Mia Zografia (Live) - Demy

Όταν πεθάνω δεν θα 'χει φως, δεν θα 'μαι νέος και σουρωμενος Στην καρέκλα θα 'μαι καθιστός, μην με ρωτάτε από που το ξέρω Κανένας που αγάπησα δεν θα ζει και το τηλέφωνο δεν θα χτυπάει Μπορεί να ζήσω μία καλή ζωή αλλά η ζωή μου θα μου το χρωστάει Ήμουν στη 1η Δημοτικού σ' αυτή τη ανάμνηση πάμε πάλι Η κούνια χτυπά το δόξα πατρί, κλειστό παιδί με ένα ανοικτό κεφάλι Πρώτου το ξανακλεισουν οι γιατροί, πρώτου με κεντησουν με ράμματα Μες το κρανίο μου βάλαν μολύβια και ένα σακουλάκι με γράμματα Η μάνα μου έχει μόνο δύο παιδιά, εμένα με γέννησε η μουσική μου Θα ακούσω την λουπα για δυο λεπτά μετά θα γυρίσω στην φυλακή μου Αφήνω τις λέξεις να φύγουνε, να κάνουνε κάτι ομορφότερο Κι από όσες λέξεις επιστρέφουν γράφω αυτές που με τρομάζουν περισσότερο Μετά το live στο AirBnb όλα τα αδέρφια μου μαζεμένα Τους πιο πολλούς είχα να δω καιρό, μα σήμερα είναι όλοι εδώ για μένα Θα βγάλω μια φωτο αναμνηστική, μα η εικόνα το νόημα έχασε Γιατί το καρέ δείχνει μόνο χαρά μα στ' αλήθεια ο πόνος μας έφτιαξε Σαν τα ξύλα που χορεύουν στην φωτιά Σαν τα φύλλα που παλεύουν στον βοριά Δεν μπορώ να ησυχάσω Δεν μπορώ να ησυχάσω Δεν μπορώ να ησυχάσω Πόλη κρύα μαγεμένη και παλιά Μα τα μάτια της σαν να 'ναι είναι ζωγραφιά Δεν μπορώ να τα ξεχάσω Δεν μπορώ να τα ξεχάσω Δεν μπορώ να τα ξεχάσω Ήμουν στην 4η Δημοτικού κι η μπάλα μου χάθηκε μες τα αγκάθια Η φύση μου παίρνει ότι αγαπώ και αφήνει στο σώμα μου δυο σημάδια Το ένα από αυτά είναι ακόμα εκεί, θα μείνει στο δέρμα ώσπου να πεθάνω Θυμίζει πως άξιζε η στιγμή, πως κάτι κερδίζω όταν κάτι χάνω Παλεύω τον ήχο του ρολογιού Όπως παλεύω με το κάπνισμα Που κάτι κέρδισα όταν το 'κοψα Μα και κάτι κέρδισα όταν τ' άρχισα Και αυτός ο κανόνας ισχύει παντού Εκτός απ' τις μέρες που βλέπω πάνω Που μαύρα φορώ και παραμιλώ γιατί δεν κερδίζω εκεί μόνο χάνω Αγόρασα ρούχα φανταχτερά, αγόρασα δέκα χιλιάδες χάντρες Να κάνω μια βόλτα στην αγορά και να μ' αγαπήσουν γυναίκες και άντρες Με ρώτησες πως νιώθω για όλα αυτά Γιατί έχω αυτό που κάνεις δεν έχει Και σου 'πα "καλά" μα νιώθω κενό γιατί η πληγή μου ακόμα τρέχει Ακόμα το τραύμα δεν έχει κλείσει, καμία θεραπεία δεν με έχει πείσει Κανένας πλανήτης δεν με χωρά, καμία κοινωνία να με κρατήσει Κανένας μου στίχος δεν μ' αγαπά απλά με νοικιάζει για να μιλήσει Και αφού ξεκινάμε από άλλη αρχή μόνο στο αντίο είμαστε όλοι ίσοι Σαν τα ξύλα που χορεύουν στην φωτιά Σαν τα φύλλα που παλεύουν στον βοριά Δεν μπορώ να ησυχάσω Δεν μπορώ να ησυχάσω Δεν μπορώ να ησυχάσω Πόλη κρύα μαγεμένη και παλιά Μα τα μάτια της σαν να 'ναι είναι ζωγραφιά Δεν μπορώ να τα ξεχάσω Δεν μπορώ να τα ξεχάσω Δεν μπορώ να τα ξεχάσω

Μόνο μια φορά Κρίμα στη χαρά Κάπου κοιταχτήκαμε Μετά ερωτευτήκαμε Κι ύστερα βρεθήκαμε Άλλη μια φορά Πρώτη μου φορά Σε θολά νερά Έμαθα κολύμπι Και πώς λεν το "γιαχαμπίμπι" Πρώτη μου φορά Μόνο μια φορά Έκλαψα για σένα πικρά Κι ύστερα κανόνισα Και δε σου τηλεφώνησα Ούτε μια φορά Κι ύστερα κανονισα Και δε σου τηλεφώνησα Ούτε μια φορά Μόνο μια φορά Κρίμα στη χαρά Θα 'ρθουνε κι οι φίλοι μου Να μάθουν το ρεζίλι μου Μάτωσα τα χείλη μου Άλλη μια φορά Μόνο μια φορά Φτάνει σοβαρά Η καρδιά του ανθρώπου Να βρεθεί στο επί τόπου Λιώμα φανερά Μόνο μια φορά Έκλαψα για σενα πικρά Κι ύστερα κανονισα Και δε σου τηλεφώνησα Ούτε μια φορά Μονο μια φορά Έκλαψα για σενα πικρά Κι ύστερα κανονισα Και δε σου τηλεφώνησα Ούτε μια φορά Κι ύστερα κανονισα Και δε σου τηλεφώνησα Ούτε μια φορά