دلم میخواد كه روزی صد هزار بار بهت بگم دوست دارم عزیزم دلم میخواد كه عمر و زندگیمو به پای عشق خوب تو بریزم دلم میخواد كه از لبای گرمت گلهای سرخ بوسه رو بچینم دلم میخواد جواب دوست دارم رو تو چشمای قشنگ تو ببینم دلم میخواد جواب دوست دارم رو تو چشمای قشنگ تو ببینم دلم میخواد كه روزی صد هزار بار بهت بگم دوست دارم عزیزم دلم میخواد كه عمر و زندگیمو به پای عشق خوب تو بریزم خدایا، خدایا این دل دیوونه رو از من نگیر، بگذار بمونم توی دستاش اسیر قهر و جدایی رو به یادش نیار، نقش فراموشی به قلبش نگذار تو خواب و بیداری صداش میكنم، هستیمو فرش زیر پاش میكنم دلم میخواد كه روزی صد هزار بار بهت بگم دوست دارم عزیزم دلم میخواد كه عمر و زندگیمو به پای عشق خوب تو بریزم دلم میخواد كه از لبای گرمت گلهای سرخ بوسه رو بچینم دلم میخواد جواب دوست دارم رو تو چشمای قشنگ تو ببینم دلم میخواد جواب دوست دارم رو تو چشمای قشنگ تو ببینم دلم میخواد كه روزی صد هزار بار بهت بگم دوست دارم عزیزم دلم میخواد كه عمر و زندگیمو به پای عشق خوب تو بریزم خدایا، خدایا این دل دیوونه رو از من نگیر، بگذار بمونم توی دستاش اسیر قهر و جدایی رو به یادش نیار، نقش فراموشی به قلبش نگذار تو خواب و بیداری صداش میكنم، هستیمو فرش زیر پاش میكنم دلم میخواد كه روزی صدهزار بار بهت بگم دوست دارم عزیزم دلم میخواد كه عمر و زندگیمو به پای عشق خوب تو بریزم دلم میخواد كه روزی صد هزار بار بهت بگم دوست دارم عزیزم (دلم میخواد كه عمر و زندگیمو به پای عشق خوب تو بریزم)

قد و بالای تو رعنا رو بنازم تو گل باغ تمنّا را بنازم تو که با عشوه گری از همه دل میبری من و شیدا میکنی چرا نمیرقصی تو که با موی طلا قد و بالای بلا عشوه بر پا میکنی چرا نمیرقصی قد و بالای تو رعنا رو بنازم تو گل باغ تمنّا رو بنازم چو برقصی تو فریبا ببری از دل من تاب وتوانم چو خرامی ز تمنا فکنی برق هوس بر دل وجانم ز نگاهم چو گریزی تو پریزاده مگر خواب و خیالی چه شود گر که خرامی تو که شیرین تر از امید وصالی قد و بالای تو رعنا رو بنازم تو گل باغ تمنّا رو بنازم قد و بالای تو رعنا رو بنازم تو گل باغ تمنّا را بنازم ای سبک رقص بلا تو نکن ناز و بیا تو که در رقص ترب شعبده بازی ای گل عشق و صفا مرو از محفل ما تو که شاداب تر از هر گل نازی قد و بالای تو رعنا رو بنازم نو گل باغ تمنّا را بنازم چو برقصی تو فریبا ببری از دل من تاب وتوانم چو خرامی ز تمنّا فکنی برق هوس بر دل و جانم زنگاهم چو گریزی تو پریزاده مگر خواب و خیالی چه شود گر بخرامی تو که شیرین تر از امید وصالی قد و بالای تو رعنا رو بنازم تو گل باغ تمنا را بنازم قد و بالای تو رعنا رو بنازم نو گل باغ تمنا را بنازم

در آسمان عشق من ستاره ای نو دمید چشمان افسونگر وی می دهد بر من نوید غنچه های مهر او در باغ دل شکفته شد صبح باده وفا د ر جام جان نهفته شد بشنو ووووووووووووووووووووو نغمه ساز من گوید با تو او راز من ای الهه نازم بشنو آواز من جادوی ان دو چشم مست عشق من افسانه کرد از کف صبر وتابم ربود باز مرا دیوانه کرد چون مرغ پر شکسته ای در دام آن فسونگرم گر دارد قصد جان از قید جان بگذرم بشنو ووووووووووووووووووووو نغمه ساز من گوید با تو او راز من ای الهه نازم بشنو آواز من جادوی ان دو چشم مست عشق من افسانه کرد از کف صبر وتابم ربود باز مرا دیوانه کرد چون مرغ پر شکسته ای در دام آن فسونگرم گر دارد قصد جان از قید جان بگذرم

وقتي تو بستر بيماري ، بيقراري ميكردم از دستاي پاك عيسي ، طلب ياري ميكردم واسه بازگشت دوباره ، به يك ملت عاشق از دل آوازه خوني ، من پرستاري ميكردم ميگفتن كه گلنسا تو شاليزار دعا ميكاره جاي هر دونه گندم يه شمع نذري ميذاره ميگفتن دو كبوتر روي پرهاشون نوشتن خدا آوازه خونه ديرينه رو خونه مياره بازگشت دوباره من ، مثل معجزه ميمونه گرچه واسه زنده بودن ، عشقه بهترين بهونه مهتاب ، زير چادر غم واسه من لالايي ميخوند گل سرخ شب تا سحر، واسه پاسداري ميموند تو خيالم ، با همون دستهاي ناتوان و سردم 45 بهار عمرمو رو صحنه نقاشي كردم صداي گريه فرزندانمو وقتي شنيدم به خدا گفتم بزرگي از تو باشه برميگردم هموطن خوب ميدونستم تو واسم دعا ميكردي واسة سلامت من خدا رو صدا ميكردي شنيدم قربوني كردي توي خاك پاك ايران كه آوازه خون بمونه تا صداش نگيره پايان بازگشت دوباره من ، مثل معجزه ميمونه گرچه واسه زنده بودن ، عشقه بهترين بهونه هموطن خوب ميدونستي قلب بيمارم تو سينه ميتپه به عشقه اونكه هموطن هاشو ببينه واسه ملتي بخونه ، از غم دل ديوونه كه يه عمري عاشقونه ،خواستن كه آوازبخونه بازگشت دوباره من ، مثل معجزه ميمونه گرچه واسه زنده بودن ، عشقه بهترين بهونه بازگشت دوباره من ، مثل معجزه ميمونه گرچه واسه زنده بودن ، عشقه بهترين بهونه عشقه بهترين بهونه

بر تو و آن خاطر آسوده سوگند بر تو ای چشم گنه آلوده سوگند بر آن لبخند جادویی بر آن سیمای روشن که از چشمان تو افتاده آتش بر هستی من آه، آتش بر هستی من عمری هر شب در رهگذارم ماندم، چشم انتظارم شاید یک شب بیایی دردا تنهای تنها بگذشته بی تو شب ها در حسرت و جدایی عاشقی گم کرده ره، بی آشیانم مانده بر جا آتشی از کاروانم زین پس محزون و خاموشم عشقت خاکسترم کرد در دست باد پاییزی نشکفته پرپرم کرد آه، نشکفته پرپرم کرد عمری هر شب در رهگذارم ماندم، چشم انتظارم شاید یک شب بیایی دردا تنهای تنها بگذشته بی تو شب ها در حسرت و جدایی زین پس محزون و خاموشم عشقت خاکسترم کرد در دست باد پاییزی نشکفته پرپرم کرد آه، نشکفته پرپرم کرد نشکفته پرپرم کرد آه، نشکفته پرپرم کرد

مهتاب ای مونس عاشقان روشنایی آسمان آه مهتاب ای چراغ آسمان روشنی بخش جان کو ماهم؟ نزدت چه شبها با او در آنجا بودیم فارغ ز دنیا، لبها به لبها بودیم با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم مهتاب، امشب که پیش توام او رفته و من مانده ام، آه افسوس رفت و آن دوران گذشت سر نهم بر کوه و دشت از هجرش نزدت چه شبها با اون در آنجا بودیم فارغ ز دنیا، لبها به لبها بودیم با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم