Δεν έχω τίποτα, εγώ που το όνειρο σου ζω Δεν έχω τίποτα και κάθε μέρα με μισώ Είμαι πιο μόνος όταν δεν είμαι μοναχός Είμαι ένας δρόμος που 'χει σημάδια δίχως φως Δεν έχω τίποτα, εγώ που ζω σε μια γιορτή Δεν έχω τίποτα και το γιορτάζω στην σιωπή Είναι η αγάπη για μένα τώρα φυλακή Δεν είναι η αγάπη όπως μου έμαθες εσύ Που 'ναι η αγάπη, η αγάπη που θα 'ρθει Η αγάπη που γιατρεύει και στήνει χορό Που 'ναι η αγάπη, η αγάπη που νικάει Και την πόρτα χτυπάει, μα δεν με βρίσκει εδώ Που 'ναι η αγάπη και που είμαι εγώ Και που είμαι εγώ Δεν έχω τίποτα, κι ας λέω όλα είναι καλά Είμαι ένα είδωλο σε ένα καθρέφτη θρύψαλα Χίλια κομμάτια μόνα τους δεν κολλάνε πια Μόνο η αγάπη λένε πως κάνει θαύματα Που 'ναι η αγάπη, η αγάπη που θα 'ρθει Η αγάπη που γιατρεύει και στήνει χορό Που 'ναι η αγάπη, η αγάπη που νικάει Και την πόρτα χτυπάει, μα δεν με βρίσκει εδώ Που 'ναι η αγάπη, η αγάπη που θα 'ρθει Η αγάπη που γιατρεύει και στήνει χορό Που 'ναι η αγάπη, η αγάπη που νικάει Και την πόρτα χτυπάει, μα δεν με βρίσκει εδώ Που 'ναι η αγάπη και που είμαι εγώ Και που είμαι εγώ, και που είμαι εγώ

Ένα σπίτι κάτω, ένα σπίτι πάνω, ένα σπίτι δίπλα και στη μέση εγώ. Όλο λέω τι κάνω, όλο λέω πού ήρθα, όλο λέω θα φύγω κι όλο μένω εδώ... Το 'χω αποφασίσει θα μετακομίσω μα μου λεν οι τοίχοι τι θα βρεις αλλού. Η ζωή του ανθρώπου δε γυρίζει πίσω εδώ πέρα ζούμε ό, τι ζει παντού. Πες μου η αγάπη πού μένει, σε ποιον όροφο μένει αν τα βράδια κοιμάται ή αν με περιμένει, σ' ένα παράθυρο είδα μια σκιά αναμμένη κι η καρδιά μου απ' τη σκάλα να σε βρει ανεβαίνει, ανεβαίνει. Απ' τον ένα τοίχο λένε ησυχία απ' τον άλλον τοίχο στήνουνε καβγά, που ένας θα καλέσω την αστυνομία, έχω ιδιοκτησία ο άλλος απαντά. Κι απ' τον τρίτο τοίχο η διπλανή κυρία έχει ανοίξει μάτι έχει στήσει αφτί κι είναι πιο δική της του άλλου η ιστορία τι έχει στο κρεβάτι, τι έχει στη ζωή. Πες μου η αγάπη πού μένει, σε ποιον όροφο μένει αν τα βράδια κοιμάται ή αν με περιμένει, σ' ένα παράθυρο είδα μια σκιά αναμμένη κι η καρδιά μου απ' τη σκάλα να σε βρει ανεβαίνει, ανεβαίνει.

Δεν είναι που φεύγεις κι όλα τελειώνουν δεν είναι που τώρα τα μάτια βουρκώνουν δεν είναι που μένει σε μένα ο πόνος και χάνονται οι μέρες οι ώρες ο χρόνος Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Δεν είναι που φεύγεις και τώρα σε χάνω δεν είναι που πρέπει να δω τι θα κάνω δεν είναι η πίκρα που έχω στο στόμα δεν είναι που θέλω τα χείλη σου ακόμα Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Δεν είναι η πίκρα που έχω στο στόμα δεν είναι που θέλω τα χείλη σου ακόμα Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Δεν είναι που φεύγεις

Όσο κρατούσε η νύχτα, μια νύχτα σαν κι αυτή Σε κάποιας μάγισσας τα δίχτυα, είχαμε όλοι ξεχαστεί Λιμάνι της Καλκούτας που φέγγει από μακριά Η μοίρα κάθε Σταχτοπούτας, να φεύγει δώδεκα παρά Καληνύχτα μη φοβάσαι, δε σε ξέχασε κανείς Πάντα εσύ στο τέλος θα 'σαι η μεγάλη της σκηνής Καληνύχτα μη φοβάσαι έχει αστέρια ο ουρανός Πάντα εσύ στο τέλος θα 'σαι ο από μηχανής θεός Όσο κρατούσε η νύχτα μια νύχτα σαν κι αυτή Μια θεατρίνα, καληνύχτα, γύρευε χρόνο να βαφτεί Ρωτούσε ποια τραγούδια μ' αρέσουν πιο πολύ Κι αν θα της δίνανε λουλούδια για το φινάλε της να βγει Καληνύχτα μη φοβάσαι, δε σε ξέχασε κανείς Πάντα εσύ στο τέλος θα 'σαι η μεγάλη της σκηνής Καληνύχτα μη φοβάσαι έχει αστέρια ο ουρανός Πάντα εσύ στο τέλος θα 'σαι ο από μηχανής θεός Καληνύχτα μη φοβάσαι, δε σε ξέχασε κανείς Πάντα εσύ στο τέλος θα 'σαι η μεγάλη της σκηνής Καληνύχτα μη φοβάσαι έχει αστέρια ο ουρανός Πάντα εσύ στο τέλος θα 'σαι ο από μηχανής θεός