Ay Γαμώ την πουτάνα μου Ay την πουτάνα μου Trannos Είναι απίστευτο τα γάρα πως κολλάνε Το μυρίζω σαν τα φράγκα που μιλάνε Το δουλεύω όλη μέρα και γουστάρω Νιώθω τέλεια με τα λεφτά στο πιάτο Μέσα στη μπίζνα μου κανείς δεν το πιστεύει Μέσα στη κλίκα μου ο κύκλος μας στενεύει Όλοι το ρόλο τους κανείς δεν μας τη βλέπει Φωτιά κομμάτια λες και παίζουμε σε ντέρμπι Δεν με γούσταρε κανένας λέγανε ότι θα αποτύχω Δεν με θέλανε να ανέβω δεν στηρίξανε ούτε λίγο Πάντα βρώμικο μυαλό χωμένοι στη παρανομία Δεν τα πήγαινα καλά με μπάτσους και αστυνομίες Στο δρόμο μεγαλώσαμε κουμάντα πήραμε όλοι Δεν είχα πάντα άνεση λεφτά στο πορτοφόλι Έβαλα στόχο να πετύχω μπας και αλλάξουνε οι ρολοι Όλοι μιλάνε από πίσω μα κοντά μας κλαίνε όλοι Δεν ξέρω τι να κάνω δεν ξέρω να φερθώ Δεν με νοιάζουν τα views ούτε ζω για το χρυσό Με την ομάδα μου παλεύω κόντρα σε όλους τους ανέμους Δεν ακούω ότι μου λένε αυτοί που κρίνω τελειωμένοι Πιστόλια και μαχαίρια μες τη μαύρη μας Αθήνα Δεν βγήκαν τα κανάλια να μας πούνε την αλήθεια Να κρύβεστε από πίσω μια ζωή από τη κάμερα Βάλτε στο κώλο τα συμβόλαια τα μούφα πενηντάρικα Εδώ είναι η πόλη μου για αυτή και θα πεθάνω Από μικρός στα κόλπα κάνουμε κουμάντο Δεν βγήκα για να πείσω κανέναν για ότι κάνω Αλήτες απ' το δρόμο Λιόσια Κολομπιάν Τι να το κάνω μα θέλω κι άλλο Το σπίτι άδειασα και τώρα θα πετάξω Δεν θέλω chain και δαχτυλίδια τα φοράω Καινούρια σπίτια για τους φίλους μου να πάρω Όλα για αυτούς που το στηρίζουν Όλους τους βλέπω και τα αρχίδια τώρα γλύφουν Μα δε θα πείσω δε μας αγγίζουν Αν την ανοίξουν πίστεψε με θα τους στήσω Όταν μιλήσουν οι δικοί μου θα τους γδύσω Με πράξεις πάντα μια ζωή να τους γαμήσω Κανείς δεν κόβει και τη φόρα συνεχίζω Δεν θέλω και πολύ για να τους ξεφτιλίσω Είναι απίστευτο τα γάρα πως κολλάνε Το μυρίζω σαν τα φράγκα που μιλάνε Το δουλεύω όλη μέρα και γουστάρω Νιώθω τέλεια με τα λεφτά στο πιάτο Μέσα στη μπίζνα μου κανείς δεν το πιστεύει Μέσα στη κλίκα μου ο κύκλος μας στενεύει Όλοι το ρόλο τους κανείς δεν μας τη βλέπει Φωτιά κομμάτια λες και παίζουμε σε ντέρμπι Δεν με γούσταρε κανένας λέγανε ότι θα αποτύχω Δεν με θέλανε να ανέβω δεν στηρίξανε ούτε λίγο Πάντα βρώμικο μυαλό χωμένοι στη παρανομία Δεν τα πήγαινα καλά με μπάτσους και αστυνομίες

Η πόλη γκρίζα τα φώτα χαμηλά Και ένα δάκρυ στο πρόσωπο κυλά Κι η νύχτα απόψε στα μάτια μου ρωγμή Ποια χέρια σ' αγγίζουν Ποιο χάδι ποιο κορμί Είσ' ακόμα μια πληγή Είσ' αρρώστια μου κρυφή Και σε θέλω κάθε νύχτα πιο πολύ Είσ' ακόμα μια πληγή Είσ' αρρώστια μου κρυφή Δεν αντέχω μακριά σου ούτε στιγμή Μ' αγκαλιάζει το σκοτάδι Στο κρεβάτι κάθε βράδυ Και δε βλέπω το δικό σου ουρανό Το μυαλό μου κύκλους κάνει Το παράπονο με πιάνει Που μ' αφήνεις μ' ένα όνειρο γυμνό Μ' αγκαλιάζει το σκοτάδι Στο κρεβάτι κάθε βράδυ Μια συγγνώμη δε σου φτάνει, τι να πω Και θα κάνω ό,τι ζητήσεις Φτάνει μόνο να γυρίσεις Τι σου φταίω που ακόμα σ' αγαπώ Η βρύση στάζει μου κάνει συντροφιά Στάλα-στάλα για σένα μου μιλά Θολό το τζάμι το σώμα μου στεγνό Και χάνομαι απόψε στης νύχτας τον καπνό Είσ' ακόμα μια πληγή Είσ' αρρώστια μου κρυφή Και σε θέλω κάθε νύχτα πιο πολύ Είσ' ακόμα μια πληγή Είσ' αρρώστια μου κρυφή Δεν αντέχω μακριά σου ούτε στιγμή Μ' αγκαλιάζει το σκοτάδι Στο κρεβάτι κάθε βράδυ Και δε βλέπω το δικό σου ουρανό Το μυαλό μου κύκλους κάνει Το παράπονο με πιάνει Που μ' αφήνεις μ' ένα όνειρο γυμνό Μ' αγκαλιάζει το σκοτάδι Στο κρεβάτι κάθε βράδυ Μια συγγνώμη δε σου φτάνει, τι να πω Και θα κάνω ό,τι ζητήσεις Φτάνει μόνο να γυρίσεις Τι σου φταίω που ακόμα σ' αγαπώ

Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου εγώ απ' το πλάι σου δε λείπω Θεός αν είναι Χιλιάδες άγγελοι με τ' άσπρα κλωνάρια λησμονιάς μοιράζουν κι από το σώμα μου σαν άστρα παιδιά δικά σου ανάσες βγάζουν Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να πιεις δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς Οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια ζευγάρια γίναν φτιάξαν σπίτια μονάχα εμένα χάσκει ακόμα χωρίς μια στέγη ετούτη η αλήθεια Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να πιεις δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς

Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σαν σεντόνι όλη της γης η σκόνη, όλη της γης η σκόνη... Ωωωω... Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης το ψέμα δεν το βλέπεις, το ψέμα δεν το βλέπεις... Ωωωω... Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο άλλο αδερφό δεν έχω, άλλο αδερφό δεν έχω... Ωωωω... Σπιθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας, χωρίς τη θέλησή μας, χωρίς τη θέλησή μας... Ωωωω... Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ' αλήθεια τα πόδια του τα ίδια, τα πόδια του τα ίδια... Ωωωω...