Verde Romero - Luna Monti & Juan Quintero

I było ciemno tam A ja z tym kubkiem yerba mate Ciągle dusze żal Że na siebie straciłem patent By pobiec do gwiazd Albo polecieć jak najdalej Gorący ten czaj Tak poparzony przez ten talent I zmieniam styl do tej gry i nie śpieszy się mi Bo kilka słów na ten wiatr zamieniło się w pył I chodzę sam, kroczę sam i odrzucam ten syf Duża kropla na języku yerby spali pomysł I weź pomyśl ale nie wrzuć mnie do jednego wora Chciałbyś mieć to albo to, to wykładam na stołach A nie przypinam sobie łaty tego megalodona Popijam troszkę taniej yerby, a nie świece na forach Te złote zęby, a, złote sygnety a Chce więcej yerby, a, nie chce już świecić, tak Polej mi Hennesy, nie będę więcej, zły Nie mów o dupach, mi, proszę już nie mów... I było ciemno tam A ja z tym kubkiem yerba mate Ciągle dusze żal Że na siebie straciłem patent By pobiec do gwiazd Albo polecieć jak najdalej Gorący ten czaj Tak poparzony przez ten talent (I było ciemno tam) (A ja z tym kubkiem yerba mate) I daj mi jeszcze więcej łyków yerby by pobudzić głowę Wole napić się spokojnie i nie dusić tego w sobie Proszę powiedz, czemu widzisz we mnie problem? Nie podwajaj go już i napraw te blizny sercowe Niby to proste, a rodzisz tę rozmowę Zbudowaliśmy totem i zamkneliśmy w kole I miało już nie boleć, weź jeszcze herby dolej Na bani mam twój portret, boję się ze przesolę Wtulony w fotel, zmęczony twoim dobrem I zakochany w tobie, uznaje za chorobę to Długa nić, co tam po plątają normy on Chyba chce żyć w tej muzyce już na dobre I było ciemno tam A ja z tym kubkiem yerba mate Ciągle dusze żal Że na siebie straciłem patent By pobiec do gwiazd Albo polecieć jak najdalej Gorący ten czaj Tak poparzony przez ten talent (I było ciemno tam) (A ja z tym kubkiem yerba mate) (Ciągle duszę żal)

Stałem sam A w oddali huczał mocny wiatr Zapach tanich szlugów w myślach ładnie grał Echo twoich słów gdzieś za sobą mam Zetrzyj ze mnie kurz, by odsłonić kadr Pytaj, nie kochaj, przecież jestem cierpki jak agrest Cieżko, pozostać, na pierwszym planie I zaciągam się Kolejny raz Gdy ciebie mi brak By zatrzymać się I powoli Dociera ten smak Gorzki jak ja Jak niebo we mgle Nie jest mi przykro, pamietam ten dzień Wyschła lawenda, bo żyłem jak sęp Mydlana przyszłość, czy wspaniały sen? To nieistotne już, zapomnij mnie Wybrzmi to tak ciężko z moich ust Dodam troche swoich uczuć tak na raty to wypełniam I nie będzie już żadnych pustych słów Chciałbym kochać tak samo jak wtedy gdy wychodził serial I zaciągam się Kolejny raz Gdy ciebie mi brak By zatrzymać się I powoli Dociera ten smak Gorzki jak ja Jak niebo we mgle Nie chcę zapomnieć Najchętniej wrócę tam Miliony wspomnień Boże daj cofnąć czas I zaciągam się Kolejny raz Gdy ciebie mi brak By zatrzymać się I powoli Dociera ten smak Gorzki jak ja Jak niebo we mgle I zaciągam się Kolejny raz Gdy ciebie mi brak By zatrzymać się

Wystarczy gest Bym przestał w końcu te głupoty pleść Nie łatwo jest Wybaczyć sobie brak odwagi Pewności brak zabija nas Powoli, niczym wiatr Co jeśli już nie będzie szans? Dlatego pocałuj mnie, zanim skończy się dzień i nie czekaj na wiersz Pragnę tylko twych ust, nie potrzeba nam słów, jutro zrobisz co chcesz Codzień grad myśli w głowie, dziś mam tylko jedno Proszę pocałuj mnie, zanim skończy się dzień i nie czekaj na wiersz Proszę pocałuj Proszę pocałuj mnie Proszę pocałuj Unosi mnie malinowy zapach, który zawsze masz Choć jeden raz, rano poczuć go na sobie Pewności brak, zabija nas Powoli, niczym wiatr Co jeśli już nie będzie szans? Dlatego pocałuj mnie, zanim skończy się dzień i nie czekaj na wiersz Pragnę tylko twych ust, nie potrzeba nam słów, jutro zrobisz co chcesz Co dzień grad myśli w głowie, dziś mam tylko jedno Proszę pocałuj mnie, zanim skończy się dzień i nie czekaj na wiersz Proszę pocałuj Proszę pocałuj mnie Proszę pocałuj Znowu mam na końcu języka smak (we własnej aferji) Co jeśli już nie będzie kolejnych szans? Dlatego pocałuj mnie, zanim skończy się dzień i nie czekaj na wiersz Pragnę tylko twych ust, nie potrzeba nam słów, jutro zrobisz co chcesz Co dzień grad myśli w głowie, dziś mam tylko jedno Proszę pocałuj mnie, zanim skończy się dzień i nie czekaj na wiersz Proszę pocałuj (e-o) Proszę pocałuj mnie (e-o) Proszę pocałuj (e-o) Proszę pocałuj mnie (e-o) Proszę pocałuj mnie

Yo soy un niño canibal nadie me quiere a mi No me quedan amiguitos por que ya me los comí No tengo padre ni madre, tampoco tengo hermanitos No tengo tíos ni tías tengo muy buen apetito Nunca me río nunca juego, vivo alejado de la gente Ni abro la boca ni sonrío, estoy cambiando los dientes. Cuando me comí a mi abuelo me castigó una semana Mi abuela que es una vieja gruñona y vegetariana, Si un día se la comieran con todas su verdolagas Pero es tan insoportable que la tribu no la traga Nunca me río nunca juego, vivo alejado de la gente Ni abro la boca ni sonrío estoy cambiando los dientes. Le pido a los Reyes Magos un poco de caracú Y algunos exploradores para cambiar el menú, Y pido para mi abuela arróz y harina a su antojo Para que cuando se muera se la coman los gorgojos Nunca me río nunca juego, vivo alejado de la gente Ni abro la boca ni sonrío estoy mudando los dientes.

Abre las hojas del viento, mi vida Ponle una montura al río Cabalga y, si te hace frío, te arropas Con la piel de las estrellas De almohada la luna llena, mi vida Y de sueño, el amor mío Y una amapola me lo dijo ayer Que te voy a ver, que te voy a ver Y un arcoíris me pintó la piel Para amanecer contigo Cierra la noche y el día, mi vida Para que todo sea nuestro Y una gran fuga de besos Se pose sobre tu boca Y que el trinar de las rosas, mi vida Te diga cuánto te quiero Y una amapola me lo dijo ayer Que te voy a ver, que te voy a ver Y un arcoíris me pintó la piel Para amanecer contigo Y una amapola me lo dijo ayer Que te voy a ver, que te voy a ver Y un arcoíris me pintó la piel Para amanecer contigo