Ανοίξανε απόψε οι ουρανοί Και κρύφτηκε απο φόβο το φεγγάρι Μα όσοι και να πέσουν κεραυνοί Να φύγω την απόφαση έχω πάρει Τσιγάρα πορτοφόλι και κλειδιά Και τον σακατεμένο εγωισμό μου Προχώρα είπα μέσα μου καρδιά Και χάθηκα μέσ το κατακλυσμό μου Δεν σε φοβάμαι ουρανέ Όσο ψηλά και αν είσαι Ούτε και σένανε ζωή Όσο κι αν με εκδικείσαι Αγριο μέσα μου θεριό Το δίκιο μου βρυχάται Βρεγμένος φίλε τη βροχή Ποτέ ποτέ ποτέ του δε φοβάται Ανοιίξανε απόψε οι ουρανοι Σκισμένη η ομπρελα μου και στάζει Του δρόμου άστεγος ξανά Τα μάτια τα βρεγμένα μου κοιτάζει Δεν σε φοβαμαι ουρανέ Όσο ψηλά και αν είσαι Ουτε και σένανε ζωή Όσο κι αν με εκδικείσαι Αγριο μέσα μου θεριό Το δίκιο μου βρυχάται Βρεγμένος φίλε τη βροχή Ποτέ ποτέ ποτέ του δε φοβάται Εχω αντεξει προσβολες με εχουν μισήσει Οι ιδιοι άνθρωποι που με έχουν αγαπήσει Αυτοι που εσπρωχναν να φυγουν μακρια μου Τωρα στριμωχνονται για να έρθουν πιο κοντα μου Δεν με τρομαζουν οι βροντές ούτε τα λόγια Ποτε δεν κόλωσα δεν το έβαλα στα πόδια Οι αστραπές οι κεραυνοί ούτε η οργη σου Τις αμαρτιες μου ξεπλενω απο τη βροχη σου Δεν σε φοβάμαι ουρανε Δεν σε φοβαμαι δεν διστάζω να το δείξω Όσο ψηλα και αν είσαι Μέστη βροχή σου απόψε θελω να σε πνίξω Ούτε και σενανε ζωή Να παλέψω με τα κύματα σαν πλοίο Οσο κι αν με εκδικεισαι Να απωθήσω της ψυχης το μεγαλειο Αγριο μεσα μου θεριό Δεν σε φοβαμαι οσο αγριος και αν είσαι Το δίκιο μου βρυχάται Αντεχω κι αλλο όσο σκληρά και αν με εκδικεισαι Βρεγμενος φιλε τη βροχή Δεν σε φοβηθηκα πότε μου μα ποτέ μου Ποτε ποτέ ποτέ του Δεν φοβάται Δεν σε φοβάμαι ουρανέ

Ό, τι έφτιαξε η ζωή κι ό, τι προσπαθεί ό, τι έφτασε ως εδώ κι ό, τι γεννηθεί ο λόγος που υπάρχω όλα είναι αγάπη Μέρες, μέρες κι άλλες μέρες κι από πάνω σκόνη έτσι γράφει ο χρόνος στο λευκό το χιόνι σε όλες τις στιγμές μας πρώτη η αγάπη Η αγάπη μόνο εκείνη του ανθρώπου η μνήμη Κι όταν πάω να ξεχάσω είσαι πάλι εκεί Κι όταν πάω να ξεπεράσω είσαι πάλι εκεί κι ό, τι φτάσω κι ό, τι χάσω είσαι πάλι εκεί η αγάπη Όλα περνούν όλα καινούργια θα 'ρθουν Όλα περνούν μόνο αυτή δεν περνά η αγάπη Όλα περνούν οι νύχτες μέρες γεννούν μα δεν περνά η μόνη αρρώστια – γιατρειά η αγάπη Κι όπως φεύγουν οι χειμώνες κι όπως προχωρά ο κόσμος στους αιώνες να πού προσκυνά στις πιο μεγάλες μάχες πρώτη η αγάπη η αγάπη μόνο εκείνη του ανθρώπου η μνήμη

Matia igra pou den klen apo hara Hili pikra pou olo len logia sklira Mia zoi sena plesio, mia fotografia Dio psixes sena soma, thee mou ti ironia Pou telioni etsi adoksa afti i istora Giati, giati, giati, giati Tremo to heri sou na fiso Tremo makria sou pos na ziso Tremo den thelo na ksana-ga-pi-so Tremo ti mera pou harazi Ke pio kormi tha m'agaliazi Pia alli agapi tha me komma-tia-zi Mia kar-dia pos na papsi na ktipa Mia zoi sena plesio, mia fotografia Dio psixes sena soma, thee mou ti ironia Pou telioni etsi adoksa afti i istora Giati, giati, giati, giati Tremo to heri sou na fiso Tremo makria sou pos na ziso Tremo den thelo na ksana-ga-pi-so Tremo ti mera pou harazi Ke pio kormi tha m'agaliazi Pia alli agapi tha me komma-tia-zi Tremo to heri sou na fiso Tremo makria sou pos na ziso Tremo den thelo na ksana-ga-pi-so Tremo ti mera pou harazi Ke pio kormi tha m'agaliazi Pia alli agapi tha me komma-tia-zi Tremo to heri sou na fiso...

Παρ' το όπως θες, δες το όπως θες δε με αγγίζεις πια ψέματα λες, ψεύτικα κλαις κι έσβησες τη φωτιά Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα όρκοι δανεικοί και χάδια ξένα κρίμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα έρωτας φτηνός σαν ένα κέρμα κρίμα, ήσουν ψέμα... Γύρνα και δες πόσες χαρές μου στέρησες εσύ το γκρίζο χθες, κι οι ενοχές δε φτιάχνουν μια ζωή Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα όρκοι δανεικοί και χάδια ξένα κρίμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα έρωτας φτηνός σαν ένα κέρμα κρίμα, ήσουν ψέμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα όρκοι δανεικοί και χάδια ξένα κρίμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα έρωτας φτηνός σαν ένα κέρμα κρίμα, ήσουν ψέμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα όρκοι δανεικοί και χάδια ξένα κρίμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα έρωτας φτηνός σαν ένα κέρμα Κριμα, ήσουν ψέμα...

Σαν από όνειρο μέσα στη νύχτα κακό να ξυπνάω τι να πετάξω απ'το χτες και για το αύριο τί να κρατάω Πώς να κοιτάξω μπροστά και ποτέ σ'ότι αφήσαμε πίσω και όλα αυτά που μαζί αγαπήσαμε εγώ να μισήσω Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό Ποιός το περίμενε τέτοιο φιλί να'χει χάσει τη γεύση και στο δικό σου το στόμα να θέλει ξανά να επιστρέψει Να παρατήσω μια αγάπη στη μέση λοιπόν της ασφάλτου πώς να διαλέξω ζωή σε μια τέτοια στιγμή του θανάτου Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό Ναι Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό Σαν από όνειρο μέσα στη νύχτα κακό να ξυπνάω Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό