Ben bugün adalara gitsem Güneşin peşi sıra göğü içsem Düne kapatıp gözlerimi Sana yarının resmini çizebilemem Ben bugün bir çocuğa gülsem Çocuk beni çocukluğuna götürse Oradan çıkıp düşlerime Sana bugünün resmini çizebilemem Bok gibi bir masal anlatamam sana Kana bulanan elleri yazamam Çirkin adamlardan olamam Seni bu oyundan kurtaramam E haydi kalk gidelim buradan çok uzaklara Ben sana kötülüğü öğretemem Yanlışı Doğruyu gösteremem Kendi yolumdan vazgeçemem

Karanlığımın ellerinde kadeh dolusu gözyaşım var Aydınlığımı mezara soktum her yudumda kaos var Her sokakta kirli birini tanıyorum, romanı var Dilime dolanan masalı var bu varyemezler anlamazlar Durma haykır, tek bir rakının hatırı var ve gel de içme Dost edinmiş kaldırımlar fısıldar Kulaklarımın pasını sildi rüzgar, konuşsunlar Ruhum göçebe takılıyordu yerini buldu martılar Aha, hayaletler dolaşıyorlar Hedefe doğru kitlenince arada sırada görünüyorlar Şimdi rapimin hüznü var, geri dönüşümü tartamazlar Sayısız onca kalbi karala kainatta ritmi var Yeah, yeryüzünde sancı var Yer altında çok gezenler düzeni böyle sorgular Hastalığımın önemi yoktu çünkü sorunum toplumsal Hayallerimi kafese koydum çalıp gidiyor kargalar Bu kötülüğün dirilişi mi Sana soru soruyorsa doğa beyin kemirir Sokaklar anlatır kini Hesap sorar günün birinde elbet dününün ertesi Çünkü kemiği yok dilin Sıra sana gelene kadar oturup izledin bunu Kafanda çığlığın sesi Fayda sağlamaz inan ki serzenişlerin Zaman daralıyor ve zamanı sınayan ah tükeniyor Kalabalıkta buse kondu yanaklarım buna direniyor Zulümü dinle, mutluluk mu gösteriş bu tanımı yok Kibre bulanan yakarışlarını mikrofonum tanımıyor Bu; ateşe kor Sadede gelmek istemem de yazacaklarım çok birikti Elim ayağıma dolaşıyor Kur kafanda yarını zaman hızla paralıyor Ayık olunca büyük güçler, ölümün önüne geçemiyor Aha, her söylem metafor Kanatlarımı kim ki kırmak istemezse dipte sürüyor Hep hüzünlü bir melek var, gölgesinde koşuyor Ruhun bölgesinde şeytan hayallerimiz yıkılıyor Bardayım, lanet okuyorum ki haklıyım Kalabalıkları sevmiyorum, dedikodu kazanı kaynıyor Tepeden düştü bakışım ortam delice geriliyor Nasıl olsa para denince her şekle giriliyor Bu kötülüğün dirilişi mi Sana soru soruyorsa doğa beyin kemirir Sokaklar anlatır kini Hesap sorar günün birinde elbet dününün ertesi Çünkü kemiği yok dilin Sıra sana gelene kadar oturup izledin bunu Kafanda çığlığın sesi Fayda sağlamaz inan ki serzenişlerin

Fırtınalar, savaşlar, insanlar, düşler, yıldızlar, fısıldayan sesler, okyanuslar, gökyüzü, o uzak gezegen, içinde yüzen mavi yelken, rengarenk ışıklar, geride kalan izler, uzaktaki ev, dağlar, tepeler, özlem, sevgi, umut, kırgınlık, bekleyiş, yükseliş, dinginlik, tevazu, bilgi, o soluk mavi nokta, sığdırabildiğimiz onca hikaye, işte orada, bilinmezlik, kavgam, arayış, keşif, tutku, öfke, sadakat, ihanet, anne, sabır, mektuplar, milyonlarca yıl, zaman, yaşadığın an, kocaman bir orman, var mı sesimi duyan? Kimi tanrılar istemezmiş beni istemezmiş Kozmosun içinde çığlık atanları sevmezmiş, sevmezmiş Kimi insanlar korkarmış karanlıktan, korkarmış Kimileri ölümün ellerini görseler de söylemezmiş Koridordayım. İçerideki sesleri duyuyorum. Birazdan gelecek, bağıracaklar sen niye buradasın hala diye... Mecalim kalmamış azar işitmeye. Kaçtım evden. Koştum, bütün gücümle koştum. Sanki nereye gideceksem... Olsun ya, bulamazlardı işte. Özlerlerdi belki. Belki seviyorlardı bile. Biraz bekler dönerdim. Rüzgar esmeye başlayıp sızlatınca buğusu pencereyi, hemen ısıtıverirdi sobanın ateşi evi. Gözyaşından şiirler belirirdi camda, tıpkı benim gibi... İşte tam orada karşılaştık seninle. Merhaba dedim çocuk. Donuk donuk baktın bana. Ağaçların gölgesinden yaprakların şarkısına uzandı elim. Benimle beraber tınladı kalbin. Öldüğün gün dede, yan yana koyup ellerimizi ne kadar benziyorlar birbirlerine demiştim ya içimden, hah işte o zaman hatırladın beni. Eve koşarken bağırdın bütün gücünle; gördüm onu, gördüm onu!