Σ' όποιον δρόμο κι αν ρωτήσεις Όποια πόρτα κι αν χτυπήσεις Έναν Παπαδόπουλο θα βρεις Μπλέξανε τα ονόματά μας Τ' άστρα κι η ταυτότητά μας Θες δε θες βρεθήκαμε εμείς Α Μα ό,τι και να φέρει η τύχη Η ζωή θ' ανοίγει μια γιορτή Είμαι μέσα Στα τραγούδια που αγαπάς Στα τραγούδια που αγαπάς Που με φέρνουν όπου πας Είμαι μέσα Στις συμπτώσεις μιας βραδιάς Στα παιχνίδια της καρδιάς Στα τραγούδια που αγαπάς Και σ' εμένα Και σ' εμένα, να γυρνάς Για την άκρη αυτού του κόσμου Φύγε άμα πρέπει, φως μου Μα δεν έχει τέλος η ζωή Όποιος τόπος κι αν σε πάρει Σ' έχω δέσει απ' το φεγγάρι Πάνω μου με κόκκινη κλωστή Είμαι μέσα Στα τραγούδια που αγαπάς Στα τραγούδια που αγαπάς Που με φέρνουν όπου πας Είμαι μέσα Στις συμπτώσεις μιας βραδιάς Στα παιχνίδια της καρδιάς Στα τραγούδια που αγαπάς Και σ' εμένα, να γυρνάς Είμαι μέσα Στα τραγούδια που αγαπάς Στα τραγούδια που αγαπάς Που με φέρνουν όπου πας Είμαι μέσα Στις συμπτώσεις μιας βραδιάς Στα παιχνίδια της καρδιάς Στα τραγούδια που αγαπάς Και σ' εμένα, να γυρνάς

Σε θυμήθηκα χθες με οργή και με θλίψη Κι η αλήθεια πικρή πως πολύ μου 'χεις λείψει Όλοι οι άλλοι μπορούν και μια μέρα ξεχνάνε Πως απέμεινα εγώ στα παλιά που πονάνε Μες στον κόσμο αυτό δεν υπάρχει καμία Που να θέλω πολύ μόνο εσύ μόνο μια Μες στον κόσμο αυτό δε γνωρίζω που πάω Φταις που δε μ' αγαπάς φταίω που σ' αγαπάω Μες στον κόσμο αυτό δεν υπάρχει καμία Που να θέλω πολύ μόνο εσύ μόνο μια Μες στον κόσμο αυτό δε γνωρίζω που πάω Φταις που δε μ' αγαπάς φταίω που σ' αγαπάω Σε θυμάμαι συχνά με θυμό και με πίκρα Κι είμαι ειλικρινής πότε πότε με γλύκα Η δική μου καρδιά δεν μπορεί να ξεχάσει Να σε απαρνηθεί μια φορά να ησυχάσει Μες στον κόσμο αυτό δεν υπάρχει καμία Που να θέλω πολύ μόνο εσύ μόνο μια Μες στον κόσμο αυτό δε γνωρίζω που πάω Φταις που δε μ' αγαπάς φταίω που σ' αγαπάω Μες στον κόσμο αυτό δεν υπάρχει καμία Που να θέλω πολύ μόνο εσύ μόνο μια Μες στον κόσμο αυτό δε γνωρίζω που πάω Φταις που δε μ' αγαπάς φταίω που σ' αγαπάω Μες στον κόσμο αυτό δε γνωρίζω που πάω Φταις που δε μ' αγαπάς φταίω που σ' αγαπάω Μες στον κόσμο αυτό δεν υπάρχει καμία Που να θέλω πολύ μόνο εσύ μόνο μια Μες στον κόσμο αυτό δε γνωρίζω που πάω Φταις που δε μ' αγαπάς φταίω που σ' αγαπάω Φταις που δε μ' αγαπάς φταίω που σ' αγαπάω Φταις που δε μ' αγαπάς φταίω που σ' αγαπάω Φταις που δε μ' αγαπάς φταίω που σ' αγαπάω

Βρέχει, έλα και κανε μου παρεα κι αγκαλιά, σώμα με σώμα, να μην ποτίζεται του φόβου μας το χώμα και να ζεσταίνουν οι ανάσες την καρδιά· σκληρή η αλήθεια που τη λένε μοναξιά. Βρέχει, τους κεραυνούς και τις σιωπές ποιος τα αντέχει· πονούν τα λάθη μαζί με τα σωστά, τώρα πια. Πες μου αν με αρνείσαι, ή η αγάπη μου είσαι κι αν ακόμα σ'έχω, να ξέρω αν ζω. Σαν παιδί που κλαίει κι η βροχή μου φταίει, σε αθωώνω για να επιζώ. Πες μου αν με σβήνεις, ή τη φλόγα πίνεις και μεθάς με μένα όπως εγώ. Μα άμα βρει μαχαίρι, το δικό σου χέρι, πώς να κάνει ξέρει το Ένα, μισό. Βρέχει, ο ουρανός είναι μεγάλος κι εχθρικός. Κάνω ένα βήμα, όμως ξανάρχεται του πανικού το κύμα· αλλάζεις χρώματα και κρύβεις κάθε φως, αν κάποιου άλλου τώρα είσαι θησαυρός. Πες μου αν με αρνείσαι, ή η αγάπη μου είσαι κι αν ακόμα σ'έχω, να ξέρω αν ζω. Σαν παιδί που κλαίει κι η βροχή μου φταίει, σε αθωώνω για να επιζώ. Πες μου αν με σβήνεις, ή τη φλόγα πίνεις και μεθάς με μένα όπως εγώ. Μα άμα βρει μαχαίρι, το δικό σου χέρι, πώς να κάνει ξέρει το Ένα, μισό. Άκου, Είν' η φωνή μου που παλεύει από κάπου, μέσα σου να'ρθει, του πόθου συνεργός· πες μου πώς...

Ήμουν απ' τη φύση μου παιδί Ονειροπαρμένο Έψαχνα στα σύννεφα βροχή Ποτέ μου δεν την είχα φοβηθεί Κι έτρεχα ο ήλιος πριν να βγει Να τον περιμένω Χάζευα ορίζοντες μακριά Κι είχα για πυξίδα στο μυαλό μου την καρδιά Πάθημα Το κάθε λάθος μάθημα Που κάθε παραστράτημα Είχε μια τιμή Πάθημα Και μάθημα το μάθημα Ψήλωνα σ' ανάστημα Πέταγα στη γη Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Κι έτσι όπως παρέμεινα παιδί Ονειροπαρμένος Σκάρτος χαρακτήρας δηλαδή Που πάντα αψηφάει τη λογική Όσο προκαλούσα τη ζωή Ήμουν κερδισμένος Κι όταν το σκεφτόμουν δυο φορές Γινόντουσαν φαρμάκι στην καρδιά μου οι χαρές Πάθημα Το κάθε λάθος μάθημα Που κάθε παραστράτημα Είχε μια τιμή Πάθημα Και μάθημα το μάθημα Ψήλωνα σ' ανάστημα Πέταγα στη γη Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Με φέραν όλα σε σένα Χαμένα ή κερδισμένα Όταν αργούνε τα τρένα Σταθμός μου να 'σαι εσύ Χαμένα ή κερδισμένα Θα έχεις δίπλα σου εμένα Ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί Ημούν απ τη φύση μου παιδί Ονειροπαρμένο