W ziemi gwera rdza zeżera Oręż dziadzia oficera Szabla smętnie w pochwie drzemie Wspominając dawne plemię Hand-granaty – dar od taty Zawinięte pięknie w szmaty Marzą, leżąc na podeście Żeby się rozerwać wreszcie Masz gotowość i masz wolę Żeby jutro ruszyć w pole I przywalić z siłą gromu Tylko w mordę nie ma komu Trwoga, ludzie, wielka trwoga Trzeba nam wyznaczyć wroga Bo inaczej, Panie, Pany Same się powyrzynamy Ociepliła się historia Wszędzie miłość i euforia Nikt nikogo nie opluje Tylko cięgiem negocjuje Jakieś kurde konsensusy Interesy robią Rusy Drepcze Szwab przyjaźni mostem Już mu przeszło "Drang nach Osten" Czasem jakiś Osetyńczyk Wyjmie z szopy karabińczyk A świat robi się na bóstwo Wszędzie ruja i poróbstwo Trwoga, ludzie, wielka trwoga. Więc przed laskę marszałkowską Naród składa z wielką troską Apel - niech się w Sejmie ziści Podkomisja nienawiści Lecz nim dali to pod głosy Już targali się za włosy Więc chwilowo rada w radę Ustalilimy z sąsiadem Że od środy on mi wrogiem Do soboty ja mu mogę A w niedzielę, jak w niedzielę Spotykamy się w kościele Trwoga, ludzie, wielka trwoga.

W pewnym mieście, co leży gdzieś tam Między Szklarską Porębą a Gdynią Mieszkał pan, co się cieszył wśród dam Zasłużenie najgorszą opinią Trudno by się doszukać w nim zalet Za to wady rozwijał wytrwale Więc dziewczęta nie kryły też wcale Co myślą o takich jak on Mówiły mu, że łotr Mówiły mu, że drań Że takie byle co że tylko ręką machnąć nań Mówiły mu, "Idź stąd" Mówiły mu, "Ach ty!" Mówiły raz i sto Przez tyle, tyle dni Choć się trudno spodziewać po łotrze Że coś z prawdy do niego dotrze Że przeczuje, co jest w tym na dnie Że zrozumie, że wszystko już wie Mówiły mu, "Idź stąd" Mówiły mu, "Ach ty!" Mówiły raz i sto Przez tyle tyle dni Trzeba sił, żeby zmienić ten świat Skąd dziewczyna ma wziąć tyle siły? Słowa prawdy mówione od lat Może nawet by go odmieniły Tylko że on tak w oczy im patrzył Że robiło się jakoś inaczej I te słowa, co miały coś znaczyć To nagle znaczyły nie to Mówiły mu, że łotr Mówiły mu, że drań Że takie byle co Że tylko ręką machnąć nań Mówiły mu, "Idź stąd" Mówiły mu, "Ach ty!" Mówiły raz i sto Przez tyle, tyle dni I kto by się spodziewał po łotrze Że coś z prawdy do niego dotrze Że przeczuje, co jest w tym na dnie Że zrozumie, a zresztą kto wie Mówiły mu, "Idź stąd" Mówiły mu, "Ach ty!" I się zmieniło coś I potem za nim szły Mówiły mu, że łotr Mówiły mu, że drań Że takie byle co Że tylko ręką machnąć nań Pa-pa-pa-pa-pa Pa-pa-pa-pa-pa Pa-pa-pa-pa-pa Pa-pa-pa-pa-pa Pa-pa-pa-pa-pa Pa-pa-pa-pa-pa

Ona tu, a on tam Krucha miłość między nimi Głupi żart zrobił los Że rozdzielił właśnie ich Byli jak z rzeką brzeg Jak cytryny plaster i martini Choć co dzień dzwoni on Tylko listy pachną nim Na odległość kochać uczą się Na odległość pragną się przez sen Na odległość kochać uczą się Wypijmy za nich kroplę łez Byli jak dłoń o dłoń o Oddychali sobą i myśleli Oto są światy dwa Które odnalazły się Żyją tak jak za szkłem Los przed nimi kilometry ściele Jeszcze rok jeszcze dwa Spójrz tak szybko płynie czas Na odległość kochać uczą się Na odległość pragną się przez sen Na odległość kochać uczą się Wypijmy za nich kroplę łez Skrawki słów Resztki serc Rozbitkowie z różnych wysp Tylu ich jest Tyle nas jest Nieparzystych Nie wie nikt Na odległość kochać uczą się Na odległość pragną się przez sen Na odległość kochać uczą się Wypijmy za nich kroplę łez Wypijmy za nich kroplę łez