Cztery Piweczka - Ich Troje

Raz były raz sobie cztery słonie Małe, wesołe, zielone słonie Każdy z kokardką na ogonie Hej – cztery słonie I poszły sobie w daleki świat Daleką drogę, w daleki świat Hej świeci słońce, wieje wiatr A one idą w świat Cztery słonie, zielone słonie Każdy kokardkę ma na ogonie Ten pyzaty, ten smarkaty Kochają się jak wariaty Płyną przez morza cztery słonie Małe, wesołe, zielone słonie Oj! Gwałtu! Rety! Jeden tonie Smarkaty tonie Na pomoc biegną mu wszystkie wnet Za trąbę ciągną go i za grzbiet I wyciągnęły z wody go Więc strasznie rade są Cztery słonie, zielone słonie Każdy kokardkę ma na ogonie Ten pyzaty, ten smarkaty Kochają się jak wariaty Szły przez pustynie cztery słonie Małe, wesołe, zielone słonie Wtem do jednego lew sie skrada Lew go napada! Na pomoc biegną mu wszystkie trzy Na lwa podnoszą swe ostre kły Oj zmyka zaraz groźny lew A one dalej w śmiech! Cztery słonie, zielone słonie Każdy kokardkę ma na ogonie Ten pyzaty, ten smarkaty Kochają się jak wariaty A gdy obeszły już świat cały To podskoczyły i się zaśmiały Trąby podniosły swe do góry I trąbią w chmury Hej łatwo obejść ten cały świat Gdy obok brata wędruje brat Cóż im uczynić może kto Gdy zawsze razem są Cztery słonie, cztery słonie Cztery słonie, zielone słonie Każdy kokardkę ma na ogonie Ten pyzaty, ten smarkaty Kochają się jak wariaty

Pani mi mówi, miłości nie ma Że miłość to opium, to opium dla mas A ja w Pani oczach widzę poemat Widzę poemat o dwojgu nas Widzę poemat zasnuty mgłą Błękitną jak Pani oczy Poemat jak baśń wyjęta z ksiąg Bo w Pani oczach obietnic moc Co zmysły mami i łudzi Bo sama Pani nie wierzy w to Co o miłości mówi Bo w Pani oczach obietnic moc Co zmysły mami i łudzi Bo sama Pani nie wierzy w to Co o miłości mówi Pani mi mówi, z miłością koniec Że miłość przeżytkiem, przeżytkiem już jest A ja w Pani głosie słyszę symfonię Słyszę symfonię na dwoje serc Słyszę symfonię na smyczków sto Zagraną na czułym tonie Symfonię zmysłową tak jak noc Bo w Pani głosie jest ciepła moc Co żar i namiętność budzi Bo sama Pani nie wierzy w to Co o miłości mi mówi Bo w Pani głosie jest ciepła moc Co żar i namiętność budzi Bo sama Pani nie wierzy w to Co o miłości mi mówi Pani mi mówi, z miłością już precz Z miłością precz, miłość to utrapienie A ja w Pani oczach widzę zgodę na grzech Widzę zgodę na grzech i grzechu odkupienie Widzę w tych oczach miłości głód Pulsują nim Pani skronie I choć z Pani głosu wieje chłód To Pani tym głodem płonie W tych oczach widzę tęsknotę, żal Że Pani już nic nie czeka A Pani przecież miłości brak Choć Pani przed nią ucieka W tych oczach widzę tęsknotę, żal Że Pani już nic nie czeka A Pani przecież miłości brak Choć Pani przed nią ucieka