W ziemi gwera rdza zeżera Oręż dziadzia oficera Szabla smętnie w pochwie drzemie Wspominając dawne plemię Hand-granaty – dar od taty Zawinięte pięknie w szmaty Marzą, leżąc na podeście Żeby się rozerwać wreszcie Masz gotowość i masz wolę Żeby jutro ruszyć w pole I przywalić z siłą gromu Tylko w mordę nie ma komu Trwoga, ludzie, wielka trwoga Trzeba nam wyznaczyć wroga Bo inaczej, Panie, Pany Same się powyrzynamy Ociepliła się historia Wszędzie miłość i euforia Nikt nikogo nie opluje Tylko cięgiem negocjuje Jakieś kurde konsensusy Interesy robią Rusy Drepcze Szwab przyjaźni mostem Już mu przeszło "Drang nach Osten" Czasem jakiś Osetyńczyk Wyjmie z szopy karabińczyk A świat robi się na bóstwo Wszędzie ruja i poróbstwo Trwoga, ludzie, wielka trwoga. Więc przed laskę marszałkowską Naród składa z wielką troską Apel - niech się w Sejmie ziści Podkomisja nienawiści Lecz nim dali to pod głosy Już targali się za włosy Więc chwilowo rada w radę Ustalilimy z sąsiadem Że od środy on mi wrogiem Do soboty ja mu mogę A w niedzielę, jak w niedzielę Spotykamy się w kościele Trwoga, ludzie, wielka trwoga.

Tak chciałabym, tak umiałabym Powiewną byc niby dym Królewna być, złote kwiatki rwać I trenować nowe miny, i przed lustrem stać Tak bym chciała damą być Ach, damą być, ach, damą być I na wyspach bananowych Dyrdymaly śnić O ho ho ho ho ho ho ho ho ho ho ho Nie mam serca do czekania Do liczenia, do zbierania Nie, mnie nie zrozumie pan Nie mam głowy do posady Do parady, do ogłady To zbyt opłakany stan Chce swój szyk jak dama mieć Jak dama mieć, jak dama mieć I jak moja ciocia Jadzia Z wrażliwości mdleć Nie mam serca dla sieroty Zgubionego wajdeloty Nie, mnie nie zrozumie pan To nie mój styl z musztardówki pić I z panem na wiare żyć Wolałabym na stokrotkach spać I trenować nowe miny, i przed lustrem stać Tak bym chciała dama być Ach, damą być, ach, damą być I na wyspach bananowych Bananówke pić O ho ho ho ho Nie mam serca do pilności Do piękności, do świętości To zbyt wyszukany stan Nie mam głowy do dyplomu Do poziomu, zbiórki złomu Nie, mnie nie zrozumie pan Damą być, ach, c'est si bon Ach, c'est si bon, ach, c'est si bon Tylko gdzie te, gdzie te damy Gdzie te damy są Z kochasiem gdzieś Poszły w siną dal Odfrunęły z królikami A głupiemu żal

W pewnym mieście, co leży gdzieś tam Między Szklarską Porębą a Gdynią Mieszkał pan, co się cieszył wśród dam Zasłużenie najgorszą opinią Trudno by się doszukać w nim zalet Za to wady rozwijał wytrwale Więc dziewczęta nie kryły też wcale Co myślą o takich jak on Mówiły mu, że łotr Mówiły mu, że drań Że takie byle co że tylko ręką machnąć nań Mówiły mu, "Idź stąd" Mówiły mu, "Ach ty!" Mówiły raz i sto Przez tyle, tyle dni Choć się trudno spodziewać po łotrze Że coś z prawdy do niego dotrze Że przeczuje, co jest w tym na dnie Że zrozumie, że wszystko już wie Mówiły mu, "Idź stąd" Mówiły mu, "Ach ty!" Mówiły raz i sto Przez tyle tyle dni Trzeba sił, żeby zmienić ten świat Skąd dziewczyna ma wziąć tyle siły? Słowa prawdy mówione od lat Może nawet by go odmieniły Tylko że on tak w oczy im patrzył Że robiło się jakoś inaczej I te słowa, co miały coś znaczyć To nagle znaczyły nie to Mówiły mu, że łotr Mówiły mu, że drań Że takie byle co Że tylko ręką machnąć nań Mówiły mu, "Idź stąd" Mówiły mu, "Ach ty!" Mówiły raz i sto Przez tyle, tyle dni I kto by się spodziewał po łotrze Że coś z prawdy do niego dotrze Że przeczuje, co jest w tym na dnie Że zrozumie, a zresztą kto wie Mówiły mu, "Idź stąd" Mówiły mu, "Ach ty!" I się zmieniło coś I potem za nim szły Mówiły mu, że łotr Mówiły mu, że drań Że takie byle co Że tylko ręką machnąć nań Pa-pa-pa-pa-pa Pa-pa-pa-pa-pa Pa-pa-pa-pa-pa Pa-pa-pa-pa-pa Pa-pa-pa-pa-pa Pa-pa-pa-pa-pa