Xarh S' Emena - BTK 187, FX & Azazel

Τις απαιτήσεις σου τις ξόφλησα, στο ακέραιο Και έχεις παράπονα με τόσα που 'χω κάνει Μην με κοιτάς με αυτό το βλέμμα το μετέωρο Και τα δικά μου αν θα σου πω Η νύχτα δεν μου φτάνει Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει Και τα δικά μου θέλω, υπόψιν θα τα λάβει Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει Και στα δικά του όνειρα θα με συμπεριλάβει Και τα παράλογα ποτέ μου δεν στα αρνήθηκα Ίσως να ήταν το μεγάλο μου το σφάλμα Απ' την αγάπη μου για σένα παρασύρθηκα Ζήτησα χέρι να πιαστώ μα έσπασε το φράγμα Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει Και τα δικά μου θέλω, υπόψιν θα τα λάβει Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει Και στα δικά του όνειρα θα με συμπεριλάβει Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει Και τα δικά μου θέλω, υπόψιν θα τα λάβει Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει Και στα δικά του όνειρα θα με συμπεριλάβει Και στα δικά του όνειρα θα με συμπεριλάβει

Τι ψάχνεις τώρα να μου πεις Μ' επιχειρήματα πως θέλεις απο μας να με γλιτώσεις Πώς ζητάς να σταθώ, πώς να σωθώ, αμα δε θέλω εγώ Όσα σωστά και να μου πεις Δε θέλει ο κόμπος να λυθεί, δεν είναι η αγάπη εξισώσεις Ξέρω τι 'ναι σωστό, και που είμαι εγώ Είμαι μπροστά στο γκρεμό Όμως ποιά λογική, ποιά τακτική Η καρδιά με πηγαίνει εμένα Όμως τι να σκεφτώ, τι να κρυφτώ Εγώ πάω με τα χέρια ανοιγμένα Όμως που 'ναι η αρχή, και που θα βγεί Η καρδιά με πηγαίνει εμένα Είπα στη λογική, ζήτω η ψυχή Κι έπεσα πάνω σε σένα Μη με φορτώνεις μ' ενοχές Μη μου λες οτι αξίζει κάτι πιο καλό σε μένα Ποιός λέει τι 'ναι καλό, τι 'ναι κακό Όταν εγώ αγάπω Όπως περνούν οι εποχές Εμένα θα 'ναι τα δυό χείλη στο φιλί σου κολλημένα Και ας πέφτει βροχή, ας πέφτει η Γη Μόνος θα είμαι εκεί Όμως ποιά λογική, ποιά τακτική Η καρδιά με πηγαίνει εμένα Όμως τι να σκεφτώ, τι να κρυφτώ Εγώ πάω με τα χέρια ανοιγμένα Όμως που 'να 'ν' η αρχή, και που θα βγεί Η καρδιά με πηγαίνει εμένα Είπα στη λογική, ζήτω η ψυχή Κι έπεσα πάνω σε σένα Όμως ποιά λογική, ποιά τακτική Η καρδιά με πηγαίνει εμένα Όμως τι να σκεφτώ, τι να κρυφτώ Εγώ πάω με τα χέρια ανοιγμένα Όμως που 'να 'ν' η αρχή, και που θα βγεί Η καρδιά με πηγαίνει εμένα Είπα στη λογική, ζήτω η ψυχή Κι έπεσα, πάνω σε σένα

Εμένα δε μ' αγάπησε κανείς δεν ένιωσα ποτέ ένα χάδι πού είσαι μάνα να με δεις δεν είναι δίπλα μου κανείς το τελευταίο βράδυ Άνθρωπο δεν έχω να με κλάψει ούτε ένα κεράκι να μ' ανάψει Μόνος ήμουν μόνος είμαι χάρε μου την ψυχή μου πάρε μου Μόνος ήμουν μόνος είμαι χάρε μου την ψυχή μου πάρε μου Εμένα δε με νοιάστηκε κανείς ο πόνος μοναχά με ξέρει μου 'χουνε πάρει τη χαρά και μου 'χουν κόψει τα φτερά με δίκοπο μαχαίρι Άνθρωπο δεν έχω να με κλάψει ούτε ένα κεράκι να μ' ανάψει Μόνος ήμουν μόνος είμαι χάρε μου την ψυχή μου πάρε μου Μόνος ήμουν μόνος είμαι χάρε μου την ψυχή μου πάρε μου