Upp Í Sveit - Brimkló

Sitjum hér bara svolítið lengur, Saman við tvö, bara svolítið lengur. Það er svo huggulegt hér Að hlusta á plötur einn með þér. Það haggar ekkert okkur tveim þótt ég ætti að fara heim Bara eitt lag enn. Já sitjum hér bara svolítið lengur Smá smá stund Eitt lag enn. Eitt lag enn. Ó má ég vera hér bara svolítið lengur Sæll í faðmi þér bara svolitla stund. Og hlustum lögin okkar á á úrvals stund í sællri þrá. Er gott að vera haldin feimni Sem ekkert haggar okkur tveim Bara einn koss enn. Sitjum hér bara svolítið lengur Saman við tvö bara svolítið lengur.

Ég sá hana' á skólaballinu' í gær Og allt í einu var sem minningin skær Lýsti upp í huga mínum, í gegnum fólksfjöldann ég færði mig nær. En þá allt í einu sá ég þá vá Að einn af vinum mínum stóð henni hjá Og er þau sáu mig þá læddust þau á braut. Og mig stungu af. Ég gekk særður út í niðdimma nótt, Um götur ráfaði, ó, allt var svo hljótt þar til ég sá húsið' hennar. Ég inní niðdimmt skot kom mér fljótt. Ég í heila eilífð hékk þar og beið. Hvað gerir særður maður ekki í neyð. Ég bara varð að sjá hana einu sinni enn, Einu sinni enn. Eftir langa mæðu heyrði ég hljóð. Hún kom gangandi að mér snöktandi og móð Og upp að ljósastaur sér hallaði' og um ennið hélt. Ég missti mig og til hennar gekk, Um axlir hennar greip. Það á hana fékk. Í gegnum tárin sá ég bros og hlýju. Var hún orðin mín að nýju? Nú við vorum aftur saman á ný, Tveir krakkabjálfar aftur saman á ný. Ég spurði hana ekki hvað um kvöldið hafði skeð, ég skipti mér alls ekki af því. Ég bara í hjarta mínu vissi og fann Að stúlku þessari ég hugástum ann Og núna var hún aftur orðin stúlkan mín. Hún var stúlkan mín.

Ef þú vilt bíða eftir mér á ég margt að gefa þér, Alla mína kossa, ást og trú Enginn fær það nema þú Nína átti heima á næsta bæ, ég næstum það ekki skilið fæ, Hún var eftir mér alveg óð ég fékk bréf og í því stóð: Ef þú vilt bíða eftir mér á ég margt að gefa þér, Alla mína kossa, ást og trú Enginn fær það nema þú Ég las það og þaut svo strax af stað, Mér stóð ekki á sama, ég segi það. En Nína grét og gekk mér frá, Hún gat ei skilið sem ég sagði þá. "Nína, góða gráttu ei, Gleymdu mér, ég segi nei. Þú ert enn of ung góða mín Og ég get alls ekki beðið þín." Til Reykjavíkur lá mín leið, Langan tíma þar ég beið, ég alltaf reyndi, en illa gekk Að gleyma bréfinu sem ég fékk. Ef þú vilt bíða eftir mér á ég margt að gefa þér, Alla mína kossa, ást og trú Enginn fær það nema þú Ég vissi að aldrei fengi ég frið, Fyrr en Nínu ég sættist við, því hugurinn stöðugt hjá henni er Hún skal víst fá að giftast mér. Ég ók í skyndi upp í sveit, æskustöðvarnar mínar leit. En Nína leit mig ekki á, ég enn ei skil það sem hún sagði þá: "Geiri elskan, gráttu ei, Gleymdu mér, ég segi nei. Þú vildir mig ekki veslings flón Því varð ég að eiga vin þinn Jón.