از نوجووني تنم ميداد بو سيگار آرزوم اين بود برم تو ديوار شب تا صبح طي مشيد رو بيتا شعرام گرافيتي بشه رو ديوار آرزوم بود آرزوم بود آرزوم پام رفت تو پوتينام بزنم بيرون ولي حال خوب كو حال خوب كو حال خوب زدم بيرون بالا سرم آسمون ، دود تو سينم پر راهمون كور گير كردم تو باتلاق آسفالت جاي عبور خيابون ميده به كی شانس حضورو؟ نميرفت تو گوش مردم كار دلی كسشعرم بدی تحويل خفنه اگه داري سابقه ای اينا كه ميخواي بشنوی واقيعن نبودن حادثه ای سر چهار راه صفا با حال مال خراب از يه بچه كار ، خريدم فال معنيه داخلش حقيقت داشت تو معنيش زده بود سيكتير وقتي چيزي تو جيب نی كل زندگي ميدويی واسه پول آخرش هيچيی زدم زير ميز درس تو روازيي كه بودم توي كينه غرق كلمو كج كردم سمت بازار چون زن آيندم ميگفت بايد پر باشه جيب مرد يه چند ماه كردم حمالی خرج كنم كش پا بيت من جون ميكندم كه شنيده شم اونا معروف ميشدن با خوندن از در دافی پس از ما چي انتظار داری دايی مفت دل نميده به كسی قصابی وقتي شعرامو ميگفتم تو پارك منطقه دوازده شهرداری اون موقع ها تازه پشت لبم سبز بود سيگارو ميزدم غلافی نه حوصله پيشرفت داشتم نه حوصله لش طی کردن ناخونام به گا رفت از حرص تيريپ كونت پارس اگه موقع ارادت داشتن بد باشه لحنت يه چي بدتر از بد كم كم اونا كه دورم بودن رفتن عقب ولي لحنم عوض نه نشد اوضاعم سخت تر قبل به بگايی سلام ميداد شصتم فقط يه ردی نميكنه تمدنو كسشعرو با عشق اين جنگل عوض

همه حقيقتم جرمه طبيعتم جرمه وقتي بوده مولد عقيدمم عقده شكل ميگيرن آدما تو جووني ٣ نقطه وقتي آغاز بازه از اول عين پايان روبان رسيدن به ته خط همون اول ببرش ميگن همه حرفاي من جرمه همه اشكاي من جرم وقتي دواي هر كشته ، بوده نداي هر جمعه آدما يا زندگی ميكنن يا زنده ميشن رد خطرناك تر از پامه ، چشمه بي حركت وقتي خيره قصه ميگم يعني غم ميشنوي رفيق از جنس سينم من افتخارم بوده جرم اگه يه خونبها ايرانو ميكنه عوض من ميدم كل خونشو اين يبار بيار با من تو كف کوچه ها روحتو چشاتو ببند من ميدم كل پولشو اينورا خوشبختي جرمه حرفاي نزده ميشه اوقات مقتضي گم عيان مفبري عرف ميزنه رو امثال من برچسب مشتري من تو سنت رشد كردم تو دامن مذهب و فرهنگ رفتم از خونه در گم شدم توي خيابون هفت رنگ همه ميگفتن بچم همه ميگفتن برگرد ولي اگه يه روز برگردم دوباره ميشنوي رپمو من زاده شدم رپ كن شم نبوده دستم حتي وقتي وسط خيابونا رپ ميكردم خدا بهم ميزد لبخند ميگن رپ كردن جرمه من حرفام گلولس اسلحم پر من تو محدوديت آذر شدم بيا جلو منو عاشق دستبندم كن(x2) دستم خالي بود عين دلم مشتم پر با قلم شدم رفيق و خالي بودن ميگف حكمم كن زدم كف كوچه پرسه جدولا ميگن ماييم شريك حرفت شدم همون بچه لجبازي كه قراره از قبيله طرد شه كف كوچه هاي تهران بدون نقشه تو بازار پياده رو تندرو ميانه رو فهميدم شعره كه ميمونه مگه زندگي من جز آذر چي داره خب؟ من واسه علي رپ ميكنم اگه نشيديد جرمو به فلان بز من ميام از جايي كه ميشه غروب در به در تو آسمون شهر من واسه همه دلگير واسه آذر وقت جنگ به ساز زندگي كردم رقص مرگ اتاقو شيكوندم پنجرش تنها رفيقمه حنجرس كه ميشه زبون درد من توی تضاد با محيطم اينارو نميخونم بگي ايوال داري سعي نكن مث من باشي چون من همه حقيقتم جرمه طبيعتم جرم من يه رپ كنم حتی وظيفمم جرمه تو اجتماعي كه همه كف جيبن من شل كردم هر چي تو قلبم بود سر کیسشو مهم اينه نوع نگاهو چطور ببینی من ديدم اشك ديدن فقط گله كه ميدونه طعم چيدنو دل خالي كه ميدونه سر كشيدنو باله ميدونه پر كشيدنو ميگن رپ كردن جرمه من حرفام گلولس اسلحم پر من تو محدوديت آذر شدم بيا جلو منو عاشق دستبندم كن(x2)

يه روز ميرم از اين شهر ميرم يه جا كه آدما با هم ديگه غريبن منو نميشناسن كسيو پيدا نميكنن شبيه من با همه فرقي داره مسيرم يه روز ميرم چون خيلي دلم واسه رضا تنگه بزار بگن جا زد كار آدماي اين شهر قضاوته جاي خدافظي تنها چيزي كه ميشه نصيبم يه نگاه چپه زندگي همينه دوتا خوشي لا هزارتا كثافطه يه روز ميرم ايران بايد نظافت شه از امثال منه زباله بشه پاك يه روز ميرم عشق و زباله اس که ميمونه لاي قصه ها يه روز ميرم با همه بشم بي حساب حتي اگه چيزي نموند تو حسابم يه روز ميرم چون پولام عاشق كير گاون تو اتاقم كز ميكنم يه گوشه بالاخره يه روز ميرم ،چون پروانه ها ميان از پيله ها در يه روز ميرم چون همون روزي كه به دنيا اومدم زده بودم سيم آخر واسم مهم نبوده چي مونده برام؟ مهمه واسه بعد خودم چي بزارم يه روز ميرم چون مثه شخصيتم همه موندنام زير پامن يه روز ميرم با همه بي حساب شم رپو عشق است نبودم آدم كينه ها من يه روز ميرم يه جا كه نفس باشه چون اكسيژن نموند واسه ريه هام(x2) من كه چيزي نشد عايدم آدما با اخلاقم حال نميكردن قالبا دنبال مسيرم بشم دوست با همه ولي شدم راه به در يادم مياد سال ٩٥ منمو رپمو رپ اگه جز رپ كردن كاره ديگه كردم غلط كنم يه روز علي رفيقم كه ديد از بي پولي دست آذر از رپ كشيدس گفت پاشو بيا دستتو بگيرم رفتيم ميدون ونك اون ميزد سه تار پول جمع كنه واسه رپ كردن من ولي تهش شد هفتاد هزار يه روز ميرم چون نكردم جبران براش چون دستم نرسيد كمكش كنم موقع افتادناش اره يه روز ميرم چون دنيا رو نكردم جايي بهتر من يه زبالم رپكنم كاره من داره پيگرد اره يه روز ميرم موندنو خوردن همه بلدن رفتنو عشق است يه روز ميرم همه كارايي كه خوندم و بيرون نيومد تومور علي شير كنه شايد يه روز رفتم همونجايي كه بفهمم كي بودم من يه روز ميرم با همه بي حساب شم رپو عشق است نبودم آدم كينه ها من يه روز ميرم يه جا كه نفس باشه چون اكسيژن نموند واسه ريه هام(x2)

اون و خانواده كردنم هيت كف كوچه هاي تهران ميشه قلبم شعر اينا واقعي ان حتي اگه باشه چين گردنم فيك هموني كه دادي بم كادو گفتي نگهش دار باشه رو قلبت گفتي غصمو بخور گفتم حله ولي خوردم رو دس كه شايد يه پيرمرد كسشعر باشه رفتارم ولي توم كودكه عيب ني يادته؟ من همون ردي ام كه با تيبا كف صدر مينداخت با c200 جيغ ميزدي صدا موزيك زياد داد ميزدم چيزي نيس بزار از لحظه ببريم لذت ما كه تو جيبمون بيليط ني تو هموني كه دادي به يه زباله ارزش اوني كه بعد من مياد معتاد تنته نه معتاد قلبت مترسيد آذر دم در خونشون آفتابي شه همرو به اسم تو ميزنم صدا همون روز كه بگيرم آلزايمر كي ميكرد باور؟ كه آدما از پيش هم ميرن راحت كي ميكرد باور گذر ٧ سال انگار ٧ ثانيس نميشم آفتابي تو روت ولي قول ميدم تو شباي تاريكت مهتابي شم كي فكرشو میکرد آذر دیس لاو بخونه تو عاشق گربه اي بعيد بدونم آذر ایران بمونه كي ميكرد باور كه اين دوتا واسه خونه بخت بيليط ندارن از يه ور فشار پول و خانواده از يه ور قلبي كه رو به راهه ميشد جنگيد از صب كف بازار بودم، شبا ميشد خنديد لاي جمعا تفريق واسه همينه ميكوبه الان ضرب كيك باورم ميشد ميشه با تو توي موجا رقصيد شايد فيسم نداره تعريف ولي من پات بودم قلبي اصن خاکتم اصن کفشت حيف الان شدم را به در كص خوار رابطم رپ و تورو كردم چال تو قلبم به تو كه نرسيدم به رپم نرسم كه آبروم رفتس كي ميكرد باور؟ من ميپرستيدمت كفر نميگم اگه خرجتم كردم افتخارش باشه مفت جيبم اون و خانواده كردنم هيت كف كوچه هاي تهران ميشه قلبم شعر اينا واقعي ان حتي اگه باشه چين گردنم فيك

بيا حرف بزنيم منو اين تنهايی عقده ايي كرده تموم هيجاناتم مفت پيرهنت واقعا ميپرسمت كفر نميگم هر روز ميشم از دنده ي خلاص بيدار از ماشينم شده بيشتر خلافيام ميدم دندرو معكوس حتي اگه پيگیرم كلان بياد بيا يه چند خط تكست بديم آذر كه آذره تو دلت ميخواد بشی مثه كی؟ اينا قصه نيس بيا حرف بزنيم شايد اگه ندادي پا بم نمياد از من خوشت ولي بازيتو آذر بلد شده اگه مال من نباشي خوب دلش تنت كفن كنه ميگيرم من از تو حس روزام به جهنم بدل شده تورو ميكشم تو خودم اونقدر كه تو ريم نفس گمه يه جور رفتار ميكنم ميگن آذر احمق شده من رسميه سيسم خودش بايد ظاهر شه لشی و تنم كنه انگار دمودم سنتی قديمی خودش بايد ظاهر تغييرو تنم كنه يهو ببينم ، بگن ع اين عوضيه عوض شده رپ و تورو كردم چال تو قلبم به تو كه نرسيدم به رپم نرسم كه آبروم رفتس خيلي چيزارو دادم آسون از دست اگه نرسم بت بوسه ميزنم به چهار گوشت پس اگه نرسم بت بوسه میزنم یه روز به چارگوشت پس قصمونو شنيدن خيليا منو ديدن گفتن بچتون كي مياد غروب جهان خيابونا حالام عشق و زباله اگه نفهميدی چي شد همخوانو متر كن دوباره رابطه ي من و تو بد وقتی تنهامون گذشتن همه كلا منو عقلم ميكرد مجبور به درآمد تو ميگفتی بايد شلوار دنيارو درارم هر روز از صبح سر کار بودم ولي قلبم با ضربآهنگت ميزد هماهنگ حالا در تلاشم بهت باشه حواسم رو كنم هرچي كه هس توي توانم منو شعر نو نميگرفت گردن حتی تو فكر كتاب نوشتنم رفتم يه چی ميچرخيد كف شهرم دنبالش بودم بگيرمش نميدونن چقد زحمت كشيدم كه دستاته دستم حالام اينجام واسه گوشا اسباب زحمت واسه همه پوله سرمايه،من نه اخلاق گندم گرمای قلبم تو و يه ليوان چايی تنها رفيقم كه فروخته ميشه بهش اشكاي من نقد رپ و تورو كردم چال تو قلبم به تو كه نرسيدم به رپم نرسم كه آبروم رفتس خيلی چيزارو دادم آسون از دست اگه نرسم بت بوسه ميزنم به چهار گوشت پس اگه نرسم بت بوسه میزنم یه روز به چارگوشت پس

از هر زباله اي زباله ترم از شلوار پام بگير رفیق تا كلاه سرم بيمارم دچار ورق معتاد قلم اينا ميگن موزيكاي مردمي از فحشا بهترن خب ،توم نميدادي فحش تا وقتي باراباسه دنبالت نكرد تاريخ رپفاسي نيس محتاج سند يا اسكار ادب سر بزن به كوچه ها میبینی رپ كنا از شما افتاده ترن من يه زبالم عين همكارام نصف شهر با مان نصفشم با تانك ، در خونشون نبوديد با ما بودن اجاره ميدم به اونا كه رپو دوس دارن بالا خونم من يه زباله بازيافت نشدني كر و كثيف از نظر ظاهري نه از نظره اينكه ميديم رپو ترجيح زنگ تفريح بود زنگ شعر گفتن از سر عشق مفبر شدم سرنوشت ، گفتن جات رو زمين ني توم عين همكارات مريضي عجيبي با ما غريبي ، كريهي ولي موزيكي نشنيدن به اين تميزي از نظر حكومتا هممون زنديقيم نداريم فرق براشون با كشميري وقتي ميخوني رپ انگار داري به بچشون جنس ميدي من يه طلام عين نفت به ما بنده جنس شهر ولي با اين حال مارو ميبينن به چشم ترس من يه رپ كن سادم آلاخ وليعصر يه دهه هفتادي كه تا حالا كاباره نديدم ولي خيابونا بدتر از صدتا جنده خونس اگه نديديشون رفيق رادارات ضعيفن از طرف همون جوون دم بخت سر خر ، يا ٣ تا نقطه كم و زياد از طرف اوني كه ول سطح شهر از طرف هممون من يه آشغالم خيابون به ما سربزن