Bir çıkış yolu ararken Konuştu duyulmadı Gencecik bir çocuk Hayatı dar ettiler Hep beraber Utanmak bilmediler Sadece özgür olmak Hayatı yaşamak İstedi doya doya Aaaaaaah Gecenin dördünde uyandı sessizce Düşündü geçmişi sevdiklerini Son bir umut için Son bir çaba için Sadece özgür olmak Hayatı yaşamak İstedi doya doya Aaaaaaah Gecenin dördünde uyandı sessizce Düşündü geçmişi sevdiklerini Son bir umut için Son bir çaba için

Çöpten toplar yemek Kaderi buymuş demek, yok gelecek Duanı duymadı bir gün melek Çünkü karnın aç, bu yara ruhuma Senin karnın aç, benim ruhum aç İnsanlar beni anlayamaz, en azından büyük çoğunluğu Karnı aç olanlar için bu ruhun açlığı, bu hüznün soğukluğu Herkes bi' derdi olduğundan emin fakat daha yeni gördüm dün Çöpten topladığı çilekle mutlu olan bi' küskün çocukluğu İnsanlar beni anlayamaz, kabul etmiyorum ben yorgunluğu Onların sesi olmaktan vazgeçersem annem helal etmez borcu Doğruluğun bedeli fazla lakin başarabilirsem Koşturduğum yolların kutsallığı vicdanımı rahat ettirebilecek Kahroldum hep bi' başıma ölmekten Yetiştirdiğimin içinde bile dünyalık heveslerini alt edemeyen Bi' bitmeyen şu nankörlükten, hiç birimize lazım değilken hem de Yer ayır göklerden desem ne fayda? Bu kıt anlayışsızlık, beni ayırır götlerden Ter döktüm, yeterli değilse dökerim kan Hedefim yıkmak, aptala sağırım, yapaca'm devrim, görevim var Kimse benim adıma boş yere hiç bi' zaman yapmaya kalkışmasın plan Benim o aç çocuğa bi' sözüm var Çöpten toplar yemek Kaderi buymuş demek, yok gelecek Duanı duymadı bir gün melek Çünkü karnın aç, bu yara ruhuma Senin karnın aç, benim ruhum aç İnsanlar beni anlayamaz, benim içimde taşıdığım en büyük yara buyken O büyük çoğunluk umursamıyo' bunu, hiç rahat edemiyorum uyurken Sürekli rahatsızım ruhen, suçlu hissediyorum mutluyken Çünkü ilk eşyamı çöpten aldım pek gururlu bi' delikanlıyken Neyi dert ettiğimden emin olan tüm dedikoducuların düştüğü zevk Ne geçer bilmez gönlümden, inan her biri yediler ömrümden Ne kadar bıktım bahsedemem Dönmedikçe hiç körlüğünden, bölünmüşlüğünden Gerekti, yedim özgürlüğümden Ne devlet ne de Yaradan'da bu suç, suç sende bunu dinleyen puşt Onlar haksız yere milyonlara sahip, o çocuk bulmaz kuruş Nedenini bildiğine kefil, yanında olmadın sefilin Ben aptalları disslemedim, disslemem Benim küfrüm hepsinin temsil ettiği şeylerdir Kızdığım haksız servet bil, istediğim cennet değil Ama ateşleri bölüşmek erdemdir, insanlar bunu anlayamaz Herkese namerttir, onları affetmem Çöpten toplar yemek Kaderi buymuş demek, yok gelecek Duanı duymadı bir gün melek Çünkü karnın aç, bu yara ruhuma Senin karnın aç, benim ruhum aç