Pol - Googoosh

دلم میخواد پر بزنه به هر دری سر بزنه الان اون از راه میرسه الان باید در بزنه تو باغچه ی خشک خونه به خاطرش گل می کارم تو گلدونای نقره کار گل های میخک میذارم هر چی که بوی غم بده از سر راش بر میدارم کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد نکنه امروزم نیاد چشام رو ساعت بمونه بازم بوی غم بگیره گوشه کنار این خونه خدا کنه از عاشقی منو پشیمون نکنه این باغچه ی پر از گلو دوباره ویرون نکنه خدا کنه این خونه رو مثال زندون نکنه کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد دلم میخواد که خونه رو شمع و چراغون بکنم در و دیوار کوچه رو آینه بندون بکنم یه غنچه ی گل بچینم میون موهام بذارم یه خال خوشگل سیاه کنار لب هام بذارم اون عکس یادگاری رو جلوی چشمام بذارم کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد نکنه امروزم نیاد چشام رو ساعت بمونه بازم بوی غم بگیره گوشه کنار این خونه خدا کنه از عاشقی منو پشیمون نکنه این باغچه ی پر از گلو دوباره ویرون نکنه خدا کنه این خونه رو مثال زندون نکنه کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد

می گفتی بی تو هیچم با من بمون همیشه نباشی من می میرم گل بی گلدون نمی شه چه اشتباهی کردم حرفاتو باور کردم چه اشتباهی کردم حرفاتو باور کردم یه روز سرد پاییز گلدونتو شکستی مثل عروس گل ها تو گلخونه نشستی بهار میاد دوباره بازم تو رو میارن مثل گل زینتی تو گلخونه می کارن بازم به گلدونت می گی با من بمون همیشه می گی که بی تو می میرم گل بی گلدون نمی شه چه اشتباهی می کنه حرفاتو باور می کنه چه اشتباهی می کنه حرفاتو باور می کنه می گفتی بی تو هیچم با من بمون همیشه نباشی من می میرم گل بی گلدون نمی شه چه اشتباهی کردم حرفاتو باور کردم چه اشتباهی کردم حرفاتو باور کردم یه روز سرد پاییز گلدونتو شکستی مثل عروس گل ها تو گلخونه نشستی بهار میاد دوباره بازم تو رو میارن مثل گل زینتی تو گلخونه می کارن بازم به گلدونت می گی با من بمون همیشه میگی که بی تو می میرم گل بی گلدون نمی شه چه اشتباهی می کنه حرفاتو باور می کنه چه اشتباهی می کنه حرفاتو باور می کنه چه اشتباهی می کنه حرفاتو باور می کنه چه اشتباهی می کنه حرفاتو باور می کنه

به سفرهای درازی رفتم تا شب خستگی تاج محل تا شب ساکت شیوا رفتم سفره ی شام پر از نان غزل هیچ کجا عزیز تر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود شهر ونیز چه تماشایی بود کشتی دزدای دریایی بود شب رم با همه ی اسقف هاش شب چشمه های تنهایی بود هیچ کجا عزیز تر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود موزه ی مادام توسو خالی بود جای چهره های پوشالی بود رقص مه با اتوبوس های سرخ رقص دار و طرح یک قالی بود هیچ کجا عزیزتر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود صبح شانزلیزه مهتابی بود قصر ورسای آبی آبی بود مثل خواب سالوادور دالی بود شهر پاریس شهر بی خوابی بود هیچ کجا عزیز تر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود پیش رو بانوی مشعل دار بود یک سیاه آنسوترک بیکار بود شهر خالی از فرشته سرد بود بر سر سرخ و سیاه آوار بود هیچ کجا عزیز تر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود درد من کابوس بی دردان بود من کنارم بود و چه بی جان بود شب تنهایی بادبادک ها شب آغاز و شب پایان بود هیچ کجا عزیز تر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود هیچ کجا عزیز تر از وطن نبود هیچ اتاقی سایه گاه من نبود