Η αγάπη σου δε μένει πια εδώ Αφου κι αλλού το λες το σ' αγαπώ Όσα είπες τόσες νύχτες ήτανε για μας Παραμύθια του ανέμου και της Χαλιμάς Πάνε τόσες εποχές Που κλείδωσα το χάδι το φιλί Ψάχνω μέσα στις βροχές Ήρθες και σ' αγάπησα πολύ Μα ήσουν ψεύτης θολός καθρέφτης Κι απόψε θα εκραγώ Που περιμένω, που σαν τρελή σε θέλω Να 'ρθεις να κοιμηθείς εδώ Μα ήσουν ψεύτης θολός καθρέφτης Κι απόψε θα εκραγώ Που περιμένω, που σαν τρελή σε θέλω Να 'ρθεις να κοιμηθείς εδώ Η αγάπη σου δε μένει πια εδώ Αφου κι αλλού το λες το σ' αγαπώ Όσα είπες τόσες νύχτες ήτανε για μας Παραμύθια του ανέμου και της Χαλιμάς Η αγάπη σου δε μένει πια εδώ Δεν ήσουν πρίγκιαπς μου τι να πω Ένας πύργος απο άμμο ήσουν δυστυχώς Ερωτάς που ήταν λίγος και μικρός Πάνε τόσες εποχές Που ξέχασα πως είχα πληγωθεί Νύχτα στην αμμουδιά Σου έλεγα ωραία η ζωή Και κάποια μέρα Το ψέμα σφαίρα Με βρήκε μέσα στην καρδιά Και είναι αστείο που θέλω μες στο κρύο Να μ' αναστήσεις με φιλιά Η αγάπη σου δε μένει πια εδώ Αφου κι αλλού το λες το σ' αγαπώ Όσα είπες τόσες νύχτες ήτανε για μας Παραμύθια του ανέμου και της Χαλιμάς Η αγάπη σου δε μένει πια εδώ Δεν ήσουν πρίγκιαπς μου τι να πω Ένας πύργος απο άμμο ήσουν δυστυχώς Ερωτάς που ήταν λίγος και μικρός Η αγάπη σου δε μένει πια εδώ Δεν ήσουν πρίγκιαπς μου τι να πω Ένας πύργος απο άμμο ήσουν δυστυχώς Ερωτάς που ήταν λίγος και μικρός Ερωτάς που ήταν λίγος Ερωτάς που ήταν λίγος Ερωτάς που ήταν λίγος και μικρός

Κλείνω τις βαριές κουρτίνες Θέλω μόνη μου να μείνω Πάνε τώρα τόσοι μήνες Που και τον θυμό μου πνίγω Δεν θα σου ξαναμιλήσω Το τηλέφωνο σου σβήνω Μα θα σου πω μόνο κάτι Μα θα σου πω μόνο κάτι Δεν σου χρωστάω ούτε συγνώμη, ούτε αγάπη Δεν είμαι πια όπως παλιά ο άνθρωπος σου Μέχρι και σένα νίκησε ο εγωισμός σου Δεν περισσεύει ούτε γέλιο ούτε δάκρυ Μονάχα κάτι πράγματα σου σε μια άκρη Ούτε γιατί ούτε μπορεί δεν σου χρωστάω Κι ας τρελαίνομαι Ακόμα κι ας πονάω Κλείνω τις βαριές κουρτίνες Κάτι μέσα μου αλλάζει Πάνε τώρα τόσοι μήνες, Που μονάχα σκοτεινιάζει Στον καθρέφτη μου κοιτάω, Βλέπω κάποια που μου μοιάζει Μα θα σου πω μόνο κάτι Μα θα σου πω μόνο κάτι Δεν σου χρωστάω ούτε συγνώμη, ούτε αγάπη Δεν είμαι πια όπως παλιά ο άνθρωπος σου Μέχρι και σένα νίκησε ο εγωισμός σου Δεν περισσεύει ούτε γέλιο ούτε δάκρυ Μονάχα κάτι πράγματα σου σε μια άκρη Ούτε γιατί ούτε μπορεί δεν σου χρωστάω Κι ας τρελαίνομαι Ακόμα κι ας πονάω Δεν είμαι πια όπως παλιά ο άνθρωπος σου Μέχρι και σένα νίκησε ο εγωισμός σου Δεν περισσεύει ούτε γέλιο ούτε δάκρυ Μονάχα κάτι πράγματα σου σε μια άκρη Ούτε γιατί ούτε μπορεί δεν σου χρωστάω Κι ας τρελαίνομαι Ακόμα κι ας πονάω Aκόμα κι ας πονάω

Αρχή και φινάλε σκοτάδι και φως αγάπη πανάρχαιο δράμα σ' ακούω καρδιά μου δεν είμαι κουφός αγάπη, τι δύσκολο πράγμα. Σωρός αναμνήσεις δεν πάει καιρός αγάπη και γέλιο και κλάμα. Στο τέλος δεν ήμουν πολύ τυχερός αγάπη, τι δύσκολο πράγμα. Οι αγάπες χάνονται σβήνουν σαν τ' αστέρια φεύγουν σαν τα καλοκαίρια. Οι αγάπες χάνονται σβήνουν σαν τ' αστέρια φεύγουν σαν τα καλοκαίρια φεύγουν σαν τα καλοκαίρια. Κολλάει ο χρόνος δεν πάει εμπρός και συ δε μου στέλνεις πια γράμμα δεν θες να με ξέρεις λες κι είμαι εχθρός αγάπη, τι δύσκολο πράγμα. Οι αγάπες χάνονται σβήνουν σαν τ' αστέρια φεύγουν σαν τα καλοκαίρια. Οι αγάπες χάνονται σβήνουν σαν τ' αστέρια φεύγουν σαν τα καλοκαίρια φεύγουν σαν τα καλοκαίρια. Οι αγάπες χάνονται σβήνουν σαν τ' αστέρια φεύγουν σαν τα καλοκαίρια. Οι αγάπες χάνονται σβήνουν σαν τ' αστέρια φεύγουν σαν τα καλοκαίρια φεύγουν σαν τα καλοκαίρια.

Χωρίς την αγάπη σου θα ήμουνα μόνος Η πίκρα θα μ' έπνιγε, το δάκρυ, ο πόνος Εσύ με οδήγησες στης γης την ελπίδα Του κόσμου το νόημα στα μάτια σου είδα Αλίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν Αλίμονο, αλίμονο, αλίμονο Αλίμονο σ' αυτούς που δε δακρύσανε, ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε Μπορεί να γελάστηκα, μπορεί να πληγώθηκα Μα τ' άστρα στον ώμο μου ξενύχτης φορτώθηκα Κι αν είχε το ψέμα της ναυάγιο κάνει Τον κόσμο τον ένιωσα αγάπης λιμάνι Αλίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν Αλίμονο, αλίμονο, αλίμονο Αλίμονο σ' αυτούς που δε δακρύσανε, ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε

Θα πάρω το αμάξι μου Στην τσέπη χαρτζιλίκι Κι απόψε τα μεσάνυχτα Θα 'ρθω Θεσσαλονίκη Θεσσαλονίκη είσαι μια Στον κόσμο δεν είν' άλλη Θεσσαλονίκη μου γλυκιά Πού να 'χει τέτοια ομορφιά Και τα δικά σου κάλλη Θεσσαλονίκη μάγισσα Τραβάς σαν το μαγνήτη Θεσσαλονίκη μάνα μου Γλυκιά Θεσσαλονίκη Θεσσαλονίκη είσαι μια Στον κόσμο δεν είν' άλλη Θεσσαλονίκη μου γλυκιά Πού να 'χει τέτοια ομορφιά Και τα δικά σου κάλλη Θεσσαλονίκη είσ' όμορφη Σ' όλες τις γειτονιές σου Με τα γλυκά κορίτσια σου Και τις παλιές γωνιές σου Θεσσαλονίκη είσαι μια Στον κόσμο δεν είν' άλλη Θεσσαλονίκη μου γλυκιά Πού να 'χει τέτοια ομορφιά Και τα δικά σου κάλλη

Σάββατο χαράματα μπρος στην Αχερουσία χόρεψα ζεϊμπέκικο πάνω στην φωτιά βήματα γενέθλια για την αθανασία κι όλες οι αγάπες μου μία ξενιτιά Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα σαν χορεύεις μου 'λεγες, να 'σαι ο Διγενής Βλέμματα χαράξανε στις μαύρες τις οθόνες κι οι τυφλοί προφήτες προδίδουν τους χρησμούς έρωτας αρχάγγελος σαν τις παλιές εικόνες κι ο χορός του κόσμου ραγίζει τους αρμούς Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα σαν χορεύεις μου 'λεγες, να 'σαι ο Διγενής Είναι τα τραγούδια μας ηφαίστεια που καίνε σώματα κι αγάλματα βγάζουνε φτερά τα αρχαία πάθη μας και τα φιλιά σου φταίνε κοίτα αναστήθηκα για δεύτερη φορά Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα σαν χορεύεις μου 'λεγες, να 'σαι ο Διγενής

Επιστροφή, σου λέει, του ασώτου αφού του τάξανε πολλά στο γυρισμό του επιστροφή με συγκινήσεις μ' απελπισμένες αναμνήσεις και τωλητήριο επάνω στο 'εγώ' του Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει απ' όπου έφυγε πως γίνετσι ένα χάδι να γυρέψει Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει σε αγκαλιά που δεν μπορεί πιά να τον κάνει να ζηλέψει Επιστροφή, σου λέει, του ασώτου αφού δεν πόρεσε να φτάσει στ' όνειρό του επιστροφή μεσ' στις συγνώμες ακούγοντας τις ξένες γνώμες για το καλό της λογικής και το δικό του Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει απ' όπου έφυγε πως γίνετσι ένα χάδι να γυρέψει Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει σε αγκαλιά που δεν μπορεί πιά να τον κάνει να ζηλέψει