Δεν είναι που φεύγεις κι όλα τελειώνουν δεν είναι που τώρα τα μάτια βουρκώνουν δεν είναι που μένει σε μένα ο πόνος και χάνονται οι μέρες οι ώρες ο χρόνος Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Δεν είναι που φεύγεις και τώρα σε χάνω δεν είναι που πρέπει να δω τι θα κάνω δεν είναι η πίκρα που έχω στο στόμα δεν είναι που θέλω τα χείλη σου ακόμα Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Δεν είναι η πίκρα που έχω στο στόμα δεν είναι που θέλω τα χείλη σου ακόμα Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Δεν είναι που φεύγεις

Δεν είναι που μου λείπεις Δεν είναι που σε ψάχνω Που όλο κάποιος θα περάσει που σου μοιάζει φοβερά Δεν είναι τ' όνομα σου Ούτε το άγγιγμα σου Είναι τόσο πιο πολλά απ' όλα αυτά Κι όλο βγαίνω τραγουδάω Κι όλο κάνω πως γελάω Και φλερτάρω κάτι άσχετους που βαριέμαι τελικά Κι όλο βγαίνω τραγουδάω Κοροϊδεύω ξεγελάω Πρώτα απ' όλα τον πανέξυπνο εαυτό μου φυσικά Είναι που δεν μπορώ τη ζωή χωρίς εσένα να σκεφτώ Είναι που δεν μπορώ τη ζωή χωρίς εσένα να σκεφτώ Ίσως κάποτε βρεθούμε Αν μπορούμε να μπορούμε Ίσως κάπως να υπάρχει μια ελπίδα τελικά Ίσως άλλη μια ευκαιρία Για του κόσμου τη μαγεία Που ένιωσα μόνο μαζί σου και σ' αυτή την αγκαλιά Ίσως κάπου να σε δω Να προλάβω να σου πω Ένα γεια κι ένα τι κάνεις κι ελπίζω να 'σαι οκ Ίσως κάπου να με δεις Να προλάβεις να μου πεις Πως τίποτα δεν τέλειωσε και δεν έφυγε κανείς Είναι που δεν μπορώ τη ζωή χωρίς εσένα να σκεφτώ Μα είναι που δεν μπορώ τη ζωή χωρίς εσένα Δεν μπορώ τη ζωή χωρίς εσένα να σκεφτώ Δεν θέλω δεν μπορώ τη ζωή χωρίς εσένα να σκεφτώ

Epsaksa na vrw Tis pio geres dikaiologies Na kripsw mesa mou oles fovies To teleutaio antio na sou pw Afisa ta pragmata Pou esi mou 'xes xarisei Se koutes, anamniseis exw kleisei Nomizontas pws tha s' ekdikithw Eftasa sti porta Esvisa to fws Ma ti paw na kanw o trelos Den exw pou na paw Olos o kosmos eisai esi Thee mou ti paw na kanw Mws na ksegrapsw mia zwi Den exw pou na paw Eisai gia mena ouranos Ki akoma s' agapaw Ax s' agapaw o trelos Nomiza pws eukola Ta panta tha ksexnousa Ma mesa mou vathia Poso ponousa Monaxa kanontas ti skepsi auti Ki afisa ksana sto trapezaki Ta kleidia mou Tsigara, anaptira, ti kardia mou Ta oneira pou kaname mazi Ekleisa tin porta Anapsa to fws Kai se perimenw san trelos

Χωρίς την αγάπη σου θα ήμουνα μόνος Η πίκρα θα μ' έπνιγε, το δάκρυ, ο πόνος Εσύ με οδήγησες στης γης την ελπίδα Του κόσμου το νόημα στα μάτια σου είδα Αλίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν Αλίμονο, αλίμονο, αλίμονο Αλίμονο σ' αυτούς που δε δακρύσανε, ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε Μπορεί να γελάστηκα, μπορεί να πληγώθηκα Μα τ' άστρα στον ώμο μου ξενύχτης φορτώθηκα Κι αν είχε το ψέμα της ναυάγιο κάνει Τον κόσμο τον ένιωσα αγάπης λιμάνι Αλίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν Αλίμονο, αλίμονο, αλίμονο Αλίμονο σ' αυτούς που δε δακρύσανε, ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε

Θα πάρω το αμάξι μου Στην τσέπη χαρτζιλίκι Κι απόψε τα μεσάνυχτα Θα 'ρθω Θεσσαλονίκη Θεσσαλονίκη είσαι μια Στον κόσμο δεν είν' άλλη Θεσσαλονίκη μου γλυκιά Πού να 'χει τέτοια ομορφιά Και τα δικά σου κάλλη Θεσσαλονίκη μάγισσα Τραβάς σαν το μαγνήτη Θεσσαλονίκη μάνα μου Γλυκιά Θεσσαλονίκη Θεσσαλονίκη είσαι μια Στον κόσμο δεν είν' άλλη Θεσσαλονίκη μου γλυκιά Πού να 'χει τέτοια ομορφιά Και τα δικά σου κάλλη Θεσσαλονίκη είσ' όμορφη Σ' όλες τις γειτονιές σου Με τα γλυκά κορίτσια σου Και τις παλιές γωνιές σου Θεσσαλονίκη είσαι μια Στον κόσμο δεν είν' άλλη Θεσσαλονίκη μου γλυκιά Πού να 'χει τέτοια ομορφιά Και τα δικά σου κάλλη

Σάββατο χαράματα μπρος στην Αχερουσία χόρεψα ζεϊμπέκικο πάνω στην φωτιά βήματα γενέθλια για την αθανασία κι όλες οι αγάπες μου μία ξενιτιά Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα σαν χορεύεις μου 'λεγες, να 'σαι ο Διγενής Βλέμματα χαράξανε στις μαύρες τις οθόνες κι οι τυφλοί προφήτες προδίδουν τους χρησμούς έρωτας αρχάγγελος σαν τις παλιές εικόνες κι ο χορός του κόσμου ραγίζει τους αρμούς Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα σαν χορεύεις μου 'λεγες, να 'σαι ο Διγενής Είναι τα τραγούδια μας ηφαίστεια που καίνε σώματα κι αγάλματα βγάζουνε φτερά τα αρχαία πάθη μας και τα φιλιά σου φταίνε κοίτα αναστήθηκα για δεύτερη φορά Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα σαν χορεύεις μου 'λεγες, να 'σαι ο Διγενής

Επιστροφή, σου λέει, του ασώτου αφού του τάξανε πολλά στο γυρισμό του επιστροφή με συγκινήσεις μ' απελπισμένες αναμνήσεις και τωλητήριο επάνω στο 'εγώ' του Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει απ' όπου έφυγε πως γίνετσι ένα χάδι να γυρέψει Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει σε αγκαλιά που δεν μπορεί πιά να τον κάνει να ζηλέψει Επιστροφή, σου λέει, του ασώτου αφού δεν πόρεσε να φτάσει στ' όνειρό του επιστροφή μεσ' στις συγνώμες ακούγοντας τις ξένες γνώμες για το καλό της λογικής και το δικό του Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει απ' όπου έφυγε πως γίνετσι ένα χάδι να γυρέψει Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει σε αγκαλιά που δεν μπορεί πιά να τον κάνει να ζηλέψει