Terma I Istoria - Antonis Remos

Όλα ξεκινούνε με τον Νικ τον Ζορμπά που 'χε αδυναμία σ' όλα τα ακριβά δεν έβγαλε ποτέ του λεφτά κι 'όμως τα 'χε όλα με δανεικά Κάθε βράδυ τριγυρνούσε μες 'στα μπαρ όλοι τον κερνούσαν περνούσε καλά αλκοόλ γυναίκες και ναρκωτικά μ 'αυτή η ιστορία είναι για τα γκαφρά Φλέρταρε όλα τα κορίτσια απ 'το cabaret άνοιγε μπουκάλια το Carlyle Café μες στην γκλαμουριά και την χλιδή ζούσε τ 'όνειρο του για μεγάλη ζωή Όλα του παγαίνανε βολικά για χρέη και κλεψίματα ούτε μιλιά πάντα πίστευε νικάει η πονηριά μα πίσω έχει η αχλάδα την ουρά Μια ζωή στην λούφα και στην αρπαχτή και για το αύριο δεν του καιγόταν καρφί ήξερε το τέλος του απ 'την αρχή θα 'ταν η στο χώμα η στην φυλακή Την τύχη προκαλούσε πλέον ανοικτά δεν λογάριαζε κανένα και τίποτα στης νύχτα το στέκια και τα μαγαζιά άρχισαν να ενοχλούνται τα αφεντικά Και έτσι του τη στήσανε στο στέκι μια βραδιά τον περίμεναν απ 'έξω στα στενά δύο άγνωστοι κι η ώρα τρεις τον πυροβολήσανε εξ 'επαφής Αυτή ήταν η ιστορία του ζορμπά όχι αυτού που ξέραμε απ 'τα παλιά πού 'ταν φημισμένος για την λεβεντιά μα εκείνου με τα χρέη και την κλεψιά Φλέρταρε όλα τα κορίτσια απ 'το cabaret άνοιγε μπουκάλια το Carlyle Café μες στην γκλαμουριά και την χλιδή ζούσε τ 'όνειρο του μια μεγάλη ζωή Όλα του παγαίνανε βολικά για χρέη και κλεψίματα ούτε μιλιά πάντα πίστευε νικάει η πονηριά μα πίσω έχει η αχλάδα την ουρά

Νύχτα κενή, Θησείο, Γκάζι Νύχτα αφιλόξενη σου μοιάζει Σ' έρημα σπίτια και κολώνες Οι διαλυμένες μας εικόνες Στα νοερά σε ανακρίνω Τη μοναξιά μου όλη πίνω Και σαν καβγάς σε καφενείο Μες στο μυαλό μου παίζουν δυο φωνές Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή Που λέει τέρμα Την άλλη που σε νοσταλγεί Την πλήρωσα με αίμα Τη θύμησή σου εγκαταλείπω Αφού το ίδιο δε σου λείπω Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή Που λέει τέρμα Την άλλη που σε νοσταλγεί Την πλήρωσα με αίμα Κι αν το παράπονο με πάρει Δεν στη χρωστάω τέτοια χάρη Λευκό χαρτί σε ρίχνω πια Στου αναπτήρα τη φωτιά Κόντρα καιρός στην ανηφόρα Εσύ στ' απορριμματοφόρα Μαζί με τ' άλλα τα σκουπίδια Χωρίς αρώματα, στολίδια Με τ' αύριο σβησμένο φάρο Σαν το βρεγμένο μου τσιγάρο Θα περισώσω το αντίο Και μια θ' ακούω απ' τις δυο φωνές Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή Που λέει τέρμα Την άλλη που σε νοσταλγεί Την πλήρωσα με αίμα Τη θύμησή σου εγκαταλείπω Αφού το ίδιο δε σου λείπω Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή Που λέει τέρμα Την άλλη που σε νοσταλγεί Την πλήρωσα με αίμα Κι αν το παράπονο με πάρει Δεν στη χρωστάω τέτοια χάρη Λευκό χαρτί σε ρίχνω πια Στου αναπτήρα τη φωτιά Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή Που λέει τέρμα Την άλλη που σε νοσταλγεί Την πλήρωσα με αίμα Τη θύμησή σου εγκαταλείπω Αφού το ίδιο δε σου λείπω Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή Που λέει τέρμα Την άλλη που σε νοσταλγεί Την πλήρωσα με αίμα Κι αν το παράπονο με πάρει Δεν στη χρωστάω τέτοια χάρη Λευκό χαρτί σε ρίχνω πια Στου αναπτήρα τη φωτιά

Ό, τι έφτιαξε η ζωή κι ό, τι προσπαθεί ό, τι έφτασε ως εδώ κι ό, τι γεννηθεί ο λόγος που υπάρχω όλα είναι αγάπη Μέρες, μέρες κι άλλες μέρες κι από πάνω σκόνη έτσι γράφει ο χρόνος στο λευκό το χιόνι σε όλες τις στιγμές μας πρώτη η αγάπη Η αγάπη μόνο εκείνη του ανθρώπου η μνήμη Κι όταν πάω να ξεχάσω είσαι πάλι εκεί Κι όταν πάω να ξεπεράσω είσαι πάλι εκεί κι ό, τι φτάσω κι ό, τι χάσω είσαι πάλι εκεί η αγάπη Όλα περνούν όλα καινούργια θα 'ρθουν Όλα περνούν μόνο αυτή δεν περνά η αγάπη Όλα περνούν οι νύχτες μέρες γεννούν μα δεν περνά η μόνη αρρώστια – γιατρειά η αγάπη Κι όπως φεύγουν οι χειμώνες κι όπως προχωρά ο κόσμος στους αιώνες να πού προσκυνά στις πιο μεγάλες μάχες πρώτη η αγάπη η αγάπη μόνο εκείνη του ανθρώπου η μνήμη

Matia igra pou den klen apo hara Hili pikra pou olo len logia sklira Mia zoi sena plesio, mia fotografia Dio psixes sena soma, thee mou ti ironia Pou telioni etsi adoksa afti i istora Giati, giati, giati, giati Tremo to heri sou na fiso Tremo makria sou pos na ziso Tremo den thelo na ksana-ga-pi-so Tremo ti mera pou harazi Ke pio kormi tha m'agaliazi Pia alli agapi tha me komma-tia-zi Mia kar-dia pos na papsi na ktipa Mia zoi sena plesio, mia fotografia Dio psixes sena soma, thee mou ti ironia Pou telioni etsi adoksa afti i istora Giati, giati, giati, giati Tremo to heri sou na fiso Tremo makria sou pos na ziso Tremo den thelo na ksana-ga-pi-so Tremo ti mera pou harazi Ke pio kormi tha m'agaliazi Pia alli agapi tha me komma-tia-zi Tremo to heri sou na fiso Tremo makria sou pos na ziso Tremo den thelo na ksana-ga-pi-so Tremo ti mera pou harazi Ke pio kormi tha m'agaliazi Pia alli agapi tha me komma-tia-zi Tremo to heri sou na fiso...

Παρ' το όπως θες, δες το όπως θες δε με αγγίζεις πια ψέματα λες, ψεύτικα κλαις κι έσβησες τη φωτιά Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα όρκοι δανεικοί και χάδια ξένα κρίμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα έρωτας φτηνός σαν ένα κέρμα κρίμα, ήσουν ψέμα... Γύρνα και δες πόσες χαρές μου στέρησες εσύ το γκρίζο χθες, κι οι ενοχές δε φτιάχνουν μια ζωή Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα όρκοι δανεικοί και χάδια ξένα κρίμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα έρωτας φτηνός σαν ένα κέρμα κρίμα, ήσουν ψέμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα όρκοι δανεικοί και χάδια ξένα κρίμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα έρωτας φτηνός σαν ένα κέρμα κρίμα, ήσουν ψέμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα όρκοι δανεικοί και χάδια ξένα κρίμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα έρωτας φτηνός σαν ένα κέρμα Κριμα, ήσουν ψέμα...

Σαν από όνειρο μέσα στη νύχτα κακό να ξυπνάω τι να πετάξω απ'το χτες και για το αύριο τί να κρατάω Πώς να κοιτάξω μπροστά και ποτέ σ'ότι αφήσαμε πίσω και όλα αυτά που μαζί αγαπήσαμε εγώ να μισήσω Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό Ποιός το περίμενε τέτοιο φιλί να'χει χάσει τη γεύση και στο δικό σου το στόμα να θέλει ξανά να επιστρέψει Να παρατήσω μια αγάπη στη μέση λοιπόν της ασφάλτου πώς να διαλέξω ζωή σε μια τέτοια στιγμή του θανάτου Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό Ναι Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό Σαν από όνειρο μέσα στη νύχτα κακό να ξυπνάω Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό