Κανείς δε ζει μαζί μου Μετράω τη δύναμη μου Και ποια πες μου ποια σχέση Μπορεί να με χωρέσει Μετράω τους έρωτες μου Και ποιος άξιζε πες μου Με ποιον έγινα ένα Για ποιον έχασα εμένα Κανείς κι ήρθανε τόσοι Κανείς δε μ' έχει νιώσει Εσύ ήσουν μονάχα Αυτό που ακόμα θα 'χα Για ποιον έζησα Για ποιον πέθανα Για ποιον έφυγα Για ποιον έμεινα Για ποιον τέλειωσα Για ποιον άρχισα Για ποιον πρόλαβα Για ποιον άργησα

Ζω Την κάθε μέρα όπως έρθει Τρένο η ζωή μας που όλο τρέχει Να την προλάβω προσπαθώ κι εγώ Ζω Χωρίς εσένα βρήκα τρόπους Έβαλα πια καινούργιους στόχους Μα την αλήθεια όμως αρνούμαι να τη δω Σ 'όποιον ρωτάει θα πω τα συνηθισμένα Είμαι καλά χωρίς εσένα Έχεις πια ξεχαστεί και δεν κάναμε μαζί Σ 'όποιον ρωτάει θα πω τα συνηθισμένα Φτάνω το ψέμα μου ως το τέρμα Άλλον λέω έχω βρει Μα η αλήθεια είναι αυτή Κανείς σαν εσένα... Ζω Δεύτερες σκέψεις πια δε θέλω Δε με τρομάζει πια το μέλλον Όπου με πάει η ζωή θα πω Ζω Βγαίνω με φίλους και παρέες Κάνω ενέργειες ακραίες Τον εαυτό μου έχω χάσει από καιρό Σ 'όποιον ρωτάει θα πω τα συνηθισμένα Είμαι καλά χωρίς εσένα Έχεις πια ξεχαστεί και δεν κάναμε μαζί Σ 'όποιον ρωτάει θα πω τα συνηθισμένα Φτάνω το ψέμα μου ως το τέρμα Άλλον λέω έχω βρει Μα η αλήθεια είναι αυτή Κανείς σαν εσένα... Σ 'όποιον ρωτάει θα πω τα συνηθισμένα Είμαι καλά χωρίς εσένα Έχεις πια ξεχαστεί και δεν κάναμε μαζί Σ 'όποιον ρωτάει θα πω τα συνηθισμένα Φτάνω το ψέμα μου ως το τέρμα Άλλον λέω έχω βρει Μα η αλήθεια είναι αυτή Κανείς σαν εσένα... Κανείς σαν εσένα

Ραγίζει απόψε η καρδιά με το μπαγλαμαδάκι πολλά κομμάτια έγινε σπασμένο ποτηράκι Θυμήθηκα που πίναμε σε τούτο το τραπέζι τώρα ποιος ξέρει πού γυρνά ποιος ξέρει τι γυρεύει Κανείς εδώ δε τραγουδά κανένας δε χορεύει ακούνε μόνο την πενιά κι ο νους τους ταξιδεύει Τυχαία δήθεν αν τη δεις φέρ' την στο ταβερνάκι κρυμμένος θα 'μαι στη γωνιά για να τη δω λιγάκι Κανείς εδώ δε τραγουδά κανένας δε χορεύει ακούνε μόνο την πενιά κι ο νους τους ταξιδεύει

Χωρίς την αγάπη σου θα ήμουνα μόνος Η πίκρα θα μ' έπνιγε, το δάκρυ, ο πόνος Εσύ με οδήγησες στης γης την ελπίδα Του κόσμου το νόημα στα μάτια σου είδα Αλίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν Αλίμονο, αλίμονο, αλίμονο Αλίμονο σ' αυτούς που δε δακρύσανε, ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε Μπορεί να γελάστηκα, μπορεί να πληγώθηκα Μα τ' άστρα στον ώμο μου ξενύχτης φορτώθηκα Κι αν είχε το ψέμα της ναυάγιο κάνει Τον κόσμο τον ένιωσα αγάπης λιμάνι Αλίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν Αλίμονο, αλίμονο, αλίμονο Αλίμονο σ' αυτούς που δε δακρύσανε, ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε

Θα πάρω το αμάξι μου Στην τσέπη χαρτζιλίκι Κι απόψε τα μεσάνυχτα Θα 'ρθω Θεσσαλονίκη Θεσσαλονίκη είσαι μια Στον κόσμο δεν είν' άλλη Θεσσαλονίκη μου γλυκιά Πού να 'χει τέτοια ομορφιά Και τα δικά σου κάλλη Θεσσαλονίκη μάγισσα Τραβάς σαν το μαγνήτη Θεσσαλονίκη μάνα μου Γλυκιά Θεσσαλονίκη Θεσσαλονίκη είσαι μια Στον κόσμο δεν είν' άλλη Θεσσαλονίκη μου γλυκιά Πού να 'χει τέτοια ομορφιά Και τα δικά σου κάλλη Θεσσαλονίκη είσ' όμορφη Σ' όλες τις γειτονιές σου Με τα γλυκά κορίτσια σου Και τις παλιές γωνιές σου Θεσσαλονίκη είσαι μια Στον κόσμο δεν είν' άλλη Θεσσαλονίκη μου γλυκιά Πού να 'χει τέτοια ομορφιά Και τα δικά σου κάλλη

Σάββατο χαράματα μπρος στην Αχερουσία χόρεψα ζεϊμπέκικο πάνω στην φωτιά βήματα γενέθλια για την αθανασία κι όλες οι αγάπες μου μία ξενιτιά Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα σαν χορεύεις μου 'λεγες, να 'σαι ο Διγενής Βλέμματα χαράξανε στις μαύρες τις οθόνες κι οι τυφλοί προφήτες προδίδουν τους χρησμούς έρωτας αρχάγγελος σαν τις παλιές εικόνες κι ο χορός του κόσμου ραγίζει τους αρμούς Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα σαν χορεύεις μου 'λεγες, να 'σαι ο Διγενής Είναι τα τραγούδια μας ηφαίστεια που καίνε σώματα κι αγάλματα βγάζουνε φτερά τα αρχαία πάθη μας και τα φιλιά σου φταίνε κοίτα αναστήθηκα για δεύτερη φορά Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα σαν χορεύεις μου 'λεγες, να 'σαι ο Διγενής

Επιστροφή, σου λέει, του ασώτου αφού του τάξανε πολλά στο γυρισμό του επιστροφή με συγκινήσεις μ' απελπισμένες αναμνήσεις και τωλητήριο επάνω στο 'εγώ' του Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει απ' όπου έφυγε πως γίνετσι ένα χάδι να γυρέψει Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει σε αγκαλιά που δεν μπορεί πιά να τον κάνει να ζηλέψει Επιστροφή, σου λέει, του ασώτου αφού δεν πόρεσε να φτάσει στ' όνειρό του επιστροφή μεσ' στις συγνώμες ακούγοντας τις ξένες γνώμες για το καλό της λογικής και το δικό του Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει απ' όπου έφυγε πως γίνετσι ένα χάδι να γυρέψει Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει σε αγκαλιά που δεν μπορεί πιά να τον κάνει να ζηλέψει