Απ' όλες τις γυναίκες των φίλων μου Ποια είναι η πιο αγγελική; Ποια του κρατάει το χέρι πάντα στην καρδιά; Ποια τον ακούει απ' όλες πιο προσεκτικά; Ποια όταν μαζί του διαφωνεί κάνει καλά Και ρίχνει και σε μας καμιά ματιά; Δεν είναι η γυναίκα του Μηνά Ούτ' η γυναίκα του Ιωσήφ Του Δημητράκη, του Θανάση, του Αλέξη, του Κοσμά Δεν είν' του Σπόγγου Ούτε του Παπαδάκη, ούτε του Κώστα Ρόκκου Ούτε του Γιάννη του τενίστα ή του χαμένου του Βουρνά Είν' η γυναίκα του Πατώκου Απ' όλες τις γυναίκες των φίλων μου Ποια τον φροντίζει πιο καλά; Ποια μαγειρεύει μόνο συνταγές κρυφές; Ποια υφαίνει τις νυχτερινές του φορεσιές; Ποια του χορεύει με παλιές μας μουσικές Και ρίχνει και σε μας κλεφτές ματιές; Δεν είναι καμιά πλατινέ ξανθιά Ούτε κανένα κοκαλιάρικο μοντέλο Ούτε φοιτήτρια μ' αρβύλες και γυαλιά Δεν είν' σαν τη Ροζίτα Σώκου Σα φελάχα του Μαρόκου Δεν διαθέτει μουστακάκι όπως η κυρία Λουκά Είν' η γυναίκα του Πατώκου Απ' όλες τις γυναίκες των φίλων μου Ποια είν' η πιο εμπνευστική; Ποια βγάζει αστράκια απ' τη σκληρή τη μοναξιά; Και μελωδίες από τα χείλια τα σφιχτά; Ποια εγκυμονεί τα ομορφότερα μωρά Και ρίχνει και σε μας καμιά ματιά; Δεν την εξέρουν στα περιοδικά Δεν είναι η Όλιβ του Ποπάυ Του Κωστόπουλου η γυναίκα Ή ο άντρας του Ρουβά Δεν είναι σύζυγος Πασόκου Σιωπηλή του Αγγελόπουλου Δεν είναι θεωρία μέσα σ' άρρωστα μυαλά Είν' η γυναίκα του Πατώκου

Στη Μακεδονία του παλιού καιρού γνώρισα τη μάνα του Αλέξανδρου μου 'στησε κουβέντα στις εξοχές κι έκανε νυχτέρια με μάγισσες Αχ Μακεδονία χιλιόμορφη γιατί κλαις και λιώνεις σαν το κερί έχω γιο μονάκριβο η καψερή κι έχει φύγει για την ανατολή Τον προσμένουν κίνδυνοι και χωσιές λόγια ανθρώπων μαύρα και συμφορές μοναχός τ' αντέχει και τα περνά τελειωμό δεν έχουν τα βάσανα Στη Μακεδονία του παλιού καιρού γνώρισα τη μάνα του Αλέξανδρου στο φεγγάρι ψάχνει για μάγισσες στ' όνειρό της φέρνει τους Έλληνες

Το τάιζε αγριοκρίθαρο, τετράφυλλο τριφύλλι, στολίδια είχε στη σέλα του με λαμπερό κοχύλι. Ήταν λευκό, ήταν κάτασπρο, ήταν γοργό και ξύπνιο, κάλπαζε στα γυμνά βουνά και ξέφευγε απ' τον ίσκιο. Μα ένα παλιομεσήμερο, σε μια συκιά από κάτω, αστρίτης στραβογάμησε και δίνει δαγκωσιά του. Δεν πέρασαν πέντε λεπτά μα πέρασαν αιώνες ο καβαλάρης το θρηνεί, χαδεύει τους λαγώνες. Σύντροφε που ξανοίγεσαι, που χάνεσαι και φεύγεις; Ας δώσουμε όρκο. Με καιρούς θα σ' εύρω ή θα μ' εύρεις. Σκυφτός γυρνάει στο σπίτι του, σκυφτός την πόρτα ανοίγει, καρφώνει τα παράθυρα και στο πιοτό το ρίχνει. Το άλογο στο μεταξύ τα όρνια το τυλίξαν το σκελετό και την ουρά μονάχα που τ' αφήσαν. Περνούσε κι ένας μάστορας που 'μαθε στην Κρεμόνα να φτιάχνει βιόλες και βιολιά που να κρατάνε χρόνια. Είδε την τρίχα της ουράς άσπρη και μεταξένια, την πήρε κι έφτιαξε μ' αυτή δοξάρια ένα κι ένα. Δυο μήνες έκανε ο νιος ν' ανοίξει παραθύρι την Τρίτη την πρωτομηνιά βγαίνει στο πανηγύρι. Εκεί 'ταν λαουτιέρηδες που θέλαν παρακάλια ήταν κι ένας βιολιτζής που έπαιρνε κεφάλια. Γεια και χαρά στου βιολιτζή. Χρήμα πολύ θα δώσω. Θέλω ν ακούσω απ τα καλά, μήπως και ξαλαφρώσω. Δέκα φορές το πέρασε ρετσίνι το δοξάρι, ταιριάζει στο σαγόνι του, τ όργανο με καμάρι, και σαν αρχίζει δοξαριές, μια πάνω και μια κάτω, τον κόσμο φέρνει ανάποδα, τη γη μέσα στο πιάτο. Πετάει με χούφτες τα λεφτά, ο άντρας και χορεύει ακούγεται χλιμίντρισμα και το μυαλό του φεύγει

Λεν πως οι έρωτες δεν ζουν κι αυτοί που αγαπούν μια μέρα θα ξεχάσουν Λεν ακόμα πως μπορεί συνήθεια να γενεί η αγάπη σαν χορτάσουν Αν το τέλος είναι αυτό δε θέλω να το δω δε θέλω καν ν' αρχίσω Αν το τέλος είναι αυτό με τι να κάνω αρχή και πώς να συνεχίσω δε θέλω καν ν' αρχίσω Λεν πως είναι μια αλλαγή ολόκληρη ζωή πως τίποτα δε μένει Λεν πως όσων αγαπάν η αγάπη θα χαθεί λες κι η ζωή πεθαίνει Αν το τέλος είναι αυτό δε θέλω να το δω δε θέλω καν ν' αρχίσω Αν το τέλος είναι αυτό με τι να κάνω αρχή και πώς να συνεχίσω δε θέλω καν ν' αρχίσω

Γεια σου, γεια σου ποιος σου έκλεψε ας ξέραμε τη χαρά σου Γεια σου, γεια σου ας μπορούσα για λίγο να μπω στην καρδιά σου Γεια σου, γεια σου, γεια σου γεια σου Ο πιο καλός, καλός τραγουδιστής μες στα αστέρια εχάθη και κανείς δε θα μάθει από λάθος αν χάθηκε ή αν το ήθελε αυτός Γεια σου, γεια σου ποιος σου έκλεψε ας ξέραμε τη χαρά σου Γεια σου, γεια σου ας μπορούσα για λίγο να μπω στην καρδιά σου Γεια σου, γεια σου, γεια σου γεια σου Όλο το σύμπαν, σύμπαν άκουσε τα τραγούδια του τότε τα τραγούδια που λέγαν πως η αγάπη είναι ό, τι χρειάζεσαι εσύ και γω Γεια σου, γεια σου ποιος σου έκλεψε ας ξέραμε τη χαρά σου Γεια σου, γεια σου ας μπορούσα για λίγο να μπω στην καρδιά σου Γεια σου, γεια σου, γεια σου γεια σου Ο πιο καλός, καλός τραγουδιστής αν στο χάος πλανιέται κι αν ακούει τι λέμε ας ξανάρθει να δώσει ζωή στο τραγούδι κι εμάς Γεια σου, γεια σου ποιος σου έκλεψε ας ξέραμε τη χαρά σου Γεια σου, γεια σου ας μπορούσα για λίγο να μπω στην καρδιά σου Γεια σου, γεια σου, γεια σου γεια σου

Κουράστηκα μ' όρια με περιθώρια με παραμύθια με παραμύθια με παραμύθια διαγράφω τους δεσμούς, συναισθηματισμούς και θέλω αλήθεια και θέλω αλήθεια θέλω αλήθεια Όπου φυσάει ο άνεμος πάω είμαι καλάμι γέρνω δε σπάω όπου φυσάει ο άνεμος γίνομαι άνεμος Όπου φυσάει ο άνεμος θα 'μαι και δεν ελπίζω πια δε φοβάμαι όπου φυσάει ο άνεμος γίνομαι άνεμος Γυρεύω πείραμα ζωή εγχείρημα δίχως βολέματα δίχως βολέματα αν θα σου λείψω άσε με ξέχνα με χάσε με βρες νέα θέματα βρες νέα θέματα Όπου φυσάει ο άνεμος πάω είμαι καλάμι γέρνω δε σπάω όπου φυσάει ο άνεμος γίνομαι άνεμος Όπου φυσάει ο άνεμος θα 'μαι και δεν ελπίζω πια δε φοβάμαι όπου φυσάει ο άνεμος γίνομαι άνεμος