آره، آره اجازه دادی و راضی بودی بات بازی کنن دوباره، دوباره روزی می رسه می رسی به حرفام اشکال نداره، نداره بذار ستاره رو سرم بباره، پس چرا خوابه؟ بذار بخوابه نه نذار بخوابه، نه نداره چاره همه هم سنام مریض روحین منم هم سنم پَ اینه روحیه ام من نگفتم تو مسیر خوبیم نه من صوفیم، نه سفیر رومیم از جون میگم تو این راه جون میدم حالا دور بر ندار بهت رو میدم هر وری باد میاد به اون سو میرن هر جا نونشون جوره از اون رو میگن بذار زور بگن میگم تا کور بشن دستور بدن بذار بگن و گوش ندم بکَن تو گور من، بِچش از خون من هیچ کسوفی نمیشه ضد نور من ببین شور من شده پل عبور من روشنه طول شب کل وجود من ندیده نور من، نه بابا کوره پس واستون زوده هنوز قبول ظهور من آره، آره اجازه دادی و راضی بودی بات بازی کنن دوباره، دوباره روزی می رسه می رسی به حرفام اشکال نداره، نداره بذار ستاره رو سرم بباره، پس چرا خوابه؟ بذار بخوابه نه نذار بخوابه، نه نداره چاره نمی خوام الکی مثل بغلی تز بدم نمی خوام مثل بغلی الکی حس بدم احتیاجی نداره بیارم اسمشم بکن فکر یه کم یا دوباره بهت بگم نوشتن عشق من، کی نوشت مثل من؟ می خوام از حس بگم، می خوام از دل بگم توی خماری خود روی موج ول بشم معلق رو ورقه بشم نصف شب دود سنگینی دورمه نصف وقت نصف دیگشم وقت ندارم چت بشم هر کیه ضد من، نکنه فکرشم می پیچمت تو کفنت، عرفانه اسم من همینه عشق من، همیشه شعر بگم همیشه عشق من، شنیده شعر من بیرون از جسم و تن بتونم حس کنم جونم مال تو روحمو به کی من بسپرم؟ (به کی؟) آره، آره اجازه دادی و راضی بودی بات بازی کنن دوباره، دوباره روزی می رسه می رسی به حرفام اشکال نداره، نداره بذار ستاره رو سرم بباره، پس چرا خوابه؟ بذار بخوابه نه نذار بخوابه، نه نداره چاره کل عمرم دنیا را دور زدم دو تا چشم جلومه، دو تا هم پشت سرم یه مشت لاشخور دنبال فرصتن باس بکشم، اگه نکشم، کشتنم دست ما نیست اینا برای ما هم بر زدن حکم تو دستشونه و ما هم کوت همش اگر برد ازت دیگه دیره غر نزن بازم فرصت هست، نکن فکر صلح اصلا دیگه می خونه و میگه کلافه از این دل وقتی می دونه و میره خلاف غریزه کلی کار و فشار دائم و سال ها لازم ولی می رسم بهش آره رفیق دیوونه و پیرت بد حال و مریضه ضعیف و بی جونه، دیگه نداره نتیجه کلی کار و فشار دائم و سال ها لازم ولی می رسم بهش آره آره، آره اجازه دادی و راضی بودی بات بازی کنن دوباره، دوباره روزی می رسه می رسی به حرفام اشکال نداره، نداره بذار ستاره رو سرم بباره، پس چرا خوابه؟ بذار بخوابه نه نذار بخوابه، نه نداره چاره آره، آره دوباره، دوباره نداره، نداره بذار ستاره رو سرم بباره، پس چرا خوابه؟ بذار بخوابه نه نذار بخوابه، نه نداره چاره

در آسمان عشق من ستاره ای نو دمید چشمان افسونگر وی می دهد بر من نوید غنچه های مهر او در باغ دل شکفته شد صبح باده وفا د ر جام جان نهفته شد بشنو ووووووووووووووووووووو نغمه ساز من گوید با تو او راز من ای الهه نازم بشنو آواز من جادوی ان دو چشم مست عشق من افسانه کرد از کف صبر وتابم ربود باز مرا دیوانه کرد چون مرغ پر شکسته ای در دام آن فسونگرم گر دارد قصد جان از قید جان بگذرم بشنو ووووووووووووووووووووو نغمه ساز من گوید با تو او راز من ای الهه نازم بشنو آواز من جادوی ان دو چشم مست عشق من افسانه کرد از کف صبر وتابم ربود باز مرا دیوانه کرد چون مرغ پر شکسته ای در دام آن فسونگرم گر دارد قصد جان از قید جان بگذرم

آخ دلم تنگه واسه خونه، خونم وسط شهر تهرونه توي اين غربت غم فراوونه آخ دلم تنگه واسه خونه توي اين غربت غم فراوونه آخ دلم تنگه واسه خونه آخ دلم تنگه واي دلم خونه تا كه اين غربت دشمن جونه واي دلم تنگه واي دلم خونه تا كه اين غربت دشمن جونه آخ امان از اين قلب ديوونه نميخواد ديگه آروم بمونه ميخواد يه سري بره به خونه سينه واسه دل مثل زندونه آخ دلم تنگه واي دلم خونه تا كه اين غربت دشمن جونه آخ دلم تنگه واي دلم خونه تا كه اين غربت دشمن جونه ياد دربند و ياد شمرونم قدر اونجا رو حالا ميدونم ميدونم اينجا فقط مهمونم به ياد اونجا دارم ميخونم آخ دلم تنگه واي دلم خونه تا كه اين غربت دشمن جونه واخ دلم تنگه واي دلم خونه تا كه اين غربت دشمن جونه آخ دلم تنگه واي دلم خونه تا كه اين غربت دشمن جونه واخ دلم تنگه واي دلم خونه تا كه اين غربت دشمن جونه

بر تو و آن خاطر آسوده سوگند بر تو ای چشم گنه آلوده سوگند بر آن لبخند جادویی بر آن سیمای روشن که از چشمان تو افتاده آتش بر هستی من آه، آتش بر هستی من عمری هر شب در رهگذارم ماندم، چشم انتظارم شاید یک شب بیایی دردا تنهای تنها بگذشته بی تو شب ها در حسرت و جدایی عاشقی گم کرده ره، بی آشیانم مانده بر جا آتشی از کاروانم زین پس محزون و خاموشم عشقت خاکسترم کرد در دست باد پاییزی نشکفته پرپرم کرد آه، نشکفته پرپرم کرد عمری هر شب در رهگذارم ماندم، چشم انتظارم شاید یک شب بیایی دردا تنهای تنها بگذشته بی تو شب ها در حسرت و جدایی زین پس محزون و خاموشم عشقت خاکسترم کرد در دست باد پاییزی نشکفته پرپرم کرد آه، نشکفته پرپرم کرد نشکفته پرپرم کرد آه، نشکفته پرپرم کرد

قد و بالای تو رعنا رو بنازم تو گل باغ تمنّا را بنازم تو که با عشوه گری از همه دل میبری من و شیدا میکنی چرا نمیرقصی تو که با موی طلا قد و بالای بلا عشوه بر پا میکنی چرا نمیرقصی قد و بالای تو رعنا رو بنازم تو گل باغ تمنّا رو بنازم چو برقصی تو فریبا ببری از دل من تاب وتوانم چو خرامی ز تمنا فکنی برق هوس بر دل وجانم ز نگاهم چو گریزی تو پریزاده مگر خواب و خیالی چه شود گر که خرامی تو که شیرین تر از امید وصالی قد و بالای تو رعنا رو بنازم تو گل باغ تمنّا رو بنازم قد و بالای تو رعنا رو بنازم تو گل باغ تمنّا را بنازم ای سبک رقص بلا تو نکن ناز و بیا تو که در رقص ترب شعبده بازی ای گل عشق و صفا مرو از محفل ما تو که شاداب تر از هر گل نازی قد و بالای تو رعنا رو بنازم نو گل باغ تمنّا را بنازم چو برقصی تو فریبا ببری از دل من تاب وتوانم چو خرامی ز تمنّا فکنی برق هوس بر دل و جانم زنگاهم چو گریزی تو پریزاده مگر خواب و خیالی چه شود گر بخرامی تو که شیرین تر از امید وصالی قد و بالای تو رعنا رو بنازم تو گل باغ تمنا را بنازم قد و بالای تو رعنا رو بنازم نو گل باغ تمنا را بنازم

مهتاب ای مونس عاشقان روشنایی آسمان آه مهتاب ای چراغ آسمان روشنی بخش جان کو ماهم؟ نزدت چه شبها با او در آنجا بودیم فارغ ز دنیا، لبها به لبها بودیم با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم مهتاب، امشب که پیش توام او رفته و من مانده ام، آه افسوس رفت و آن دوران گذشت سر نهم بر کوه و دشت از هجرش نزدت چه شبها با اون در آنجا بودیم فارغ ز دنیا، لبها به لبها بودیم با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم