Senin için söylediğim şarkılar türküler bitti bak hepsi gitti Sana anlattığım masallar İstanbul'u nasıl terk etti bak hepsi gitti Sokaklarda vapurlarda kahve içtiğin akşamlarda hep hayal edip durduğun Bulanık çocuk sesi gülümseyen insanlar ülkesi Savaşmayan sınırlar olmayan parayla satın alınmayan düşler Yeniden başlar yeniden

Batıda kaldı umutlarım, yarında kaldı yarınlarım Gemide yelken saldım, gençliğime dellencesine haykırdım Yollar uzak, yıldızlar yakın, şarkılarda kalmış notalarım Bugün kalbime yeni bir sayfa açtım, hayata tek başına demir attım Sınıfta kaldı gençliğim, hayat benim öğretmenim Kaderime haykırdım, sevgi yerine nefret kaldı Güneş, batmışım, yılan huylu serseri O yolları ben çoktan geçtim Düşünsene, bir fidan daha yeni açarken, karşılaştı acı dolu yaşamla O da isyan etti doğduğuna, küçük de olsa, çaktı bu ortamı Denizde kaybolmuş sevgisi, yaşamadı, biraz olsa bu hayatı (Bu hayatı) Denizlere gömün beni, Ay ışığı görmeyeyim Dallarımdan kırın beni, bir fidan gibi Bir daha hiç sevmeyeyim, baharları görmeyeyim Filizleri vermeyeyim, bir fidan gibi Denizlere gömün beni, Ay ışığı görmeyeyim Dallarımdan kırın beni, bir fidan gibi Bir daha hiç sevmeyeyim, baharları görmeyeyim Filizleri vermeyeyim, bir fidan gibi Önceden bir sevdiği vardı, mahalle arası buluşurdu Verilmiş şiirler, sözler vardı, hepsi şimdi geçmişte kaldı Ana, baba sevgisinden uzak kaldı, tek başına bu ağır yükü kaldırdı Yaşamayı, direnmeyi öğrendi, yavaş yavaş büyüdü Kocaman bir fidan oldu, yaprakları açtı ama erken soldu Gençliğinde yaşamadı, onu anlayan olmadı Herkesin derdi kendine, belki uzaklaşmak istedi buralardan İçki olmuş tek teselli, "Biraz olsa unuturum" düşüncesinde Ay ve Güneş aynı anda çıksa kıyamet mi geldi? Kafaya takmadı, bu hayatın öğretmeni oldu Bir fidan gibi büyüdüm anne, su yerine, acı, çile döktüler üstüme Kalbim ağlıyor, gözlerim yavaş yavaş kapanıyor Dayanacak gücüm kalmadı, gideceğim buralardan Sevdiğim vardı, söyleyin ona, "Hayat bize gülmedi" Ben gidersem bir gün buralardan, adımı mezar taşına yazın Bu yaşadıklarım kader miydi, çile miydi? Bilemedim anne! Denizlere gömün beni, Ay ışığı görmeyeyim Dallarımdan kırın beni, bir fidan gibi Bir daha hiç sevmeyeyim, baharları görmeyeyim Filizleri vermeyeyim, bir fidan gibi Denizlere gömün beni, Ay ışığı görmeyeyim Dallarımdan kırın beni, bir fidan gibi Bir daha hiç sevmeyeyim, baharları görmeyeyim Filizleri vermeyeyim, bir fidan gibi

Fırtınalar, savaşlar, insanlar, düşler, yıldızlar, fısıldayan sesler, okyanuslar, gökyüzü, o uzak gezegen, içinde yüzen mavi yelken, rengarenk ışıklar, geride kalan izler, uzaktaki ev, dağlar, tepeler, özlem, sevgi, umut, kırgınlık, bekleyiş, yükseliş, dinginlik, tevazu, bilgi, o soluk mavi nokta, sığdırabildiğimiz onca hikaye, işte orada, bilinmezlik, kavgam, arayış, keşif, tutku, öfke, sadakat, ihanet, anne, sabır, mektuplar, milyonlarca yıl, zaman, yaşadığın an, kocaman bir orman, var mı sesimi duyan? Kimi tanrılar istemezmiş beni istemezmiş Kozmosun içinde çığlık atanları sevmezmiş, sevmezmiş Kimi insanlar korkarmış karanlıktan, korkarmış Kimileri ölümün ellerini görseler de söylemezmiş Koridordayım. İçerideki sesleri duyuyorum. Birazdan gelecek, bağıracaklar sen niye buradasın hala diye... Mecalim kalmamış azar işitmeye. Kaçtım evden. Koştum, bütün gücümle koştum. Sanki nereye gideceksem... Olsun ya, bulamazlardı işte. Özlerlerdi belki. Belki seviyorlardı bile. Biraz bekler dönerdim. Rüzgar esmeye başlayıp sızlatınca buğusu pencereyi, hemen ısıtıverirdi sobanın ateşi evi. Gözyaşından şiirler belirirdi camda, tıpkı benim gibi... İşte tam orada karşılaştık seninle. Merhaba dedim çocuk. Donuk donuk baktın bana. Ağaçların gölgesinden yaprakların şarkısına uzandı elim. Benimle beraber tınladı kalbin. Öldüğün gün dede, yan yana koyup ellerimizi ne kadar benziyorlar birbirlerine demiştim ya içimden, hah işte o zaman hatırladın beni. Eve koşarken bağırdın bütün gücünle; gördüm onu, gördüm onu!

Senin için söylediğim şarkılar türküler bitti bak hepsi gitti Sana anlattığım masallar İstanbul'u nasıl terk etti bak hepsi gitti Sokaklarda vapurlarda kahve içtiğin akşamlarda hep hayal edip durduğun Bulanık çocuk sesi gülümseyen insanlar ülkesi Savaşmayan sınırlar olmayan parayla satın alınmayan düşler Yeniden başlar yeniden