Pou Na Ta Po - Vasilis Dimas

Μου λες πως είμαι δυνατός Και η καρδιά μου πέτρα Μα όσα μου 'κανες εσύ Καρδιά μου τώρα μέτρα Μέτρα τα βράδια τα ψυχρά Τα δάκρυα ένα ένα Τις μέρες μου που έφευγαν Κι εγώ χωρίς κανέναν Μα που να το πω πως μέσα μου ακόμα Για σένα πονάω που να το πω Πως πάλι μου λείπεις κι ας κλαίω γελάω Που να το πω Μα που να το πω πως όσα σου δείχνω Τα υπόλοιπα κρύβουν που να το πω Πως τρέμει η φωνή οι φίλοι σαν φύγουν Που να το πω Πού να το πω Που να το πω Μου λες πως δε ρωτάω πια Με τον καιρό τι κάνεις Αν σ' έκλεισε άλλη αγκαλιά Τον έλεγχο αν χάνεις Μου λες δεν υποφέρω πια Τις νύχτες πως κοιμάμαι Μα δεν ρωτάς αγάπη μου Τα όνειρα αν πονάνε Μα που να το πω πως μέσα μου ακόμα Για σένα πονάω που να το πω Πως πάλι μου λείπεις κι ας κλαίω γελάω Που να το πω Μα που να το πω πως όσα σου δείχνω Τα υπόλοιπα κρύβουν που να το πω Πως τρέμει η φωνή οι φίλοι σαν φύγουν Που να το πω Μα που να το πω πως όσα σου δείχνω Τα υπόλοιπα κρύβουν που να το πω Πως τρέμει η φωνή οι φίλοι σαν φύγουν Πού να το πω Που να το πω Που να το πω

Με την απουσία σου στον ώμο μου Μόνος έψαξα να βρω το δρόμο μου Μα στης φυγής σου τα άλυτα αινίγματα Με έπνιξαν τα δάκρυα σαν κύματα Κι όλο ρωτώ... Που να γυρνάς, που να σκορπάς Πως τα φιλιά σου δίνεις αυτά που εγώ σου είχα μάθει Που να γυρνάς, πως να κοιτάς τα ξένα μάτια πες μου Και δε σε νοιάζουν τα δικά μου πια Με τον εαυτό μου πάλι τα 'βαλα Που τις αντοχές μου δεν κατάλαβα Κι όσο εγώ επέμενα στο ψέμα μου Τόσο εσύ κυλούσες μες στο αίμα μου Κι όλο ρωτώ... Που να γυρνάς, που να σκορπάς Πως τα φιλιά σου δίνεις αυτά που εγώ σου είχα μάθει Που να γυρνάς, πως να κοιτάς τα ξένα μάτια πες μου Και δε σε νοιάζουν τα δικά μου πια Που να γυρνάς, που να σκορπάς Πως τα φιλιά σου δίνεις αυτά που εγώ σου είχα μάθει Που να γυρνάς, πως να κοιτάς τα ξένα μάτια πες μου Και δε σε νοιάζουν τα δικά μου πια

Un día 10 de Septiembre, De un domingo que paso, En el puerto Matamoros, Un velador lo mato. Dimas salió de Reynosa, En su carro preparado, A visitar a su amante, Así lo tenía pensado. Dimas y sus compañeros, En un cabaret tomaban Como les tenían miedo, Ya todos se preparaban. El velador temeroso, De que Dimas lo matara Mando llamar los empleados, Para que los desarmaran. Primero ha Daniel Cantú, La pistola le quitaron Y después a Cayetano, Que en le carro lo encontraron. A Dimas lo detuvieron, Cuando este iba a intervenir Por la espalda le pegaron, No lo dejaron salir. De pronto Miguel Valera, Su pistola disparo, De dos balazos certeros, El cráneo le atravesó. Adiós Reynosa querido, Orgullo de la frontera, Donde Dimas se paseaba, Con su pistola por fuera. Ya con esta me despido, Señores de esta región Aquí termina el corrido, Ya murió Dimas De León.