Kane Me Na Perimeno - Georgios Sabanis

Πάλι θα με πλησιάσεις πάλι, πάλι θα κοπώ κι είμαι έτοιμο γυαλί να σπάσεις κρύβω τα σημάδια σου καιρό να με χαραμίσεις να με τελειώσεις κανε να δακρύσω πριν να με σκοτώσεις Κάνε με για σένα να κλάψω μάταια Κάνε με για σένα να γυρνώ στα χαλάσματα Κάνε με για σένα να μην νοιώθω τίποτα να μην σκέφτομαι πως με έχεις καταντήσει έτσι Κάνε με για σένα να κλάψω μάταια Κάνε με για σένα να γυρνώ στα χαλάσματα Κάνε με για σένα να μην νοιώθω τίποτα να μην σκέφτομαι πως με έχεις καταντήσει έτσι Κάνε με για σένα να κλάψω Πάλι θα με αγκαλίασεις πάλι δεν θα αντισταθώ κι όσο προσπαθείς να με αδειάσεις τόσο ποιο πολύ σε αγαπώ να με χαραμίσεις, να με τελειώσεις κανε να δακρύσω πριν να με σκοτώσεις Κάνε με για σένα να κλάψω μάταια Κάνε με για σένα να γυρνώ στα χαλάσματα Κάνε με για σένα να μην νοιώθω τίποτα να μην σκέφτομαι πως με έχεις καταντήσει έτσι Κάνε με για σένα να κλάψω μάταια Κάνε με για σένα να γυρνώ στα χαλάσματα Κάνε με για σένα να μην νοιώθω τίποτα να μην σκέφτομαι πως με έχεις καταντήσει έτσι Κάνε με για σένα να κλάψω Κάνε με να πιω, όλα είναι στο χρώμα σου πάλι θα αγκαλιάζω την πιο τρελή εικόνα σου όταν κάνω λάθη και παράλογα δεν θα σκέφτομαι πως με έχεις καταντήσει έτσι

Den ehi noima Zoi horis esena Miazi me prologo Horis kirios thema Ki o kosmos mateos Fantazi sto mialo mu Ta panta is' esi Gi afto ke 'go moro mu Tha perimeno Tha se perimeno Agapi mu oso ke na hriasti Edo tha meno Tha se perimeno Akoma ki an mu pari mia zoi Tha perimeno Tha se perimeno Hronia tha kano an thes ipomoni Edo tha meno Ke tha perimeno Mehri ti mera pu tha 'rthis esi San dipsasmeni gi tha perimeno Na feris sti zoi mu ti vrohi Na pio apo to stoma su to latremeno Ena gliko fili Ta vradia panta moni tha petheno Ospu na m' anastisis to proi Giati is' esi aftos pu perimeno I idia mu i zoi Lipis ke tipota Kala de mu pigeni San ena parti pu Den irthan kalesmeni Monaha esi mporis Tin aniksi na feris Gi afto moro mu ego Sto leo na to kseris Tha perimeno Tha se perimeno Agapi mu oso ke na hriasti Edo tha meno Tha se perimeno Akoma ki an mu pari mia zoi Tha perimeno Tha se perimeno Hronia tha kano an thes ipomoni Edo tha meno Ke tha perimeno Mehri ti mera pu tha 'rthis esi San dipsasmeni gi tha perimeno Na feris sti zoi mu ti vrohi Na pio apo to stoma su to latremeno Ena gliko fili Ta vradia panta moni tha petheno Ospu na m' anastisis to proi Giati is' esi aftos pu perimeno I idia mu i zoi

Βρέχει, έλα και κανε μου παρεα κι αγκαλιά, σώμα με σώμα, να μην ποτίζεται του φόβου μας το χώμα και να ζεσταίνουν οι ανάσες την καρδιά· σκληρή η αλήθεια που τη λένε μοναξιά. Βρέχει, τους κεραυνούς και τις σιωπές ποιος τα αντέχει· πονούν τα λάθη μαζί με τα σωστά, τώρα πια. Πες μου αν με αρνείσαι, ή η αγάπη μου είσαι κι αν ακόμα σ'έχω, να ξέρω αν ζω. Σαν παιδί που κλαίει κι η βροχή μου φταίει, σε αθωώνω για να επιζώ. Πες μου αν με σβήνεις, ή τη φλόγα πίνεις και μεθάς με μένα όπως εγώ. Μα άμα βρει μαχαίρι, το δικό σου χέρι, πώς να κάνει ξέρει το Ένα, μισό. Βρέχει, ο ουρανός είναι μεγάλος κι εχθρικός. Κάνω ένα βήμα, όμως ξανάρχεται του πανικού το κύμα· αλλάζεις χρώματα και κρύβεις κάθε φως, αν κάποιου άλλου τώρα είσαι θησαυρός. Πες μου αν με αρνείσαι, ή η αγάπη μου είσαι κι αν ακόμα σ'έχω, να ξέρω αν ζω. Σαν παιδί που κλαίει κι η βροχή μου φταίει, σε αθωώνω για να επιζώ. Πες μου αν με σβήνεις, ή τη φλόγα πίνεις και μεθάς με μένα όπως εγώ. Μα άμα βρει μαχαίρι, το δικό σου χέρι, πώς να κάνει ξέρει το Ένα, μισό. Άκου, Είν' η φωνή μου που παλεύει από κάπου, μέσα σου να'ρθει, του πόθου συνεργός· πες μου πώς...

Ήμουν απ' τη φύση μου παιδί Ονειροπαρμένο Έψαχνα στα σύννεφα βροχή Ποτέ μου δεν την είχα φοβηθεί Κι έτρεχα ο ήλιος πριν να βγει Να τον περιμένω Χάζευα ορίζοντες μακριά Κι είχα για πυξίδα στο μυαλό μου την καρδιά Πάθημα Το κάθε λάθος μάθημα Που κάθε παραστράτημα Είχε μια τιμή Πάθημα Και μάθημα το μάθημα Ψήλωνα σ' ανάστημα Πέταγα στη γη Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Κι έτσι όπως παρέμεινα παιδί Ονειροπαρμένος Σκάρτος χαρακτήρας δηλαδή Που πάντα αψηφάει τη λογική Όσο προκαλούσα τη ζωή Ήμουν κερδισμένος Κι όταν το σκεφτόμουν δυο φορές Γινόντουσαν φαρμάκι στην καρδιά μου οι χαρές Πάθημα Το κάθε λάθος μάθημα Που κάθε παραστράτημα Είχε μια τιμή Πάθημα Και μάθημα το μάθημα Ψήλωνα σ' ανάστημα Πέταγα στη γη Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Ημούν απ τη φύση μου παιδί Ονειροπαρμένο