Κι οι περισπούδαστοι πισωπατήσαν. Στης ντροπής τα έδρανα καθίσαν, να μιλήσουν, τάχα, να κρυφτούν. Κι όμως να κι ανδρειωμένοι τα φτερά ανοίξαν στις κερκόπορτες μπροστά σταθήκαν και βροντοφώναξαν ξανά: "Μολών Λαβέ". Δεν είναι μύθος μη γελιέστε, στις μέρες μας χαθήκατε μα δεν ξεχνιέστε σε τούτους τους άμοιρους καιρούς. Εκείνο το πρωί λες και δεν ήθελε να ξημερώσει κι η μέρα φοβότανε λες και δεν ήθελε ο ήλιος ν'ανατείλει να μη δει το κακό που ερχότανε. Τα πουλιά λουφάξαν στις φωλιές τους αισθανθήκαν το μεγαλο κακό τις χιλιάδες ανάσες και μεμιάς των σοφών τα χαρτιά τα τυλίξανε πύρινες γλώσσες. Αστραπές και βροντές χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου. Λυσσασμένα σκυλιά να ξεσκίσουν ξανά θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου. Αστραπές και βροντές χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου. Λυσσασμένα σκυλιά να ξεσκίσουν ξανά θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου. Πατρίδα μου αγαπημένη ποιά κατάρα σε βαραίνει πόση ερημιά. Τα παιδιά σου διαλεγμένα σ' ενα θάνατο ταγμένα μές' τη μοναξιά. Πατρίδα μου ... Που είστε παλικάρια? Εκείνο το πρωί λες και δεν ήθελε η αυγή να φέρει για το χάραμα χρώματα λες και δεν ήθελε ο ήλιος να προσφέρει να μη δούμε το αίμα στα σώματα ουρλιαχτά που φωνάξαν "ΑΕΡΑ" θα θυμόμαστε εκείνη τη μέρα τη χαμένη πατρίδα. Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες. Αστραπές και βροντές χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου. Λυσσασμένα σκυλιά να ξεσκίσουν ξανά θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου. Αχ Ελλάδα λυπημένη έρημη και δοξασμένη πόσο σ' αγαπώ Οι ήρωες που μας ζητάνε να μη δώσουμε να φάνε κι άλλο μέρτικο. Πατρίδα μου ... Παλέψαμε, δώσαμε μάχες, τις κερδίσαμε. Στης κορφής της γνώσης, ναι σταθήκαμε. Κι ήτανε τότε που πάνω μας πέσαν βάρβαροι

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα που τα 'ντυνε με φύλλα η καρδιά και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα Δεν έκανα ταξίδια μακρινά οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας Δεν έκανα ταξίδια μακρινά ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Δεν έχει ο δρόμος μου σκιά να ξαποστάσω Όνειρο να σταθώ Δεν έχει τέλος να το δω, και να σωπάσω Χαρά να δροσιστώ Η ζωή μου βήμα πίσω και μπροστά Πρώτα είναι το θύμα, ο φονιάς μετά Η ζωή μου πέτρα σε βαθύ γκρεμό Κι όμως λέει η ψεύτρα πως θα σηκωθώ Δεν ξέρει ο άνθρωπος τι δεν τον περιμένει Και ονειροπολεί Στήνει παγίδες μοναχός και μέσα μπαίνει Για μια ελπίδα ζει Η ζωή μου βήμα πίσω και μπροστά Πρώτα είναι το θύμα, ο φονιάς μετά Η ζωή μου πέτρα σε βαθύ γκρεμό Κι όμως λέει η ψεύτρα πως θα σηκωθώ

Τόσους όρκους είχα δώσει δίπλα σου να μη γυρίσω τώρα όμως που σε βλέπω τώρα εγώ τους παίρνω πίσω και τα μάτια σου κοιτάζω που είναι υγρά και λυπημένα και που υποφέρουνε για μένα με πιάνουν οι ευαισθησίες μου όταν σ' αντικρίζω και βγαίνουν οι αδυναμίες μου και τότε εγώ δακρύζω με πιάνουν οι ευαισθησίες μου όταν σε κοιτάζω και βγαίνουν οι αδυναμίες μου και τότε σ' αγκαλιάζω και το ίδιο λάθος ξανακάνω τον έλεγχό μου ξαναχάνω στην αγκαλιά σου ξαναπέφτω σου ξαναδίνομαι κι ότι θες γίνομαι και το ίδιο λάθος ξανακάνω τον έλεγχό μου ξαναχάνω στην αγκαλιά σου ξαναπέφτω σου ξαναδίνομαι κι ότι θες γίνομαι... ήμουν αποφασισμένη μόνη μου να συνεχίσω μια καινούργια αρχή να κάνω δίχως να σ' υπολογίσω μα γυρνάς και λες συγγνώμη με τα μάτια βουρκωμένα κι η ζωή σου ότι κρέμεται από μένα με πιάνουν οι ευαισθησίες μου όταν σ' αντικρίζω και βγαίνουν οι αδυναμίες μου και τότε εγώ δακρύζω με πιάνουν οι ευαισθησίες μου όταν σε κοιτάζω και βγαίνουν οι αδυναμίες μου και τότε σ' αγκαλιάζω και το ίδιο λάθος ξανακάνω τον έλεγχό μου ξαναχάνω στην αγκαλιά σου ξαναπέφτω σου ξαναδίνομαι κι ότι θες γίνομαι και το ίδιο λάθος ξανακάνω τον έλεγχό μου ξαναχάνω στην αγκαλιά σου ξαναπέφτω με πιάνουν οι ευαισθησίες μου όταν σ' αντικρίζω και βγαίνουν οι αδυναμίες μου και τότε εγώ δακρύζω με πιάνουν οι ευαισθησίες μου όταν σε κοιτάζω και βγαίνουν οι αδυναμίες μου και τότε σ' αγκαλιάζω και το ίδιο λάθος ξανακάνω τον έλεγχό μου ξαναχάνω στην αγκαλιά σου ξαναπέφτω σου ξαναδίνομαι κι ότι θες γίνομαι και το ίδιο λάθος ξανακάνω τον έλεγχό μου ξαναχάνω στην αγκαλιά σου ξαναπέφτω σου ξαναδίνομαι κι ότι θες γίνομαι.

Πάντα έβρισκες το τρόπο Και δεν άφηνες να είναι Τα μάτια μου θλιμμένα Όπως σήμερα που βρήκα τριαντάφυλλα σε όλο το σπίτι σκορπισμένα Πάντα έβρισκες το τρόπο Να μου δείχνεις νύχτα μέρα Πως για σένανε θα είμαι και το άλφα και το ωμέγα Πάντα έβρισκες το τρόπο Να μου δείχνεις νύχτα μέρα Πως για σένανε θα είμαι και το άλφα και το ωμέγα Δώρο θεού για μένα Είσαι στη ζωή μου Είσαι παντού στο σώμα Αίμα μέσα στο κορμί μου Δώρο θεού για μένα Να σε συναντήσω Πες μου αυτό το δώρο Δε θα μου το πάρεις πίσω... Πάντα ήξερες τι θέλω Και δε δίστασες τα πάντα Για μένα να διαλέξεις Πάντα έχεις ένα λόγο Και τα δυνατά μοναχά Για μένα να τα αντέξεις Πάντα έβρισκες το τρόπο Να μου δείχνεις νύχτα μέρα Πως για σένανε θα είμαι Και το άλφα και το ωμέγα Πάντα έβρισκες το τρόπο Να μου δείχνεις νύχτα μέρα Πως για σένανε θα είμαι Και το άλφα και το ωμέγα Δώρο θεού για μένα Είσαι στη ζωή μου Είσαι παντού στο σώμα Αίμα μέσα στο κορμί μου Δώρο θεού για μένα Να σε συναντήσω Πες μου αυτό το δώρο Δε θα μου το πάρεις πίσω

Ήμουν στη ζωή σου Κάτι σαν θρησκεία Τώρα αν φύγεις θα 'ναι Ιεροσυλία Σκέψου ξανά Πιο καθαρά Τι πας κάνεις Τη γροθιά κάνω εγώ σιδερένια Την ψυχή σαν την πέτρα σκληρή Για ν' αντέξω την πίκρα που πήρα Όταν μου 'πες πως φεύγεις εσύ Δεν ζητάω από σένα συμπόνια Ούτε θέλω να με λυπηθείς Μόνο λίγο πριν φύγεις ζητάω να σταθείς Και να θυμηθείς Ήμουν στη ζωή σου Κάτι σαν θρησκεία Τώρα, αν φύγεις, θα 'ναι Ιεροσυλία Ήμουν στη ζωή σου Κάτι σαν θρησκεία Τώρα, αν φύγεις, θα 'ναί Ιεροσυλία Έλα τώρα πίσω Γύρισε πίσω Τον πόνο που έχω Να σταματήσω Και έλα τώρα πίσω, Γύρισε πίσω Να σ' αγκαλιάσω Να σε φιλήσω Βάζω στοίχημα τώρα μαζί σου Για όσα κανείς και όσα μου λες Κάθε βράδυ που θα 'ρχεται θα 'χεις πολλές Τύψεις κι ένοχες Ήμουν στη ζωή σου Κάτι σαν θρησκεία Τώρα, αν φύγεις, θα 'ναι Ιεροσυλία Έλα τώρα πίσω Γύρισε πίσω Τον πόνο που έχω Να σταματήσω Κι έλα τώρα πίσω Γύρισε πίσω Να σ' αγκαλιάσω Να σε φιλήσω Σκέψου ξανά Πιο καθαρά Τι πας να κάνεις Κι έλα τώρα πίσω Γύρισε πίσω Τον πόνο που έχω Να σταματήσω Κι έλα τώρα πίσω Γύρισε πίσω Να σ' αγκαλιάσω Να σε φιλήσω Πίσω

Πάντα σε μένανε Το θύμα παριστάνεις Κι άλλη δε θα 'κανε Μου λες αυτά που κάνεις Τώρα που σου ζητώ Αγάπη να μου δώσεις Μου λες ότι γι' αυτό Διπλά θα με χρεώσεις Δε ζήτησα από σένανε να σώσεις Την ανθρωπότητα Αγάπη ζήτησα μόνο να δώσεις Και τρυφερότητα Δε ζήτησα από σένανε να σώσεις Την ανθρωπότητα Αγάπη ζήτησα μόνο να δώσεις Και τρυφερότητα Πάντα τον ήρωα Σε μένα παριστάνεις Και μεγαλοποιείς Συνέχεια αυτά που κάνεις Τώρα λοιπόν ζητώ Αγάπη να προσφέρεις Μα τον κατακλυσμό Και πάλι εσύ θα φέρεις Δε ζήτησα από σένανε να σώσεις Την ανθρωπότητα Αγάπη ζήτησα μόνο να δώσεις Και τρυφερότητα Δε ζήτησα από σένανε να σώσεις Την ανθρωπότητα Αγάπη ζήτησα μόνο να δώσεις Και τρυφερότητα Δε ζήτησα από σένανε να σώσεις Την ανθρωπότητα Αγάπη ζήτησα μόνο να δώσεις Και τρυφερότητα Δε ζήτησα από σένανε να σώσεις Την ανθρωπότητα Αγάπη ζήτησα μόνο να δώσεις Και τρυφερότητα