Powiedz - Ich Troje

Czasami musisz iść By potem zacząć biec Czasami musisz poczuć wiatr By obudzić się Ale częściej musisz śnić Wierzyć w to co masz Zobacz ile jasnych gwiazd Chce dla Ciebie żyć Dla Ciebie śnić... Tylko powiedz czego chcesz No powiedz czego chcesz I nieważne co to jest I nieważne gdzie to jest Ja patrzę w Twoją twarz Widzę w oczach twych Jak marzeniom dajesz biec Jak zaczynasz iść Ty śledzisz każdy ruch Nie, nie chcesz spóźnić się Powiedz czego chcesz Wciąż uśmiechasz się Prawie nie znam Cię Tylko powiedz czego chcesz Powiedz jasno czego chcesz I nieważne co to jest I nieważne gdzie to jest Tylko powiedz czego chcesz Powiedz jasno czego chcesz I nieważne co to jest I nieważne gdzie to jest Czasami, tak zwyczajnie Otwierasz dłonie swe Bo raz jest dobrze jest, a raz nie Nie, nie! Nie, nie! Nie! Nie!

Pieniądz nie daje szczęścia a tylko iluzje piękna co trzyma Cię w zamknieciach Wiem sam też byłem tam i wszystko sie zapętla Tak wiele jest do wzięcia Uczuć nie ma w cyferkach Na końcu zostajesz sam Zrozum, Dzisiaj wieżą nie ciało a rozum byś nakręcał machinę Zaraz zachłysnął się znowu, byś nie miał już odwrotu Dają nam sztuczne poczucie wolności i wyborów To powiedz, kim byś był Gdybyś nie musiał ciągle uczuć kryć I powiedz, jakbyś żył Gdybyś nie musiał ciągle uczuć kryć I powiedz kim byś był Gdybyś nie musiał ciągle w życiu grać Dokąd zmierza ten świat? Powoli zaczynam się bać Zaglądam w głąb tej duszy By znaleźć dźwięk co rusz To co przygasło Kiedyś żyło w środku ciebie Prawda wśród cicho kłamstw duszy Jest jak deszcz po suszy Jest jak słońce po burzy na niebie Znalazłem równowagę w podstawowych wartościach I za to Bogu składam dzięki Co w życiu ma prawdziwą wagę To poczucie miłości A resztę masz w zasięgu ręki A jednak chcemy czegoś więcej Aby w zżyci ubyło miejsce Na plastikowe miejsce szczęcie Nie potrzebne pretensje I czym jest dobrobyt Ciągle gonimy go I gdzie leży granica dzieląca dobro i zło To powiedz, kim byś był Gdybyś nie musiał ciągle uczuć kryć I powiedz, jakbyś żył Gdybyś nie musiał ciągle uczuć kryć I powiedz kim byś był Gdybyś nie musiał ciągle w życiu grać Dokąd zmierza ten świat? Powoli zaczynam się bać Tracimy empatię, tracimy bliskość Kiedy na to patrzę jest mi przykro Widziałem wiele razy jak człowiek może upaść nisko Jeśli się biedzie opłacać to sprzeda wszystko A ty powiedz, kim byś był Gdybyś nie musiał ciągle uczuć kryć I powiedz, jakbyś żył Gdybyś nie musiał ciągle uczuć kryć I powiedz kim byś był Gdybyś nie musiał ciągle w życiu grać Dokąd zmierza ten świat? Powoli zaczynam się bać

Ulice o szczycie A w samym środku ja, sekundy gonią czas Wrzucam bieg, zamiera świat Przez deszcz widzę każdą zatrzymaną w ruchu twarz Wspomnień flesz razi mnie I czuję jak krew, zaczyna we mnie biec Nim nastanie noc Każdy wzrok i tak padnie na mnie, nic już nie odstanie się Chciałbym móc patrzeć tak, jak wy Nie widzieć tego, co we mnie tkwi Syreny tną horyzontu brzeg Przyszedł na mnie czas, obudzę się na raz Palcem grozi mi sam król Nie mogłem inaczej, przez Ciebie jestem tu W środku pękają struny chwil Pulsuje rzeka czerwienią moich win Gonię sam siebie I znów zamiera świat, nie jestem tutaj sam Chciałbym móc patrzeć tak, jak wy Nie widzieć tego, co we mnie tkwi Chciałbym móc wyjść z tych za ciasnych ram Dzisiaj ze sobą stanąć twarzą w twarz Rozpiera mnie wstyd Rozpiera mnie strach Czernieją myśli w strumieniu praw Biegnę przez noc, nie dogonią mnie Te dni już nie powtórzą się