Eshghe Kamyab - Googoosh

عشق اولم عشق آخرم باتو زندگی شده باورم چه شکسته ام بی تو خسته ام دل پر امید به تو بسته ام من که زندگیمو باختم واسه یه لحظه دیدنت نزا باز دلم بسوزه دوباره وقت رفتنت بی تو دلم خون میشه اگه نیایی تو سینه داغون میشه بگو کجایی داد از جدایی کوه نور من همه شور من ای ستاره پر غرور من ای پناه من تکیه گاه من دل شکسته بی گناه من من که زندگیمو باختم واسه یه لحظه دیدنت نزار باز دلم بسوزه دوباره وقت رفتنت بی تو دلم خون میشه اگه نیایی تو سینه داغون میشه بگو کجایی داد از جدایی

بهترین روز دیدن تو، بهترین حرف گفتن از تو زندگی هستی و بودن، یعنی خواستن خواستن تو بهترین خاطره از تو، یادگار عمر من تو دورترین راه واسه من، کمترین فاصله از تو پرسیدی از عشق اول فقط از رو بچگی بود چی بگم از عشق دوم اون هم از رو سادگی بود دلم عادت غریبی به هوای عاشقی داشت عشق سوم اومد از راه رو هوا زد دلم رو برد عشق بعد از سر لج بود چند صباحی بود و بس بود وقتی از سرم به در شد دفع صد بلا و شر شد اما تو تو آخرینی عزیزم عزیزترینی همه دنیا یه طرف تو یه طرف که بهترینی پرسیدی از عشق اول فقط از رو بچگی بود چی بگم از عشق دوم اون هم از رو سادگی بود دلم عادت غریبی به هوای عاشقی داشت عشق سوم اومد از راه رو هوا زد دلم رو برد عشق بعد از سر لج بود چند صباحی بود و بس بود وقتی از سرم به در شد دفع صد بلا و شر شد اما تو تو آخرینی عزیزم عزیزترینی همه دنیا یه طرف تو یه طرف که بهترینی تو عزیزترین وجودی زندگی بود و نبودی میمیرم اگه یه روزی بگی عاشقم نبودی میمیرم اگه یه روزی بگی عاشقم نبودی

اگه حتی بین ما فاصله یک نفسه، نفس منو بگیر برای یکی شدن، اگه مرگ من بسه، نفس منو بگیر ای تو هم سقف عزیز، ای تو هم گریه من، گریه هم فاصله بود گریه آخر ما، آخر بازی عشق، ختم این قائله بود حدس گُر گرفتنت در تنور هر نفس، غم نه، اما کم که نیست هم شب تازه تو، ترکش پرتیر عشق، سنگ سنگر هم که نیست خوب دیروز و هنوز، طرحی از من بر صلیب روی تن پوشت بدوز وقت عریانی عشق با همین طرح حقیر در حریق تن بسوز پلک تو فاصله دست و کاغذ و غزل من و عاشقانه بود رستن از پیله خواب ای کلید قفل شعر خواب شاعرانه بود اگه حتی بین ما فاصله یک نفسه، نفس منو بگیر برای یکی شدن، اگه مرگ من بسه، نفس منو بگیر از ته چاه سکوت تا بلندای صدا یار ما بودی عزیز در تمام طول راه با من عاشق ترین هم صدا بودی عزیز حدس رو گردان شدن از من و از راه ما باور بی یاوری روز انکار نفس روز میلاد تو بود مرگ این خوش باوری خوب دیروز و هنوز، طرحی از من بر صلیب روی تن پوشت بدوز وقت عریانی عشق با همین طرح حقیر در حریق تن بسوز ای تو هم سقف عزیز، ای تو هم گریه من، گریه هم فاصله بود گریه آخر ما، آخر بازی عشق ختم این قائله بود ای تو هم سقف عزیز، ای تو هم گریه من، گریه هم فاصله بود گریه آخر ما، آخر بازی عشق ختم این قائله بود تو بگو غیبت دست تو بگو غیبت دست، غیبت هرچه نفس بین ما، بین ما فاصله نیست غیبت آخر تو غیبت آخر تو کوچ مرغان صدا ختم این، ختم این غائله نیست ختم این، ختم این غائله نیست اگه حتی بین ما فاصله یک نفسه، نفس منو بگیر برای یکی شدن برای یکی شدن، اگه مرگ من بسه اگه مرگ من بسه، نفس منو بگیر نفس منو بگیر نفس منو بگیر

تو اون کوه بلندی که سرتا پا غروره کشیده سر به خورشید غریب و بی عبوره تو تنها تکیه گاهی برای خستگی هام تو می دونی چی می گم تو گوش می دی به حرفام به چشم من به چشم من تو اون کوهی پر غروری، بی نیازی، با شکوهی طعم بارون، بوی دریا، رنگ کوهی تو همون اوج غریب قله هایی تو دلت فریاده اما بی صدایی تو مثل قله های مه گرفته منم اون ابر دلتنگ زمستون دلم می خواد بذارم سر رو شونت ببارم نم نم دلگیر بارون تو اون کوه بلندی که سر تا پا غروره کشیده سر به خورشید غریب و بی عبوره تو تنها تکیه گاهی برای خستگی هام تو می دونی چی می گم تو گوش می دی به حرفام به چشم من به چشم من تو اون کوهی پر غروری، بی نیازی، با شکوهی طعم بارون، بوی دریا، رنگ کوهی تو همون اوج غریب قله هایی تو دلت فریاده اما بی صدایی

شب من پنجره ای بی فردا روز من قصه تنهایی ها مانده بر خاک و اسیر ساحل ماهی ام ماهی دور از دریا هیچکس با دل آواره من لحظه ای همدم و همراه نبود هیچ شهری به من سرگردان در دروازه خود را نگشود کولی ام خسته و سرگردانم ابر دلتنگ پر از بارانم کولی ام خسته و سرگردانم ابر دلتنگ پر از بارانم پای من خسته از این رفتن بود قصه ام قصه دل کندن بود دل به هر کس که سپردم دیدم راهش افسوس، جدا از من بود صخره ویران نشود از باران گریه هم عقده ما را نگشود آخر قصه من مثل همه گم شدن در نفس باد نبود روح آواره من بعد از من کولی در به در صحراهاست می رود بی خبر از آخر راه همچنان مثل همیشه تنهاست کولی ام خسته و سرگردانم ابر دلتنگ پر از بارانم کولی ام خسته و سرگردانم ابر دلتنگ پر از بارانم

دلم میخواد پر بزنه به هر دری سر بزنه الان اون از راه میرسه الان باید در بزنه تو باغچه ی خشک خونه به خاطرش گل می کارم تو گلدونای نقره کار گل های میخک میذارم هر چی که بوی غم بده از سر راش بر میدارم کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد نکنه امروزم نیاد چشام رو ساعت بمونه بازم بوی غم بگیره گوشه کنار این خونه خدا کنه از عاشقی منو پشیمون نکنه این باغچه ی پر از گلو دوباره ویرون نکنه خدا کنه این خونه رو مثال زندون نکنه کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد دلم میخواد که خونه رو شمع و چراغون بکنم در و دیوار کوچه رو آینه بندون بکنم یه غنچه ی گل بچینم میون موهام بذارم یه خال خوشگل سیاه کنار لب هام بذارم اون عکس یادگاری رو جلوی چشمام بذارم کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد نکنه امروزم نیاد چشام رو ساعت بمونه بازم بوی غم بگیره گوشه کنار این خونه خدا کنه از عاشقی منو پشیمون نکنه این باغچه ی پر از گلو دوباره ویرون نکنه خدا کنه این خونه رو مثال زندون نکنه کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد منو میخواد یا نمیخواد کی میدونه چی پیش میاد