Bazigar - Amir Khalvat & Sinab

این حقیقت در دلم ماوا گرفته که عشق دیگر در دل تو پا گرفته ایقدر پروا نکن از اشک من حرف آخر را بزن حرف آخر را بزن این حقیقت در دلم ماوا گرفته عشق دیگر در دل تو پا گرفته ایقدر پروا نکن از اشک من حرف آخر را بزن حرف آخر را بزن تو مرا رنجانده ای، روز و شب گریانده ای پشت دیوار ریا، چهره را پوشانده ای این حقیقت در دل ماوا گرفته که عشق دیگر در دل تو پا گرفته اینقدر پروا نکن از اشک من حرف آخر را بزن حرف آخر را بزن آنچه را باید بفهمم من دگر فهمیده ام بارها از دست تو پیش خدا نالیده ام تو مرا رنجانده ای، روز و شب گریانده ای پشت دیوار ریا، چهره را پوشانده ای این حقیقت در دلم ماوا گرفته که عشق دیگر در دل تو پا گرفته اینقدر پروا نکن از اشک من حرف آخر را بزن حرف آخر را بزن حرف آخر را بزن حرف آخر را بزن

آه، پشت میکروفون واسادم که حرفامو بگم متولد تیر ماه هفتاد و یکم من همیشه و همه جا بوده خنده روی لبم تا نبینه دشمنم دردامو یه وقت نکردم یه لحظه به مسیرم شک الان افتخار می کنم به هر چی هستم (آه) یه عده بدمونو می گن اما پیش رفیقاشون می گن راستی داشمونه امیر خلوت، آه اومدم از همیشه هارتر الان این الکیا نمی تونن شاخ شن برام تو خراب می کنی فکر مردمو چاقال من همیشه می کنم برا ساختن تلاش ندارم هیچ وقت به کسی احتیاج مهم نی برام می کنن بقیه چیکار به جا این که دشمنامو بیارم پایین قوی تر می کنم خودمو با تمرین زیاد، آه شکر بالا سری سر پام هنوز تو سخت ترین شرایط هیشکی همرام نبود تو تنهایی هم برا این که محکم تر شم خودم نمک پاشیدم روی زخمام هر روز (آه) تیر می شم میام می رم تو مخت سربازاتم بیان با وزیرم می رم رو رخت تا بشم آویز گوشت تا تو بشنوی صدامو پشت این میکروفون وایسادمو می گم بدونی که مثل تیر می شم میام می رم تو مخت سربازاتم بیان با وزیرم می رم رو رخت تا بشم آویز گوشت تا تو بشنوی صدامو پشت این میکروفون وایسادمو می گم بدونی آه نمی شه شانس لازمم هر جوری بیفتم بازم رو پام حاضرم تو هیچ وقت نخواه یه جا سد بشی جلوم چون نمی تونه حریفِ آفتاب شه ابر با این که پره توی زندگیم خطر اما می مونم و اَ مسیرم دل نمی کنم، آه تو حتی اگه کل ژتوناتم بدی بازم نمی دم بهت چرک نویسمم همیشه بوده واسم جای کودئین رپ به فکر آینده بودم اَ پشت نیمکت آره نداره این بازی دومی برام همیشه طلا رو می خوام و پی نقره نیستم تو به دست نمیاری هیچ وقت اعتبار تا وقتی برا پز دادنه بیشتر شعرات، هه چهار تا چیز می بینی می لغزه پاهات نگو که خودتو نمی شناسی جیگر بابا پای شعرام بودم وقتی تو می خوابیدی شبا تویی که فقط عشق چهارتا بازدیدی از سایت الکی زور نزن خودتو خسته نکن چون تا وقتی که من این جام که تو جایی نی برات (تیر می شم میام می رم تو مخت) (سربازاتم بیا با وزیرم می رم رو رخت) (تا بشم آویز گوشت) (تا تو بشنوی صدامو) پشت این میکروفون وایسادم و می گم بدونی که مثل تیر می شم میام می رم تو مخت سربازاتم بیان با وزیرم می رم رو رخت تا بشم آویز گوشت تا تو بشنوی صدامو پشت این میکروفون وایسادمو می گم بدونی (که مثل تیر)

نمیدونم باید شروع کنم از کجا از روزی که تو رو هدیه میگرفتم از خدا از روزی که میبوسیدم عطر تو رو یا روزی که دنیا جا گرفت تو هر دو تا دستای تو نبینم بریزه اشکای تو تو که دلیل شبای بیداری منی درمون و دوای درد بیماری منی آ اینو میدونی تو که بری میره نفسم یه پرنده ی بی قرارم گیر قفسم اینو میدونی تو که باشی خوبه، خوبه حالم تو باشی پشتم نیست مهم که رو به رومن آدما تو که باشی دیگه کجا کمبوده وقتی باشی اینجا حتی حال خدا هم خوبه مثل حس ما تو هیچ کتاب و قصه نبود بگو بترکه چشم حسود رویامی تو همه دنیامی واسه تو میره دلم پیش تو گیره دلم با تو زنده لای ثانیه ها میمونم ما مال همیم اینو همه آدما هم میدونن که رویامی تو همه دنیامی واسه تو میره دلم پیش تو گیره دلم با تو زنده لای ثانیه ها میمونم ما مال همیم اینو همه آدما هم میدونن دست های گرمتو رد کردم لج کردم با خودم و تو بد کردم هر بار اومدی طرفم راه تو سد کردم اما تو درو باز گذاشتی برگردم سر کردم هر شبو خمار تو بگو چی شد که یهو شدم دچار تو بگو سر راه م کی میرسی دوباره تو بگو میرسم بلاخره کجا به تو ها شبا تو این خونه عطرت میپیچه دلم سراغ تو رو از عکست میگیره میگیره بهونتو نگاتو میخواد میخواد بگیره دستاتو که با تو بیاد کاش داشت ثانیه ها عقب گرد کاش دستات بیشتر از این نشن سرد نمیدونم باید شروع کنم از کجا من میدونم فقط دوباره تو رو میخوام از خدا رویامی تو همه دنیامی واسه تو میره دلم پیش تو گیره دلم با تو زنده لای ثانیه ها میمونم ما مال همیم اینو همه آدما هم میدونن که رویامی تو همه دنیامی واسه تو میره دلم پیش تو گیره دلم با تو زنده لای ثانیه ها میمونم ما مال همیم اینو همه آدما هم میدونن (کاش داشت ثانیه ها عقب گرد) (کاش دستات بیشتر از این نشن سرد)

چی داره میشه؟ بگیرم یقه کیو؟ تقصیر منه همه ش چی داره میشه؟ میبوسم لبِ تیغو تو خونه هوا خفه ست چی داره میشه؟ میرن اَ دورم همه، سخته تحملم چی داره میشه؟ تو چهره م پُرِ غمه، اَ روز تولدم قاچاقه نفس تو این شُشای اوراقم ساعتی یه بار جنون میاد سراغم دارم بدرقه میکنم جوونیمو بره واسه مم مهم نی کی کجاس و کجائم میزنم زیرِ گریه تویِ آیینه زیرِ دوش شدم یه جُغدِ مریضِ تک پَرِ تیره پوش با خودم دعوام میشه، میزنم خودمو عاشق خونم رو زمین و رنگِ جیغِ توش خط خطی نوارِ مغز، عصبی تمامه شب انگاری چِرنوبیله، سَمیه هوایِ شهر همه شیشه ها خورد، رو میزه غذایِ سرد اونی که زندگیم بود، دیگه شد کلافه رفت چی داره میشه؟ بگیرم یقه کیو؟ تقصیرِ منه همه ش چی داره میشه؟ میبوسم لبه تیغو، تو خونه هوا خفه ست چی داره میشه؟ میرن اَ دورم همه، سخته تحملم چی داره میشه؟ تو چهره م پُرِ غمه، اَ روزه تولدم آ، چی داره میشه؟ همه ش یه صدا تو سرم میگه: دیر داره میشه سیگارت میشه آتیش یه سیگارِ دیگه واسه تو اَز زمین به آسمون میباره، میره دیواره دیگه جلوم انگار رسیدم به تَهش من خورد میشه تا میرسه یه چی دَمِ دستم با زمین و زمونه یه سره تو جنگم انگار با شُغالا طرفم یه تنه تو جنگل همه تن و روحم زخمه هر روز تو برزخ، تو بلاتکلیفی همسایه ها کلافه ن اَز صدا درگیری انقدر تو آیینه داد زدم سَرِ خودم نفهمیدم چی شد اَ همه چی زده شدم اصلا انگاری خودمم میخوام بَدِ خودمو انگارم بدمم نمیاد بدم به تله دُمَمو یخ میزنم قبل اَز این که بشن باهام سرد دیگه باورم نمیشه هرچی قول بدم به خودمو همیشه ریختم تو خودم اگه پُرم الان نمیشه ساخت، بَس که شدم سَرِ خودم خراب چه نقشه هایی داشتم و همه شدن بر آب آرزوهای رو به روم همه شدن سراب چی داره میشه؟ جوابو کی میدونه؟ که چرا تو غُربتی انگار شبا که میری خونه؟ که چرا قفل میشم ساعت ها به نخای قالی؟ که چرا پُر میشه روزام با یه نوار خالی؟ چرا؟ چی داره میشه؟ بگیرم یقه کیو؟ تقصیرِ منه همه ش چی داره میشه؟ میبوسم لب تیغو، تو خونه هوا خفه ست چی داره میشه؟ میرن اَ دورم همه، سخته تحملم چی داره میشه؟ تو چهره م پُرِ غمه، اَ روزِ تولدم چی سَرِ این آدم اومده؟ چی داره میشه که یه اتوبانو تو اتاقش پیاده میره؟ تمِ همه روزاش سیاه سفیده هیچ جا نمیتونه زیاد بشینه میذاره میره فقط یه جوری طی بشه روزش بیرون مثِ زندونه خونه مثِ سلولش فرق میکنه آدم زندگی کنه یا فقط زنده بمونه رفتارام همه رو کلافه میکنه اَ خودم درمیرم، اما فرارِ بی خوده همه شبا رو مَستم، ولی خب به قولِ شاعر مَستیَم دردِ منو دوا نمیکنه حالم بهتره یه گوشه کنار تویِ تراس به زورِ سه کام ذوقِ خیلی چیزا رفته اَز توم با این که دنبالشون مونده چشام آخر هفته که میشه میگم: از سَرِ هفته دیگه لب نمیزنم دوباره دَمِ دکه، هه خیلی وقته از مرحله پَرته این آدم حسابِ همه روزا اَ دستش رفته شبیه فیلمِ درامم که هی داره تلخ تر میشه ادامه ش من موندم و یه سایه م که اونم فقط تو نور میمونه کنارم چی داره میشه؟ بگیرم یقه کیو؟ تقصیرِ منه همه ش چی داره میشه؟ میبوسم لب تیغو، تو خونه هوا خفه ست چی داره میشه؟ میرن اَ دورم همه، سخته تحملم چی داره میشه؟ تو چهره م پُرِ غمه، اَ روزِ تولدم