Ти треба брат Ќе бидам батко Ти треба мајка Ќе бидам татко Ти треба сестра Ќе бидам батко Ти треба пријател Ќе бидам, ако Ти треба соборец Ќе бидам, ако Сакаш мироносец? Ќе бидам, ако! Сите ликови на светот Ќе те изнесам од пекол Само не заборавај Дека сум оддамна на веков

Пронајдов архетип, судија и сонувач Јас најдов рима во два различни симбола Маска избира Ќе ти се извинам, ќе те измислам од почеток Гласен и нејасен, стамена самовило Видов работи Кои човек не сака, кои човек не смее Ти се јавувам од ум, од читалните во Солун Таму секој збор кој излева, носи вредност - не вистина Очи уморни Ви давам здив по здив, ви го давам овој архетип Ќе не штитеше од слепило, од импулс и од пре рано Ќе те заштитев од слепило, од импулс и од пре рано Ќе се штитевме од слепило, од импулс и од пре рано Да се штитиме од слепило, од импулс и од пре рано Замини, замини Замини, ќе најдеш дадаист Замини, не барај архетип Замини, ќе најдеш дадаист Замини, Веле збори Алиби за постоење место да бидеш и постоиш Постоиш и бидеш, бидеш и постоиш Потсети се изгори ја, извади, дади и помија Европско лично Мексико си пак, Македонија И како филм е, и во мочуриште, бистра водо Луѓе - романтична комедија И цели филм сме, се одселивме И ластовиците станаа латинските изреки

Сѐ што би можел да видам е бело Е жолто, е црно, е дело, о-дело Сребрено ко коска и златно ко Ака Зелено од аура и плаво по форма Ништо што можеш да љубиш е човек Е злато, е спокој, е успех, е форма Е всушност, телото, суштина, девојка Природа и вода и контакт и вина На нишан не сакаат, а камо да можат Мразат без љубов да се множат Сакаат да знаат се за мене И се добри мудрост си љубат самите Пливање ноќе со затворени очи Никако нема да дојде при рака Имаме имиџ и паблик дисплеј Со неон во срце и карти за лет Ние сме деца На странство и разделба Од тука до среќата Ние сме деца На странство и разделба Ме позна, ми рече дека сум се викал Иван Насмевките, зошто не беше ни блиску Се стрча и жарот, пред мене ме распосла Се трошевме брзо, тагата ни е тромава Но беше блиску до една висина Над градот отровен, дека виси вистина Висевме двајцата, вистина Висев после сам, повеќе од една недела Ладниот падобран полн болни безчуства Пушти друго светло, црвено, од гнев и страв Ние не сме биле сами, уште помалку сме двајца Ја свртев играта, таа некаде на средина Сега таа е таму, а јас онаму И двајцата сме убедени дека подобро е вака Можеби се нема себе, но затоа има друг Ја чувам ноќта од земјата, го чувам твојот грув Ние сме деца На странство и разделба Од тука до среќата Ние сме деца На странство и разделба Од тука до среќата Ние с-