Essa Einai - Zafrir

Όλα μας τα 'παν οι σοφοί και με το παραπάνω κορώνα γράμματα η ζωή μα εγώ το κέρμα χάνω Βλέπω τους φίλους τους παλιούς να λένε δεν πειράζει ψυχή που δεν αμάρτησε ποτέ της δεν αγιάζει Είναι σκοτάδι μάτια μου πάντα σ' αυτή την πλάση μια χαραμάδα αφήνουμε το φως για να περάσει Να μπούνε χρώματα φωνές όνειρα και ταξίδια να κλέψουμε απ' τους Θεούς πανάκριβα στολίδια Μια ρουφηξιά είναι η ζωή της άνοιξης μια μέρα μια ανάσα ένας στεναγμός στο δροσερό αέρα Καραβοκύρισσα καλή δώσ' μου την αγκαλιά σου κι ας είναι δηλητήριο στα χείλη τα φιλιά σου Είναι σκοτάδι μάτια μου πάντα σ' αυτή την πλάση μια χαραμάδα αφήνουμε το φως για να περάσει Να μπούνε χρώματα φωνές όνειρα και ταξίδια να κλέψουμε απ' τους Θεούς πανάκριβα στολίδια END

Δεν υπάρχει στιγμή να μην είσαι εδώ και για σένα να μη ζω Δεν υπάρχει στιγμή που να αντέχει η ψυχή Να 'σαι έξω από το νου κι ας κοιμάσαι αλλού Δεν υπάρχει στιγμή Όλα είναι εδώ όπως ήταν παλιά Αγκαλιές και φιλιά, όλα είναι εδώ Όλα είναι εδώ κι είναι τόσα πολλά Που μιλούν στην καρδιά, όλα είναι εδώ Δεν υπάρχει στιγμή που να μη σε ζητώ με τη σκέψη σου να μη ζω Δεν υπάρχει στιγμή που να λείπεις εσύ σε ό, τι κάνω κι σ' ό, τι πω κι ας το κρύβω εγώ πιο πολύ σ' αγαπώ Όλα είναι εδώ όπως ήταν παλιά Αγκαλιές και φιλιά, όλα είναι εδώ Όλα είναι εδώ κι είναι τόσα πολλά Που μιλούν στην καρδιά, όλα είναι εδώ

Ay Γαμώ την πουτάνα μου Ay την πουτάνα μου Trannos Είναι απίστευτο τα γάρα πως κολλάνε Το μυρίζω σαν τα φράγκα που μιλάνε Το δουλεύω όλη μέρα και γουστάρω Νιώθω τέλεια με τα λεφτά στο πιάτο Μέσα στη μπίζνα μου κανείς δεν το πιστεύει Μέσα στη κλίκα μου ο κύκλος μας στενεύει Όλοι το ρόλο τους κανείς δεν μας τη βλέπει Φωτιά κομμάτια λες και παίζουμε σε ντέρμπι Δεν με γούσταρε κανένας λέγανε ότι θα αποτύχω Δεν με θέλανε να ανέβω δεν στηρίξανε ούτε λίγο Πάντα βρώμικο μυαλό χωμένοι στη παρανομία Δεν τα πήγαινα καλά με μπάτσους και αστυνομίες Στο δρόμο μεγαλώσαμε κουμάντα πήραμε όλοι Δεν είχα πάντα άνεση λεφτά στο πορτοφόλι Έβαλα στόχο να πετύχω μπας και αλλάξουνε οι ρολοι Όλοι μιλάνε από πίσω μα κοντά μας κλαίνε όλοι Δεν ξέρω τι να κάνω δεν ξέρω να φερθώ Δεν με νοιάζουν τα views ούτε ζω για το χρυσό Με την ομάδα μου παλεύω κόντρα σε όλους τους ανέμους Δεν ακούω ότι μου λένε αυτοί που κρίνω τελειωμένοι Πιστόλια και μαχαίρια μες τη μαύρη μας Αθήνα Δεν βγήκαν τα κανάλια να μας πούνε την αλήθεια Να κρύβεστε από πίσω μια ζωή από τη κάμερα Βάλτε στο κώλο τα συμβόλαια τα μούφα πενηντάρικα Εδώ είναι η πόλη μου για αυτή και θα πεθάνω Από μικρός στα κόλπα κάνουμε κουμάντο Δεν βγήκα για να πείσω κανέναν για ότι κάνω Αλήτες απ' το δρόμο Λιόσια Κολομπιάν Τι να το κάνω μα θέλω κι άλλο Το σπίτι άδειασα και τώρα θα πετάξω Δεν θέλω chain και δαχτυλίδια τα φοράω Καινούρια σπίτια για τους φίλους μου να πάρω Όλα για αυτούς που το στηρίζουν Όλους τους βλέπω και τα αρχίδια τώρα γλύφουν Μα δε θα πείσω δε μας αγγίζουν Αν την ανοίξουν πίστεψε με θα τους στήσω Όταν μιλήσουν οι δικοί μου θα τους γδύσω Με πράξεις πάντα μια ζωή να τους γαμήσω Κανείς δεν κόβει και τη φόρα συνεχίζω Δεν θέλω και πολύ για να τους ξεφτιλίσω Είναι απίστευτο τα γάρα πως κολλάνε Το μυρίζω σαν τα φράγκα που μιλάνε Το δουλεύω όλη μέρα και γουστάρω Νιώθω τέλεια με τα λεφτά στο πιάτο Μέσα στη μπίζνα μου κανείς δεν το πιστεύει Μέσα στη κλίκα μου ο κύκλος μας στενεύει Όλοι το ρόλο τους κανείς δεν μας τη βλέπει Φωτιά κομμάτια λες και παίζουμε σε ντέρμπι Δεν με γούσταρε κανένας λέγανε ότι θα αποτύχω Δεν με θέλανε να ανέβω δεν στηρίξανε ούτε λίγο Πάντα βρώμικο μυαλό χωμένοι στη παρανομία Δεν τα πήγαινα καλά με μπάτσους και αστυνομίες

Μέσα στο μυαλό μου Είχα οδηγό μου Έρωτα να μη πιστέψω πια, Τίποτα μη δώσω Τοίχη να σηκώσω Άλλο μη πονέσει η καρδιά! Ένα φώς ανάβει Σπάει το σκοτάδι Είναι η δική σου η ματιά, Πήρες μεσ'τη νύχτα Ότι φόβο είχα Στην απέραντη σου αγκαλιά! Είναι πρώτη φορά που Δεκέμβρη καιρό Δεν φοράω παλτό ούτε μελαγχολώ Έχει πάρει φωτιά η δική μου ψυχή Μεσ'τα χέρια σου ζώ μιά μεγάλη στιγμή... Είναι πρώτη φορά που στο κόσμο αυτό Το δικό μου εαυτό θεωρώ τυχερό Με προσέχεις εσύ ολα είναι γιορτή Από μάτι κακό πρέπει να φυλαχτεί Η αγάπη αυτή... Ήθελα να φεύγω Για να αποφεύγω Λόγους και αιτίες να δεθώ, Κάθε εμπειρία Μία δοκιμασία Άλλο είπα δεν αιμορραγώ! Το φιλί σου φταίει Κι όλο καταρρέει ότι είχα χτίσει στο μυαλό, Άλλαξα μαζί σου Δίπλα μου κοιμήσου Έγινες ο λόγος για να ζω! Είναι πρώτη φορά που Δεκέμβρη καιρό Δεν φοράω παλτό ούτε μελαγχολώ Έχει πάρει φωτιά η δική μου ψυχή Μεσ'τα χέρια σου ζώ μιά μεγάλη στιγμή... Είναι πρώτη φορά που στο κόσμο αυτό Το δικό μου εαυτό θεωρώ τυχερό Με προσέχεις εσύ ολα είναι γιορτή Από μάτι κακό πρέπει να φυλαχτεί Η αγάπη αυτή...