Nú legg ég þér í lófa - Schola Cantorum Reykjavicensis & Hörður Áskelsson

Gamall vinur minn var frægur um sinn Fyrir lög númer eitt sem höfðu dáleitt Flestar píur í landinu yngri en tuttugu og sex. Uns fjölmiðlarnir reyndu að stöðva hans frægð, þeim tókst það að lokum með talsveðri slægð En þvílíkt pex. Hann ræddi við þá um kærleik og frelsi til ásta, þá mannlegu kosti sem hann taldi skásta. Þegar hann las það allt á prenti Kom hann hissa til mín og á blaðið mér benti. Ég sagði víst flest það en þegar þú lest það þá virkar það alveg fatalt. Sem barnaleg þvæla, tóm vitleysa og stælar Samt sagði ég þeim þetta allt. En ég er ei svona, það ætl'ég að vona, ég meint það allt saman vel. Þeir spurðu mig frétta, ég sagði allt af létta, Mitt mannorð er brotið í mél. Lög hans hættu að seljast og hann fór að dvelja á hádegisbörum, varð á hvers manns vörum Fyrir lausmælgi þá sem að blöðin höfðu áður minnst á. Loks hann dróg sig í hlé, það var ekkert að ske, Hvergi vinnu að fá, enginn vildi hann sjá Ekki hann, frægan söngvarann. Þá sagð'ann: Ég stofna þá hljómsveit, við förum að spila, því ég þarf að koma svo mörgu til skila. Og hann aftur varð frægur og dáður, En þá kom öfundin upp sem að felldi hann áður. Hann sagði jú flest það en þegar þú lest það þá virkar það alveg fatalt. Sem barnaleg þvæla, tóm vitleysa og stælar Samt sagði hann þeim þetta víst allt. En svona er ekki, ég betur hann þekki, Hann meinti það allt saman vel. Þeir spurðu frétta, hann sagði alltaf létt þeir mannorð hans brutu í mél. Þeir spurðu frétta, hann sagði alltaf létt Ég las það í Samúel

Ég lifi í draumi, dregi hvergi mörkin Dags og nætur, sveiflast aðeins ósjálfrátt. Í hægum gangi, á fullt í fangi Með að finna það sem oftast reynist öfug átt. Það er líkt og ég sé laus úr öllum viðjum, Lentur hringsólandi á vegi miðjum. Ég lifi í draumi, dreg hvergi mörkin Dags og nætur, sveiflast aðeins ósjálfrátt. Ég lifi í tómi, tek engan þátt í Trylltum dansi fólksins allt í kringum mig. Aleinn á randi, veit að minn vandi Er að vera þar sem enginn getur áttað sig. Það er líkt og ég sé lagstur út í bili, Leitandi að bát á réttum kili. Ég lifi í tómi, tek engan þátt í Trylltum dansi fólksins allt í kringum mig. Ég lifi í veröld, veit ekki hvaðan Vindar þjóta, en þeir fara framhjá mér. Einskonar fangi á víðavangi Eða varnalaus gegn því sem er á meðan er. Það er líkt og ég sé lamaður af ótta, Líf mitt rennur burt á hröðum flótta. Ég lifi í veröld, veit ekki hvaðan Vindar þjóta, en þeir fara framhjá mér.