet migy "Ba man bemun hamishe" Migi ke, "Bi to mimiram Gol bi goldoon nemishe" Che eshtebahi mikone Harfato bavar mikone Che eshtebahi mikone Harfato bavar mikone Migufty, "Bi to hicham Ba man bemun hamishe Nabashi man mimiram Gol bi goldoon nemishe" Che eshtebahi kardam Harfato bavar kardam Che eshtebahi kardam Harfato bavar kardam Che eshtebahi kardam Harfato bavar kardam Che eshtebahi kardam Harfato bavar kardam

لیلی و مجنون اومدن، شیرین و فرهاد اومدن مثل دو تا دسته ی گل، عروس و دوماد اومدن لیلی و مجنون اومدن، شیرین و فرهاد اومدن مثل دو تا دسته ی گل، عروس و دوماد اومدن شمع و چراغه گل عروس، نرگس باغه گل عروس شازده دومادُ دوست داره، آتیش داغه گل عروس دوماد شاخ شمشاد، نگاه به گلِ عروس کن چشمامونو می بندیم، عروس خانومو بوس کن دوماد شاخ شمشاد، خندشم عاشقونست فردا عروس نازش، چشم و چراغ خونست شمع و چراغه گل عروس، نرگس باغه گل عروس شازده دومادُ دوست داره، آتیش داغه گل عروس این عروس نازنینو از همه عزیزترینو به کس کسونش ندادن، به همه کسونش ندادن به راه دورش ندادن، به حرف زورش ندادن شمع و چراغه گل عروس، نرگس باغه گل عروس شازده دومادُ دوست داره، آتیش داغه گل عروس این عروس نازنینو، از همه عزیزترینو به آسمونش ندادن، به کهکشونش ندادن به تک سوارش ندادن، به صد سوارش ندادن شمع و چراغه گل عروس، نرگس باغه گل عروس شازده دومادو دوست داره، آتیش داغه گل عروس شمع و چراغه گل عروس، نرگس باغه گل عروس شازده دومادُ دوست داره، آتیش داغه گل عروس دوماد شاخ شمشاد، نگاه به گلِ عروس کن چشمامونو می بندیم، عروس خانومو بوس کن دوماد شاخ شمشاد، خندشم عاشقونست فردا عروس نازش، چشم و چراغ خونست شمع و چراغه گل عروس، نرگس باغه گل عروس شازده دومادُ دوست داره، آتیش داغه گل عروس این عروس نازنینو، از همه عزیزترینو به کس کسونش ندادن، به همه کسونش ندادن به راه دورش ندادن، به حرف زورش ندادن شمع و چراغه گل عروس، نرگس باغه گل عروس شازده دومادُ دوست داره، آتیش داغه گل عروس این عروس نازنینو، از همه عزیزترینو به آسمونش ندادن، به کهکشونش ندادن به تک سوارش ندادن، به صد سوارش ندادن شمع و چراغه گل عروس، نرگس باغه گل عروس شازده دومادُ دوست داره، آتیش داغه گل عروس شمع و چراغه گل عروس، نرگس باغه گل عروس شازده دومادُ دوست داره، آتیش داغه گل عروس شمع و چراغه گل عروس، نرگس باغه گل عروس شازده دومادُ دوست داره، آتیش داغه گل عروس

خاطرها باز زنده می شن، می افتم به یادت دست خطت (آره) خودش یه داده ای مشوّق بزرگوار، خیلی یاد دادی، وایسادی محکم (چه ثابت)ا با اون قلبِ پاکت خدمت با استقامت. گذشت. (ها) پُر ز اصالت بودی. چی بگم جز... کلی دلم تنگه باز میای تو خوابم و تو چشمم اشکه ولی میدونم هر چقدر سخته... خوشحالم جای بهتری هستی. من با تصورِ خودم میگم بهشته میدونم تو دفترچه ی زندگیت هم اخرش یه "احسنت" نوشته از زندگیم رفتی و امد ان شخصی که پُر از عشقه اره پُر از عشق بودی ای شیرین لب عشق رو در هر گفته ات میدیدم شیرین، مثلِ چایِ شیرازی و آن خنده ات قهقهه هنوز زنده است در قلب استقامتت هم ضرب در سه بود... به به دیگه راحت شدی... بزن چه چه زنده باد بر تو!ا ا(فرشته) اری بودی ا(تک) بی شک، عجب یاری بودی الان با عشقت اون بالا آزادی در حال خنده و زدن تار و اواز... شادی واسم دعا کن... همین یه خواهش از جوونی که کلی بهش کمک کردی و هنوز هم سر میزنی به خوابش ای... ای دلِ تنگم... حالا میخواد بگه از تو، تو که خیلی زود رفتی کم دیدمت... افسوس مشتی بغضم میگیره. شاید بگن خیلی دور هستی ولی من حس میکنم همیشه کنارِ منی هیچ روزی نشد بهم اراده ندی قهرمان و افتخار منی خاطره های بچگیم از خنده و داستان های ملّا نصرالّدین تا جوانمردی و داستان های رستم و عشق به سرزمین تا پیرهن ِ تیم ملی (هه) اولین هدیه ای که بهم دادی بود پشتش اسمِ علی دائی بود چقدر ذوق کردم. مرسی عالی بود چقدر تو زندگیت فداکاری بود اسمت همیشه هست تو دلِ ما... عزیزی مهمتر از ما (خاک پای شما) مثلِ اسمت پیشِ خدا عزیزی پایداری رو از تو یاد گرفتم عشق به خانه رو از تو یاد گرفتم درسته رسیدم. ولی ناراحتیم اینه که طول کشید تا برسم از خانه بگم... هر لحظه ی باش داستانی بود داستانی بی پایانی بود پُر از چرا و حسِ غم ولی بازم پُر از شادی بود خلاصه دلتنگم و بیمار از درون میگم همگی تخمِ چشمین... به امید دیدار همتون

دلم میخواد پر بزنه به هر دری سر بزنه الان اون از راه میرسه الان باید در بزنه تو باغچه ی خشک خونه به خاطرش گل می کارم تو گلدونای نقره کار گل های میخک میذارم هر چی که بوی غم بده از سر راش بر میدارم کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد نکنه امروزم نیاد چشام رو ساعت بمونه بازم بوی غم بگیره گوشه کنار این خونه خدا کنه از عاشقی منو پشیمون نکنه این باغچه ی پر از گلو دوباره ویرون نکنه خدا کنه این خونه رو مثال زندون نکنه کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد دلم میخواد که خونه رو شمع و چراغون بکنم در و دیوار کوچه رو آینه بندون بکنم یه غنچه ی گل بچینم میون موهام بذارم یه خال خوشگل سیاه کنار لب هام بذارم اون عکس یادگاری رو جلوی چشمام بذارم کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد نکنه امروزم نیاد چشام رو ساعت بمونه بازم بوی غم بگیره گوشه کنار این خونه خدا کنه از عاشقی منو پشیمون نکنه این باغچه ی پر از گلو دوباره ویرون نکنه خدا کنه این خونه رو مثال زندون نکنه کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد

به سفرهای درازی رفتم تا شب خستگی تاج محل تا شب ساکت شیوا رفتم سفره ی شام پر از نان غزل هیچ کجا عزیز تر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود شهر ونیز چه تماشایی بود کشتی دزدای دریایی بود شب رم با همه ی اسقف هاش شب چشمه های تنهایی بود هیچ کجا عزیز تر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود موزه ی مادام توسو خالی بود جای چهره های پوشالی بود رقص مه با اتوبوس های سرخ رقص دار و طرح یک قالی بود هیچ کجا عزیزتر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود صبح شانزلیزه مهتابی بود قصر ورسای آبی آبی بود مثل خواب سالوادور دالی بود شهر پاریس شهر بی خوابی بود هیچ کجا عزیز تر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود پیش رو بانوی مشعل دار بود یک سیاه آنسوترک بیکار بود شهر خالی از فرشته سرد بود بر سر سرخ و سیاه آوار بود هیچ کجا عزیز تر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود درد من کابوس بی دردان بود من کنارم بود و چه بی جان بود شب تنهایی بادبادک ها شب آغاز و شب پایان بود هیچ کجا عزیز تر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود هیچ کجا عزیز تر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود