Στη Μακεδονία του παλιού καιρού γνώρισα τη μάνα του Αλέξανδρου μου 'στησε κουβέντα στις εξοχές κι έκανε νυχτέρια με μάγισσες Αχ Μακεδονία χιλιόμορφη γιατί κλαις και λιώνεις σαν το κερί έχω γιο μονάκριβο η καψερή κι έχει φύγει για την ανατολή Τον προσμένουν κίνδυνοι και χωσιές λόγια ανθρώπων μαύρα και συμφορές μοναχός τ' αντέχει και τα περνά τελειωμό δεν έχουν τα βάσανα Στη Μακεδονία του παλιού καιρού γνώρισα τη μάνα του Αλέξανδρου στο φεγγάρι ψάχνει για μάγισσες στ' όνειρό της φέρνει τους Έλληνες

Καμιά γυναίκα δεν έχω μάθει τί κρύβει μέσα στη ψυχή γι' αυτό και πέφτω στα ίδια λάθη τα ίδια πάντα μια ζωή Ποτέ δε βρίσκω στο τέλος λύση παρά μονάχα χωρισμό καμιά γυναίκα δε μου 'χει αφήσει στον έρωτά μου εγωισμό Όλες θα περάσουν θα ξαναπεράσουν και θ' αφήσουν πίσω στάχτες ένοχο καρδιάς θα με καταδικάσουν οι αθώες μου αγάπες Κάθε γυναίκα θα με προδώσει μια απ' αυτές θα 'σαι και συ Καμιά γυναίκα δεν έχει νιώσει τί κρύβω μέσα μου βαθιά και λίγο πριν να μ' αποτελειώσει πρώτος θα φύγω μακριά Όλες θα περάσουν θα ξαναπεράσουν και θ' αφήσουν πίσω στάχτες ένοχο καρδιάς θα με καταδικάσουν οι αθώες μου αγάπες Κάθε γυναίκα θα με προδώσει μια απ' αυτές θα 'σαι και συ

Saxpas Καταρχάς να σου πω οτι ούτε ψάχνομαι ούτε μου λείπει κάτι Δόξα τον Θεό μια χαρά παιδί είμαι Ivan Greko σκάω σαν την Al Qaeda Νανα νανανα Νανα είναι ζημιά, την έχω πάθει Νανα μάτια φωτιά, με έχει κάψει Νανα μια πυρκαγιά, έχει ανάψει Νανα καίω λεφτά, και δεν με νοιάζει Δεν υπάρχει μια γυναίκα να μην λέει ψέματα Έκανα τα λάθη μου, όμως έπαθα και έμαθα Δεν υπάρχεις πουθενά, τώρα σε ξέγραψα Μακριά σου πιο καλά, σου λέω άντε γεια Δεν μένω άλλη μια μέρα δίπλα σου Δεν σε γουστάρω με έχει φάει η ζήλια σου Ξενερώνω να σε βλέπω, δίνε του Δεν μπορώ να είμαι άλλο θύμα σου Νανα είσαι μια παγίδα Νανα συνεχώς τα ίδια Νανα σου 'γινε συνήθεια Να μην λες ποτέ αλήθεια Σε ποιον τα πουλάς αυτά Ξέρω έχεις μυστικά Και πως τα κρατάς κρυφά από 'μένα Σε ποιον τα πουλάς αυτά Έχεις μάτια πονηρά Δεν υπάρχεις πια ζωή μου, τέρμα Δεν υπάρχει μια γυναίκα να μην λέει ψέματα Έκανα τα λάθη μου, όμως έπαθα και έμαθα Δεν υπάρχεις πουθενά, τώρα σε ξέγραψα Μακριά σου πιο καλά, σου λέω άντε γεια Δεν μένω άλλη μια μέρα δίπλα σου Δεν σε γουστάρω με έχει φάει η ζήλια σου Ξενερώνω να σε βλέπω, δίνε του Δεν μπορώ να είμαι άλλο θύμα σου

Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη που μ' εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη Και το χειρότερο, είναι όμοιος εγώ Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε" είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου Πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου Ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες κι έτσι τις πείθει ότι είμαι το άλλο τους μισό μπροστά του γδύνονται του λεν(ε) γλυκές κουβέντες, πίσω απ' το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπά μου τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί τις φέρνει απέναντι μου και στα κυβικά μου πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου Πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου Ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου Ξέρω πως όλοι πια πιστεύουν σε καθρέφτες σε οθόνες σε φωτοτυπίες και προβολείς μέχρι παιχνίδια έχουν βγάλει που οι παίκτες ζουν σε μια γυάλα και τους βλέπουμε όλοι εμείς Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια ξέρω ότι αυτό που κρύβει πίσω του είσαι εσύ εσύ που ψάχνεις μεσ' τα μαύρα σου τα μάτια να καθρεφτίζεις μόνο εμένα στην ζωή

Γεννιέσαι την έχεις μητέρα πηδάς στον αέρα σκας στο πάτωμα εκείνη σε βάζει στην κούνια στα μάτια σαπούνια και γαλάκτωμα Σου δείχνει πώς κάνει η πάπια και μοιάζει με κάποια που 'χες γκόμενα στο μέλλον με τ' άσπρα φωτάκια και με τ' αστεράκια τα φλεγόμενα Μετά που σε στέλνουν σχολείο στο δίπλα θρανίο εκείνη κάθεται μικρή με τα ροζ κοκαλάκια και τα ποιηματάκια που θα μάθετε Για να σε προσέξει ρεψίματα κάνεις χτυπιέσαι στους δρόμους πλακώνεσαι της σπας με νεράντζια τα τζάμια κι από την ταράτσα πηδάς και σκοτώνεσαι Σηκώνεσαι κι είσαι δεκάξι βαριέσαι στην τάξη γράφεις ποιήματα το στήθος της θέλει να σπάσει κυλιέται στα δάση και στα κύματα Ποιος στίχος σου θα τη χωρέσει που θέλει να αρέσει στους ακέφαλους που δίνει φιλιά μες στα δόντια κι ανοίγει τα πόδια σ' άγνωστους φαλλούς Την ψάχνεις το σκας απ' το σπίτι σε σέρνει απ' τη μύτη αυτό το βάλσαμο αυτή η μυρωδιά από γαζία Αυτή η τυραννία σε τραβάει ενώ Κανένας βοηθός δεν υπάρχει να πει τι έχεις πάθει τι σε πόνεσε κι εκείνη δε λέει να κοιτάξει γκαζώνεις τ' αμάξι χτυπάς και σκοτώνεσαι Λοιπόν έχω βγάλει και δίσκο και πάλι δε βρίσκω εκείνο που 'θελα πριν βγω στη σκηνή νιώθω χάλια αδειάζω μπουκάλια με θολά νερά Μα σαν το συγκρότημα βγαίνει μπροστά φωτισμένη εκείνη κάθεται Μικρή με τα ροζ κοκαλάκια Και τα ποιηματάκια που θα μάθετε Περνάω την κιθάρα στο βύσμα με πιάνει ένα πείσμα απογειώνομαι αρχίζω τον πρώτο μου στίχο τρυπάω τον τοίχο και σκοτώνομαι

Πάνω απ' τα ΑΤΜ Και τ' autocafe Πάνω από τα Goody's Και τα Flocafe Πάνω απ' τα ringtones και τα SMS Σε κοιτάζει η αγάπη σου που ξέχασες Πάνω απ' τ' Applebees Και τα multiplex Πάνω από τα login Και τα password checks Πάνω από το Σείριο στην εθνική Σε κοιτάζει η αγάπη σου η πρωταρχική Και γελάει μαζί σου που όλο ξενυχτάς Και καινούργια στέκια φτιάχνεις για να πας Και καινούργιες λέξεις ενώ θες να πεις Σ' αγαπώ Φοβάμαι να 'ρθω Να σε ξαναβρώ Κι όπως παλιά να σου πω πόσο σ' αγαπώ Μόνο για 'σένα είμαι εγώ Θέλω απλά να ζω Δίπλα σου κάθε λεπτό Πάνω απ' τα DivX Απ' τα free2go Κι από τα b-free Πάνω από τα κούριερ της ACS Σε κοιτάζει η αγάπη σου που ακόμα θες Πάνω απ' τα Starbucks Κι απ' τα Coffee Time Πάνω απ' τα Old Holborn Κι από τα slim line Πάνω από τα νούμερα της AGB Σε κοιτάζει η αγάπη σου η πραγματική Και γελάει μαζί σου που όλο ξενυχτάς Και καινούργια στέκια φτιάχνεις για να πας Και καινούργιες λέξεις ενώ θες να πεις Σ' αγαπώ Φοβάμαι να 'ρθω Να σε ξαναβρώ Κι όπως παλιά να σου πω πόσο σ' αγαπώ Μόνο για 'σένα είμαι εγώ Θέλω απλά να ζω Δίπλα σου κάθε λεπτό

Λένε πως είσαι πιο όμορφη απ' ό,τι ήσουν πως είσαι ότι θα 'θελαν όλοι να ζήσουν πως βρήκες το νόημα που 'χασα εγώ Λένε πως τα μαλλιά σου αλλάξανε χρώμα το σώμα σου άρωμα και λένε ακόμα πως έφυγε και το παλιό σου κενό Τι είναι αυτό που δεν μπορούσα όταν ήσουνα δίπλα μου να σου χαρίσω το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό Όταν ήσουνα δίπλα μου να ξεκινήσω το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό Λένε πως είσαι κάπου που όλοι χορεύουν που φωτογραφίζουν και δημοσιεύουν που δεν έχουν χτες και δεν έχουν καιρό Ανεβαίνεις στα κτίρια σαν τους αγγέλους και ψάλλεις χαρούμενη τους τίτλους του τέλους αυτού που δεν έχω προλάβει να δω Τι είναι αυτό που δεν μπορούσα όταν ήσουνα δίπλα μου να σου χαρίσω το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό Όταν ήσουνα δίπλα μου να ξεκινήσω το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό Λένε πως οι γυναίκες προδίδουν τους άνδρες για λίγη ανασφάλεια έτσι λένε οι Κασσάνδρες μακάρι να ήτανε τόσο απλό Κάποιες μέρες η αγάπη απλά στρίβει το δρόμο κοιτάει λίγο πίσω σηκώνει τον ώμο και χάνεται ενώ εσύ ρωτάς το κενό Τι είναι αυτό που δεν κοιτούσα όταν ήσουνα δίπλα μου και λίγο ζούσα και νόμιζα πως δε θα ξαναγυρνούσα στο χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό Όταν ήσουνα δίπλα μου και σ' αγαπούσα και νόμιζα πως δε θα ξαναγυρνούσα στο χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό