Śnij Życie - Beata Bartelik

Uparcie i skrycie Och życie kocham Cię, kocham Cię, kocham Cię nad życie W każdą pogodę Potrafią dostrzec oczy moje młode, niebezpieczną twą urodę Kocham Cię życie Poznawać pragnę Cię, pragnę Cię, pragnę cię w zachwycie Choć barwy ściemniasz Wierzę w światełko, które rozprasza mrok Wierzę w niezmienność nadziei, nadziei W światełko na mierzei Co drogę wskaże we mgle Nie zdradzi mnie Nie opuści mnie A ja szepnę skrycie Och życie kocham Cię, kocham Cię, kocham Cię nad życie Choć barwy ściemniasz Choć tej wędrówki mi nie uprzyjemniasz, choć się marnie odwzajemniasz Kocham Cię życie Kiedy sen kończy się, kończy się, kończy się o świcie A ja się rzucam Z nadzieją nową na budzący się dzień Chcę spotkać w tym dniu Człowieka, co czuje jak ja Chcę powierzyć mu Powierzyć mu swój niepokój Chcę w jego wzroku Dojrzeć to światełko które sprawi, że on powie jak ja Jak ja Uparcie i skrycie Och życie kocham Cię, kocham Cię, kocham Cię nad życie Jem jabłko winne I myślę, "Ech Ty życie łez mych winne, nie zamienię Cię na inne" Kocham Cię życie Poznawać pragnę Cię, pragnę Cię, pragnę Cię w zachwycie I spotkać człowieka Który tak życie kocha i tak jak ja Nadzieję ma...

Ej kwiatku, śmieszy mnie ten cały pęd Ej nie wiem już, co to grzech Oni mają na mnie haki Kurwa, jebać ich Żeby tutaj być trzeba się natrudzić Ja głupi przebiegłem tyle drogi Nie miałem nawet na szlugi Miałem tylko na pety Oni mieli fajne buty Dzisiaj mam te suki, mam te skoki, mam te fury Ale nie ma ciebie obok I to kurwa boli mnie Przepijam ten ból i krzyczę z wami refren Jestem co parę dni na jebanym zakręcie I kręcę tym syfem, jak w ruletce Moja szczęśliwa liczba wychodzi na teście Moje chore myśli, pojebane blizny Życie artysty, tak ciężko jest żyć z tym Moje chore myśli, pojebane blizny To życie artysty, tak lekko się żyje tym Mam długie minuty i wygórowane sny Nazywasz je z trudem Tak ciężko uwierzyć ci Jestem krzykiem, co budzi cię w nocy Krzyczy, bo obok nic kurwa Obok już nie ma nic kurwa Obok już nie ma nic Zawsze, gdy zostaje sam bawię się jak Rivera I mija piątek, niedziela A jedna z fal ma twoją twarz I wtedy nie chcę już szczęścia Bo w tym biznesie go nie ma Czy już tylko gonię hajs? Czy to ciągle jestem ja? Czy ma wolności czy niewoli smak? Nasze powietrze Moje chore myśli, pojebane blizny Życie artysty, tak ciężko jest żyć z tym Moje chore myśli, pojebane blizny To życie artysty, tak lekko się żyje tym Mam długie minuty i wygórowane sny Nazywasz je z trudem Tak ciężko uwierzyć ci Jestem krzykiem, co budzi cię w nocy Krzyczy, bo obok nic kurwa Obok już nie ma nic kurwa Obok już nie ma nic

Nie chciałem nigdy famy Nie chciałem czuć jej łez Nie chciałem widzieć mamy pełną smutku przez ten stres Nie chciałem z ojcem kosy Nie chciałem stracić brata Ani wyzywać siostrę, ulica to ta szmata Mój boże tracę czas na tyle negatywów Zamiast docenić to, co mam i nie czuć więcej wstydu Wracam do życia które znam, chronić swoich to mój wybór Powiedz tylko jedno Kto z nich miał tyle stylu? Stoję nad miastem tak jak Peter Parker W pajęczynie pełnej dziwnych afer A wasze brudy to pod wycieraczkę Tyle kłótni, że już głowa mała Król nędzników teraz zrobię hałas, stary teraz pora działać Z drzewa araucaris składam im kukiełki Voodoo Życząc im dużo zdrowia, dużo siana, wielkich cudów Ta, co roku puszczam tu najlepsze nuty Ale topka się nie przyzna bo ma resztkę dumy Jestem produktem otoczenia, nie produktem waszym To co tam ruchów masz z tych kaset ja poruszam haszem Nie kłócę z żadnym się, tym bardziej żadnym brudnym jazzem Ty tylko patrzysz na mój papier tak jak hieny z kasyn Nie chciałem nigdy famy Nie chciałem czuć jej łez Nie chciałem widzieć mamy pełną smutku przez ten stres Nie chciałem z ojcem kosy Nie chciałem stracić brata Ani wyzywać siostrę, ulica to ta szmata Mój boże tracę czas na tyle negatywów Zamiast docenić to, co mam i nie czuć więcej wstydu Wracam do życia które znam, chronić swoich to mój wybór Powiedz tylko jedno Kto z nich miał tyle stylu? Przepraszam bardzo, nie zagram więcej już koncertów Dla dwustu nerdów, którzy głodni są tych tłustych wersów Wypędziłem z swojej bani już tych lucyferków Tutaj w chuj cyferków, u nich puszki z Carrefour Jebię tych muszkieterów stojących pod budką z perłą Co po grudce ścierwa twierdzą że ci dupsko zerżną Wbijam w ten huk i nerwy, czas na złote czasy w życiu Na gołej klacie biżu Gdzieś na tropikalnym beachu To moje dziedzictwo Dziś Fiji zamiast Dom Pérignon Zamiast beefu, Filet Mignon Odbijam kurz z moich dresów Gucci Stan Smith moje tenisówki Ja palę blanty, a ty walisz z butli Nie chciałem nigdy famy Nie chciałem czuć jej łez Nie chciałem widzieć mamy pełną smutku przez ten stres Nie chciałem z ojcem kosy Nie chciałem stracić brata Ani wyzywać siostrę, ulica to ta szmata Mój boże tracę czas na tyle negatywów Zamiast docenić to, co mam i nie czuć więcej wstydu Wracam do życia które znam, chronić swoich to mój wybór Powiedz tylko jedno Kto z nich miał tyle stylu?

Słońce ogniem płonie, błogo płynie czas Powiedz, co lepszego mogło spotkać nas? Dźwięczą życia frazy, źródła bije moc Nie oślepia jasność, nie przygniata noc Choć demony czasem budzą się Niepokoją serca, myśli złe Z każdą chwilą wciąż przy dłoni dłoń Jedna podróż, jedna życia toń Życie jest muzyką, życie jest wygraną Póki nasze serca kochać nie przestaną Życie jest muzyką, życie jest wygraną Póki nasze serca kochać nie przestaną Opatula góry sino-biała mgła W zakamarkach duszy anioł serca gra (la-la-la) W głębiach naszych oczu ogień wciąż się skrzy Powiedz, czy to prawda, czy to nam się śni? Całe życie z Tobą tańczyć chcę I niech taniec ten nie kończy się Prócz zapachu modrzewiowych ścian Nic już więcej nie potrzeba nam Życie jest muzyką, życie jest wygraną Póki nasze serca kochać nie przestaną Życie jest muzyką, życie jest wygraną Póki nasze serca kochać nie przestaną Życie jest muzyką, życie jest wygraną Póki nasze serca kochać nie przestaną Życie jest muzyką, życie jest wygraną Póki nasze serca kochać nie przestaną Życie jest muzyką, życie jest wygraną Póki nasze serca kochać nie przestaną