Серце розбите, розтоптане, забите цвяхами Ти не дивись на це - воно просто трохи налякане Сльози знову і дихати стає легше Я відкриюся комусь згодом, обережно - так, наче вперше На відстані руки тепер тебе тримаю Ні, я довіряю, просто бережусь Лише маленьку хибу в серці розпізнаю Як розпізнаю, то не повернусь Завжди собі лишаю тепер крок для втечі Кімнати в серці, до яких ніхто не має ключ Валізу із думками - всі потрібні речі І якщо знову хтось поранить, я не ворухнусь Навіть не ворухнусь Серце розбите, розтрощене, забите цвяхами Ти не дивись на це - воно просто дуже налякане Сльози знову і дихати стає легше Я відкриюся комусь згодом, обережно - так, наче вперше

W moim ogrodzie, gdzie czas leniwy Powolną strugą płynął wytrwale W moim ogrodzie, gdzie jeszcze nigdy Tak dawno słów przyjaznych parę W moim ogrodzie, gdzie smutek gości Gdzie gorzkie dni i gorzkie noce W moim ogrodzie, gdzie samotności Nikt nie rozjaśniał, gdzie nigdy dotyk W moim ogrodzie, gdzie długa zima Zmroziła wszystkie ciepłe uczucia W moim ogrodzie, gdzie strumień źródła Zastygł w bezruchu, a czas umykał Aż pewnej nocy puściły lody Ogrodu serce mocniej zabiło Przyszłaś, nabrałaś źródlanej wody I napoiłaś, a wszystko ożyło Byłaś tak śliczna, niczym poranek Niczym wiosenny kwiat jabłoni I nie zapomnę nigdy tej chwili Gdy dłoń dotknęła twojej dłoni I nie zapomnę tych chwil radosnych Kiedy nie mogąc wydobyć słowa Z zapartym tchem patrzyłem Ci w oczy Tak trwała nasza bez słów rozmowa Ja twoje włosy dotykałem ukradkiem Gdy zamyślona z pochyloną głową Byłaś mi jak prześliczna nimfa Co się przegląda nad tafli wodą I choć tak blisko byłaś przy mnie Choć twoje oczy śmiały się do mnie Doprawdy niczego nie jestem pewien Co czułaś wtedy, czy wart jestem wspomnień Wspomnień

Czasem się wydaje ze oddycham Czasem się ze to ma jakiś sens Czasem się uśmiecha i wzdycham do ciebie Czasem zapominam ze przemija ból Mebluje pustkę która zewsząd otoczyć chce mnie Lakoniczny zwykle rozwijam ten temat dla ciebie Zniewolony grawitacją, która wciąż ciągnie w dół Marze o tym by ulecieć wysoko nad stół Marze o tym by ulecieć wysoko nad dach Marze o tym by na zawsze już pokonać strach Pomiędzy piekłem a niebem mym Skazani na to by śnić wspólne sny O tym że nadejdzie lepszy czas O tym ze świat nie zapomni nas Czasem się wydaje że mam wszystko Podnoszę ręce i dotykam palcami chmur Czasem się zakrzywia rzeczywistość przy tobie Przy tobie Czasem znów zastyga w niepewności Na plecach ciężar zbyt duży by można go było nieść Jesteś jak remedium na słabości Znów wszystko dla ciebie Zniewolony grawitacją, która wciąż ciągnie w dół Marze o tym by ulecieć wysoko nad stół Marze o tym by ulecieć wysoko nad dach Marze o tym by na zawsze już pokonać strach Pomiędzy piekłem a niebem mym Skazani na to by śnić wspólne sny O tym że nadejdzie lepszy czas O tym ze świat nie zapomni nas Wszystko w porządku jest Słysze twój szept Nie zamienię tego na anielski śpiew Nie zamienie tego na błekitną krew Udawane na szczescie wole szczery beng Wdech niech dzieje sie co chce Jako katastrofy która zmiażdży mnie Już dochodzi do mych uszu zbliża się Płonie cały świat i nagle słysze szept Twój który dobrze znam ile by nie było poszarpanych ran Ile by nie było na honorze plam Wodospadów łez i na gorsze zmian Nich szept twój ciągle taki sam Nie wiem jak to robisz dzięki tobie trwam Co by się nie działo wiem nie jestem sam Nawet jeśli kłamiesz nie przestawaj kłam Zniewolony grawitacją, która wciąż ciągnie w dół Marze o tym by ulecieć wysoko nad stół Marze o tym by ulecieć wysoko nad dach Marze o tym by na zawsze już pokonać strach