Dobra Bajka - Setus

Ludzie prości i zbrojni, więc smutni Wchodzili na okręty omszałe Niebo grało podobne do lutni Srebrnej chyba i kwiatem pachniało Od uliczek rzeźbionych w cieniu Szła procesja, czy biały świt I świergotał jak ptak na ramieniu Żywot mądry rosnących lip Potem morza dzieliły się, tarły Szorstką skórą bokiem o bok Coś wchodziło, a potem marło Nie odgadnąć, przez dzień czy rok Gwiazdy były nisko jak gołębie (nisko jak gołębie) Ludzie smutni nachylali twarz (nachylali twarz) I szukali gwiazd prawdziwych w głębi (prawdziwych w głębi) Z tym uśmiechem, który chyba znasz (który chyba znasz) Gwiazdy były nisko jak gołębie (nisko jak gołębie) Ludzie smutni nachylali twarz (nachylali twarz) I szukali gwiazd prawdziwych w głębi (prawdziwych w głębi) Z tym uśmiechem, który chyba znasz Aż wyrosły krzepkie i jasne (o-o-o) Jakby wody przezroczysty płaszcz Więc patrzyli jak na serca własne (o-o-o) Z tym uśmiechem, który chyba znasz (o-o) Aż wyrosły krzepkie i jasne (o-o-o) Jakby wody przezroczysty płaszcz Więc patrzyli jak na serca własne (o-o-o) Z tym uśmiechem, który chyba znasz (o-o) Potem lądy się otwarły jak ramy Góry mrucząc prowadziły pod obłok Więc rzucali w fale nieba kamień Żeby zmierzyć głębie nieba pod sobą I na wiatrów rozłożystych wydmach Sieli drzewek młodziutkich las I marzyli złotych dębów widma Z tym uśmiechem, który chyba znasz Gwiazdy były nisko jak gołębie (nisko jak gołębie) Ludzie smutni nachylali twarz (nachylali twarz) I szukali gwiazd prawdziwych w głębi (prawdziwych w głębi) Z tym uśmiechem, który chyba znasz (który chyba znasz) Gwiazdy były nisko jak gołębie (nisko jak gołębie) Ludzie smutni nachylali twarz (nachylali twarz) I szukali gwiazd prawdziwych w głębi (prawdziwych w głębi) Z tym uśmiechem, który chyba znasz Aż wyrosły krzepkie i jasne (o-o-o) Jakby wody przezroczysty płaszcz Więc patrzyli jak na serca własne (o-o-o) Z tym uśmiechem, który chyba znasz (o-o) Aż wyrosły krzepkie i jasne (o-o-o) Jakby wody przezroczysty płaszcz Więc patrzyli jak na serca własne (o-o-o) Z tym uśmiechem, który chyba znasz No i stolarz schylił z wolna głowę I wyciosał przez czas niedługi Dla nich wonne trumny dębowe A dla synów dębowe maczugi Więc odeszli, śpiewał obcy czas Więc odeszli, przez powietrza białe smugi Z tym uśmiechem, który dobrze znasz Gwiazdy były nisko jak gołębie (nisko jak gołębie) Ludzie smutni nachylali twarz (nachylali twarz) I szukali gwiazd prawdziwych w głębi (prawdziwych w głębi) Z tym uśmiechem, który chyba znasz (który chyba znasz) Gwiazdy były nisko jak gołębie (nisko jak gołębie) Ludzie smutni nachylali twarz (nachylali twarz) I szukali gwiazd prawdziwych w głębi (prawdziwych w głębi) Z tym uśmiechem, który chyba znasz (O-o-o-o) (O-o-o-o) (O-o-o-o) (O-o-o-o)

They walk in the sky So near and so high They're stopping for none And when the day's done They agree that the sea Is the best place to be Wondrously free They live happily They know from the past Life simply doesn't last So they live for today For tomorrow they may Not be able to walk in the skies Sun slips into horizon Moon reaches for the stars Music is the healer No matter who you are No matter who you are... They walk in the sky So near and so high They're stopping for none And when the day's done They agree that the sea Is the best place to be Wondrously free They live happily They know from the past Life simply doesn't last So they live for today For tomorrow they may Not be able to walk in the skies Sun slips into horizon Moon reaches for the stars Music is the healer No matter who you are No matter who you are... Sun slips into horizon Moon reaches for the stars Music is the healer No matter who you are No matter who you are...

Od morza po góry i nad górami widzę blask czarno biały Metropoliach, wyspach bezludnych i małych wsiach czarno biały Oceanach wielkich, gdzie woda, pustynia, gdzie piach czarno biały We śnie, na jawie, w kosmosie i cały ten świat czarno biały To było tak dawno temu, gdy nie było czasu Horyzont zasłaniało siedem gór, siedem lasów i dolin siedem I jeszcze czegoś siedem, dalej nie pamiętam Ja przy tęczy miałem kredki w rękach, tęcza ta Dojdę na drugi koniec, zaczaruję kredki i dalej pójdę sobie Guliwera zapytam to on miał wiele przygód, ani be, ani me, ani kukuryku Idę sobie dalej, patrzę mały malec. "Siemanko, krasnale! Tęczę muszę znaleźć Kolory jej zabrać chcę. Wskażcie drogę, bo jak nie To przejadę Wam Śnieżkę samochodem" Nikt nie wie nic, dałem się ponieść nerwom, zmieniłem Księcia w żabę, Spaliłem wioskę Smerfom i był też Kot. Gdy go pytałem o ścieżkę na skróty Nie powiedział, głupi, i stracił buty Dziewczynko z zapałkami, pokaż mi drogę Albo złamię Kopciuszkowi nogę i nie będzie czarów i balu do północy A zapałki Twoje deszcz Ci zamoczy Złowiłem złotą rybkę, wsadziłem do słoika Zjadłem Jasia, Małgosię i chatkę z piernika Zabiłem okno w wieży tam, gdzie siedzi królewna Rozpaliłem ogień, spaliłem chłopca z drewna Wszystkie postacie uciekały w popłochu Mała Calineczka i ta od ziarnka grochu Wtem, widząc z góry ten bałagan, Baba Jaga wpada i to jej rada: "Te, synek, te, co się wygłupiasz? Nie po trupach do celu Bo każdy czegoś szuka. Tak to już w życiu jest, że trzeba się pomęczyć By znaleźć swoją drogę na drugi koniec tęczy" Ha! Dawaj tę miotłę! O, nie! Dawaj tę miotłę, będę szybciej! Baba Jag się nie bije! To jest moja miotła! Ha ha ha

Hola, hola! On ucieka, ja go wołam, on ucieka A ja biegam za nim, słyszę: "nóg nie połam" Ożeż, kurka wodna i cholera jasna, szlag mnie jasny trafi Krew zaleje nagła, jestem zły, twarz mi zbladła Masakra w stronę światła, w stronę słońca Podążam za nim, a ta pogoń nie ma końca Obiegłem cały świat za nim, wpław przepłynąłem morza i oceany Góry zdobywałem i wszystko na nic, gonię go, a on ucieka, skubany Pemperepe pemperepe pędem biegnę, pędem, biedny będzie Giwerę daj mi, a go nie oszczędzę, biada mu, biada mu, biedny będzie Chyba byłem wszędzie, gdzie nie byłem, dotrę Złapię drania w dłonie, inaczej nie spocznę Widziałem, gdzie pieprz rośnie, gdzie raki zimują Widziałem piękne kwiaty, poczułem jak kłują Zegary, które pędzą i się nagle zatrzymują, a czas znika Widziałem wiele, goniąc skurczybyka Za Tobą będę biegł, cały czas Za Tobą będę szedł, cały czas, o ile nogi pozwolą Pójdę bez nich lub na nich, gdyby słońce mi zgasło Za Tobą będę biegł, cały czas Za Tobą będę szedł, cały czas o, o ile sił Ci starczy Złapie Cię, dorwę Cię, będę walczył Widziałem cuda niewidy i czasem jakbym miał zwidy Widziałem gąszcze tak gęste na ziemiach Atlantydy Piramidy pod wodą, małe złote ryby Gdyby miały nogi, to szłyby za nim jak ja i złapały go w dyby Widziałem wielu podobnych do mnie Jedni super pyszni, drudzy super skromnie Pyszni już go mają, tak twierdzą, tak bredzą Skromni nie próbują i tak obok siebie siedzą Droga ta, droga pełna wrażeń, węgle rozgrzane, węgle – stopy parzę Ożeż Ty, skubany, Ci pokażę, gdy dogonię Cię, złapię Cię – o tym marzę Nagle słyszę: "Stój, bo wyzioniesz ducha Słuchaj, naprawdę chcesz, żebym usiadł? Tego chcesz, tak? Skończysz marnie Przecież beze mnie będziesz w dupie czarnej Jestem Twoją drogą samorozwoju, chłopcze Goń mnie ciągle, bo na laurach spoczniesz Za Tobą będę szedł Za Tobą przez świat cały I choćbym miał stąpać po magmie I rozgrzane węgle miał mieć pod stopami Za Tobą będę biegł Za Tobą, nawet gdy ciało Nagle nie chciało, nie mogło, nie miałoby jak Pójdę bez nóg, gdyby je urwało Za Tobą będę biegł, cały czas Za Tobą będę szedł, cały czas, o ile nogi pozwolą Pójdę bez nich lub na nich, gdyby słońce mi zgasło Za Tobą będę biegł, cały czas Za Tobą będę szedł, cały czas o, o ile sił Ci starczy Złapie Cię, dorwę Cię, będę walczył